Lekker thuiskomen na vakantie

Neuskleuter

Het vakantiegeld is binnen, met wat geluk zat er ook nog een meevaller van de Belastingdienst bij en de zomer staat voor de deur. Voor de meeste mensen is dat een heerlijke tijd om een vakantie te boeken er even lekker tussenuit te gaan! Misschien ben jij liever bezig met je vertrek, maar ik houd me het liefst bezig met thuiskomen. Na een vakantie in het buitenland weet ik pas echt waarom ik ook alweer van Nederland houd.

Water. Aaah, het schone frisse drinkwater uit de kraan. Het is een cliché dat je dingen pas waardeert als je het even moest missen, maar het is steeds weer verschrikkelijk waar. ’s Morgens lekker goedkoop je flesje vullen met water voor onderweg, tanden poetsen zonder een fles mineraalwater in de badkamer, zodat je niet meer met je bek vol schuim nog wat water over hoeft te gieten in een glas. Geen geur van chloorwater of andere zooi meer in je afwas, haren of kleding. Er gaat niets boven ons heerlijke en bijna smaakloze veilige kraanwater.

Diarree. Ook zoiets. In Nederland raak je alleen aan de schijt als je ziek bent, bij de verkeerde vriend thuis hebt gegeten of een verkeerde weddenschap bent aangegaan. In het buitenland raken sommige mensen al aan de schijt als ze alleen maar naar eten kijken. En terwijl je hoopt dat de toiletten onderweg schoon zijn, een normale Hollandse zitting hebben om even je tijd te nemen en zijn voorzien van toiletpapier, staat je reisgenoot ergens in een lokaal apotheekje steeds letterlijker uit te beelden wat jij op dit moment aan het doen bent, tot het kwartje valt dat het wellicht om diarreestoppers gaat en niet om een mentale ziekte. Wat voelt je huisje in Nederland dan veilig.

Hoewel het voor veel mensen verschrikkelijk is om Nederlands te horen op vakantie (behalve voor de kinderen natuurlijk, die maken gelijk vriendjes met de mensen waar jij vervolgens mee moet barbecueën op de camping), geeft het spreken en lezen van ons eigen Nederlands verrekte veel rust. Hier kan je gewoon diarreepillen halen zonder jezelf voor gek te zetten, menukaarten lezen en weten wat je bestelt, en je weet dat je niet hardop moet roddelen over die te dikke mevrouw in haar te kleine bikini op het strand van een bijna verlaten eiland, omdat je bij voorbaat al weet dat ze je hoort, in plaats van een flinke veeg uit de pan te krijgen omdat jij dacht dat ze het toch niet verstond.

En zo zijn er nog veel meer heel kleine dingetjes die je meer rust geven in Nederland, omdat je alle geschreven en ongeschreven regels onbewust kent. Ik houd van die dingen. Niet meer overleggen over je maaltijd in het restaurant dat je samen moet delen, weten wanneer iemand oud genoeg is om op te staan in het openbaar vervoer, publiekelijk in je neus peuteren. Altijd en overal online zijn zonder drie keer te controleren of Wifi aan en roaming uitstaat, vriendlief oneindig bellen, eten tussen 17 en 19 uur ’s avonds, mayonaise bij je friet zonder het te vragen, restjes invriezen, supermarkten die open zijn op zondag, gesneden brood bij het ontbijt. Kroketten, borrelnootjes, drop en slappe cappuccino. Klagen over het weer.

Ik houd ervan om te klagen over het weer. Want dat is nou net een van die redenen dat ik er graag weer even tussenuit ga, zodat ik op vakantie weer lekker kan gniffelen om de Hollandse regen en kou, terwijl ik in mijn korte jurkje naar het strand ga. Maar het meest houd ik van thuiskomen, om de zelfsprekende dingen in Nederland weer twee dagen lang te waarderen als ik thuiskom. Maar na die twee dagen is het weer over, voorbij. Dus. Wie gaat er mee op reis?