The Walking Soap

Weet je wat jíj moet kijken, zeiden mensen mij al jaren: The Walking Dead. Geen enkele andere serie is zó enorm gehypet in mijn omgeving. Zelfs Game of Thrones lijkt minder fans te hebben. Elke keer als men de serie aanraadde zei ik hetzelfde: ik houd niet van zombies. In het kader van Dodenherdenking daarom een stukje over de ondoden. (Laten we blij zijn dat er geen 50 miljoen zombies rondliepen in 1945.)

Horror laat ik graag aan me voorbijgaan. Ja, reageerde men dan, maar dit is zó veel meer! Drama! Triller! Post-Apocalyps! Daar had men me dan bij de kladden. Waar zombiefilms en -series van mij hooguit een 2/10 krijgen qua hoe graag ik het kijk, schiet het post-apocalyptische genre 'off the charts' – de talloze manieren waarop de beschaving in films en series tot een gruwelijk einde komt zijn eigenlijk altijd amusant om te bekijken.

Dus moest het er maar een keer van komen. Niet om de gorgelende zombies, maar om de versie van Amerika ná het uitsterven van praktisch iedereen die in de serie wordt neergezet. De ranzige make-up went verrassend snel. Als je één half uit elkaar gerot gezicht hebt gezien heb je ze eigenlijk allemaal wel gezien.

Daarnaast lopen de -ja, wat zijn het, beestjes?- veel te langzaam om 'jump scares' te creëren. Nog veel meer dan bovennatuurlijke dingen of monsters, kijk ik geen horror vanwege die jump scares. Een hartaanval heb ik graag met tachtig, niet vijfentwintig. Tot dusver prima dus. Ook het uitgestorven landschap ziet er prachtig uit en de productie is duidelijk goed gedaan. Iemand heeft hier bakken geld tegenaan gegooid.

Maar blijkbaar net niet genoeg geld: af en toe lijkt het na één seizoen namelijk wel alsof ik naar GTST zit te kijken. Waar deze recht toe, recht aan Nederlander verwacht dat bepaalde drama veroorzakende zaken tussen de hoofdpersonen toch wel in één aflevering aangestipt en uitgepraat kunnen worden, sleept de serie bepaalde punten nu al vrolijk zeven of acht afleveringen voort.

Ontzettend veel scenes dus die slechts één enkel doel dienen: goedkope productie en de karakters uitwerken, maar dan op een extreem saaie manier voor een serie met zoveel potentie. Meer zombies en minder soap zou het credo zijn. Of dat nog gaat veranderen in de rest van de tig seizoenen betwijfel ik. Mijn broertje zei al: het is een leuke serie als je maar accepteert dat het feitelijk een soapserie is mét af en toe wat zombies eroverheen gesprenkeld.

Oh, en die onnodige focus op religie kan me ook gestolen worden. Maar goed, we kijken door. Ik ben nét benieuwd genoeg om verder te kijken.