Pokémon Go: alweer een Blastoise?

Vorige week had Gerard, een vriend van me, over Pokémon Go verteld en sindsdien ben ik niet meer te houden. Het is een heel sociaal spel, je ontmoet veel leuke mensen en ze zijn allemaal enthousiast en vrolijk.

Kijkduin is een hotspot momenteel. Ik ben er al een keertje geweest. Het is wel vervelend voor al die spelers dat er zo weinig parkeerplekken zijn, maar daar had ik gelukkig geen last van. Ik ging gewoon met de fiets, want het is maar dertien kilometer van mijn huis.

Het was er al flink druk toen ik kwam. Dat is logisch want het wemelt er niet alleen van de standaard Pokémon, maar je kon er ook aardig wat Krabby’s vinden. Ik had trouwens ontzettend veel geluk dat ik daar was, want uit de menigte op het plein kwam de kreet dat er een Blastoise zou zitten. Het geluk was helaas niet zo met me dat ik die ook te pakken kon krijgen. Dat was dus jammer.

Eenmaal weer thuis kroop ik achter de laptop en vertelde via Skype mijn vangst aan Gerard. Ik vertelde ook dat daar een Blastoise aanwezig was geweest, maar dat ik die mis was gelopen. Gerard was meteen enthousiast. Hij was nog niet op Kijkduin geweest, maar zou er snel een keertje gaan kijken. Hij vertelde me over zijn eigen ervaringen en ik kreeg toch een beetje de indruk dat ik zelf maar een amateur Pokémon Trainer was.

Gerard gaf gelukkig ook tips op wat voor locaties je het beste kon zoeken, want Kijkduin was natuurlijk niet de enige locatie. Gerard vertelde dat Pokémon natuurlijke gebieden hebben. Sommige komen veel voor in warme en droge gebieden, andere weer in natte gebieden of aan de kust zoals bij Kijkduin. Als je dus bepaalde Pokémon wilt hebben, kun je het beste naar hun natuurlijke habitat gaan. Tot dan toe had ik alleen op Pokecres naar mijn eigen locatie gekeken en daar zat niet veel. Van Kijkduin kreeg ik de lucht toen ik daar ’s avonds een avondwandeling met mijn vrouw had gemaakt en het op het Deltaplein zwart zag van de spelers. Andere locaties had ik nog niet geprobeerd. Het werd dus tijd om die op te sporen.

Ik ging eerst maar eens kijken wat voor Pokémon op wat voor soort locaties te vinden waren. Dat had ik al snel gevonden. Er was gewoon een site waarop een lijst te vinden was welke Pokémon je waar het beste kon vinden. Ik maakte dus snel een lijstje met welke soort ik in ieder geval wilde gaan vangen en in welke volgorde. Op die locaties zouden ook vast wel andere soorten voorkomen en misschien ook wel weer zo’n zeldzame. Ik voelde me een beetje Mijnheer Prikkebeen, de vlindervanger.

De volgende morgen bracht mijn vrouw me in de auto naar een plek waar ik de eerste Pokémon op mijn lijstje zeker zou vinden. Vrolijk fluitend was ik op weg naar mijn doel. Ik was benieuwd wat ik er allemaal nog meer zou vinden dan de beoogde Pokémon.

Maar wat was dat? Een stilstaande file en ik was nog niet bij het doel. Ik zag wel mensen op de snelweg lopen en die gingen ook de kant op die ik wilde. Ik dacht: Jezus, waarom zijn er zoveel spelers op de weg? Zou er weer een Blastoise of een andere zeldzame Pokémon te vinden zijn?

Ik zei tegen mijn vrouw dat ze maar alleen verder moest als het weer kon, stapte uit en liep met de anderen mee. Het werd steeds drukker met spelers. Plotseling zag ik iemand van de andere kant komen. Iemand met een uniform, een kogelvrij vest en een stengun in de hand. Wat was dat nu weer? Dat was geen Pokémon. Ik keek op mijn smartphone en zag dat er helemaal nog geen Pokémon te zien was. Wat deed die man daar dan? En ik zag er plots nog meer van zijn soort. Het leken wel soldaten. Ik keek naar de andere trainers op de weg, maar die schenen niet onder de indruk van de soldaten. Toen viel me ineens op dat die trainers koffers bij zich hadden. Dat was vreemd. Je hebt geen koffer nodig om Pokémon te vangen. Het zijn virtuele beestjes. Bovendien keken die trainers helemaal niet op hun smartphones, dus wat deden ze dan hier? De soldaten keken trouwens ook niet op hun smartphones, dus die waren ook niet op jacht. Ik vond het maar vreemd allemaal. Waar zie je nog zoveel mensen bij elkaar die niet op hun mobieltje kijken?

Ik liep maar gewoon door en zag op mijn schermpje plotseling een paar grond-Pokémon. Ik wilde meteen een Pokeball gooien, maar ging zo in mijn spel op dat ik bijna tegen een soldaat opliep. Die dacht dat ik hem aanviel en pakte mijn arm, draaide hem om en gooide me op de grond. Ik viel plat op mijn gezicht. De soldaat beval me om me om te draaien en te gaan zitten met mijn handen op mijn hoofd. Hij pakte mijn smartphone uit mijn hand en keek erop. Toen hij zag wat ik aan het doen was, begon hij hard te lachen. 'Deze grondtroepen-Pokémon heeft je wat harder aangevallen dan die op je mobieltje', zei hij al lachend. Ik vond het niet leuk. Ik bloedde uit mijn neus en mijn shirtje zat al onder het bloed. Ik vroeg hem nog wel wat hij en zijn maatjes daar eigenlijk deden. Hij keek me aan, dacht even na en zei dan: 'Wij zoeken Pokémon die de Gym op Schiphol Plaza echt aan willen vallen.'