Bommen en natte poesjes

Thako (Okaht)

Iedere zondagmorgen deel ik als Het Zondags Orakel mijn gedachtekronkels over een column of columns van de afgelopen week. Voor de goede orde: ik heb niet altijd gelijk. Ik heb wel altijd een mening.

Vandaag over de zin en onzin van controle.

Pornofilter – Tijl
Tijl ageert tegen het Britse idee om de klanten van internetproviders verplicht aan te laten geven of ze wel of geen porno willen bekijken. Een afwijzing van dit soort stompzinnige ideeën is natuurlijk helemaal terecht. Ik zie niet meteen alle bemoeienis van de overheid als betutteling, maar dit soort zaken gaan wel héél ver.

Ik stel er alleen wel twee extra vragen bij. Denkt een overheid nu werkelijk dat ze door controle op internetgebruik ook maar iets aan veiligheid bij kunnen dragen? En waar denken ze de grens te gaan leggen?

Neem dat gedoe met de NSA. Er is wereldwijd een constante stroom van vele miljarden mails, tweets, foto's, video's, telefoongesprekken, blogs, artikelen en sms'jes per dag! Het moge intussen bekend zijn waar de NSA naar zoekt: terroristen en ander gajes dat de veiligheid van de VS bedreigt. En die proberen ze te zoeken via een complexe combinatie van zoektermen, verdachte namen en bekende mailadressen en telefoonnummers.

Klinkt leuk. Maar als ik terrorist ben, ga ik natuurlijk niet meer in een mail of telefoongesprek melden dat ik morgen een 'Bomb on The White House' ga pleuren! Ik kijk wel uit! Je meldt zoiets gecodeerd in een recept voor Brabantse erwtensoep! Of je ziet helemaal af van moderne communicatiemiddelen en gaat weer berichtjes onder holle stenen verstoppen.

Waar de NSA nu dus naar luistert zijn miljarden flarden aan overwegend onzin, waarbij de meest verdachte zaken juist geen reet voorstellen. Er is een kans dat mijn mailverkeer hun aandacht trekt. Alleen is die kans net zo klein als de kans dat ze de baas van Al Qaida aan de telefoon krijgen. Beiden zijn tenslotte maar minimaal onderdeeltjes van de vele miljarden dagelijkse vage berichten, poezenplaatjes en rukkende kerels.

Hoe groter de hoeveelheid te volgen informatie, hoe kleiner de kans dat ze mijn privacy schenden en hoe kleiner de kans dat ze uit al die onzin nuttige informatie halen. Het systeem geeft zichzelf uiteindelijk een overdosis informatie, met een digitale hartinfarctl als resultaat. Daarmee maakt PRISM zichzelf dus vanzelf tot het meest zinloze stukje software sinds digitale horoscopen.

Dan de grenzen. Ik neem nog even aan dat de overheid controle zoekt om ons te beschermen. Alleen is het criminelen eigen om op iedere maatregel te anticiperen. Waar je ook een agent, soldaat, controleur, opzichter of toezichthouder neerzet: degenen die kwaad willen, zoeken vanzelf andere plekken op. Als een volledige controle van internetgebruik het doel is, kom je toch ooit op het punt dat de crimineel precies géén internet meer gebruikt. En dan sta je daar met je dure software en een compleet leger aan digitale inspecteurs.

Ondertussen staat de potloodventer zich weer gewoon af te rukken voor het raam van de buurvrouw en is er geen agent meer achter zijn beeldscherm vandaan te slaan. Die agent is dan net op zoek naar 'minderjarige natte poesjes' en moet nog twaalfduizend foto's van naaktkatten analyseren.