Yes! Nederland naar de kloten!

Een beetje tegenslag is nooit verkeerd voor een land. Een oorlog is dan wat rigoureus. Met wie kunnen we nog een oorlogje beginnen? Terroristen? Zelfs die antieke F16's hebben een paar honderd fanatiekelingen zo uitgerookt. Gewoon die verrekte dijken een keertje doorsteken? Ook een lastige. Zelfs bij springvloed krijgen ze in Rotterdam amper natte voeten!
Maar hé! Misschien kan het ook een stukje minder heftig en gaan we daarna toch nog een gezellige tijd tegemoet!

Waarom Nederland naar de kloten moet? Naar mijn idee is het beter te zeuren over echte problemen dan over niets. Nederlanders zijn aardig beroemd en berucht vanwege hun gezeur en ik heb geleerd dat je talenten goed moet gebruiken. Het idee dat het allemaal maar z'n gangetje kan gaan moet dus wel zwaar contraproductief werken in een land dat is gebouwd op constructief klagen en zeuren.

Terug naar de jaren vijftig. Het land was een puinbak! De infrastructuur was aan gort geschoten. De industrie moest van de grond worden opgebouwd. Te weinig woningen. Op de radio moesten ze het met Snip en Snap doen. Er waren nog wat landverraders op te pakken, kaal te scheren, dan wel structureel met de nek aan te kijken. En dan pleurt Moeder Natuur daar nog een dijkdoorbraak overheen! Natuurlijk klaagde dat volkje als de tering!

Maar ondertussen werkten ze zich wel de touwtyfus. We hadden een metselaar net zo hard nodig als een ingenieur. Niemand had het gevoel nutteloos werk te doen. Een schip dat van een helling gleed, was het schip van iedere medewerker van de scheepswerf. Een timmerman keek trots naar een complete woonwijk die hij mede de grond uit had gestampt. En héél Nederland was trots op de Deltawerken, waarmee we Moeder Natuur wederom in haar reet neukten!

Geloof me. Klagen deden ze constant. Dat is Nederland. Alleen werd dit gezeur wel omgezet in actie, om de boel op de rit te krijgen. Waarom? Omdat het niet anders kon! Als de boel naar de kloten is, heb je geen tijd om achterover te leunen. Je gaat gewoon huizen bouwen.

Waar klaagden we de afgelopen twintig jaar over? Letterlijk over alles, maar toch ook weer over niets. Drie keer per jaar op vakantie, maar o wee als de zorgpremie moest worden betaald. Toen onderwijs haast gratis werd, moesten scholen vingerverfklasjes aanbieden om de klaslokalen nog een beetje te vullen. Iedereen pleurde z'n privéleven op internet, maar schreeuwde moord en brand als er een paar databestanden werden gekoppeld. Klagen over tien kilometer harder rijden!

Het resultaat? Kutvolk! Kutvolk dat met geen mogelijkheid meer in beweging is te krijgen! Alle energie gaat op aan het zeiken, zeuren, hebzucht en egoïsme!

O ja. Maar ik beloofde toch nog een gezellige tijd en dat we daar geen Duitsers voor nodig hadden.

Op dit moment merkt haast niemand echt iets van de bezuinigingen. Vanaf halverwege 2013 zullen echter steeds meer maatregelen uit het regeerakkoord actief worden. En vanaf 1 januari 2014 wordt zowat de complete zorg en hulpverlening overgedragen aan gemeenten, die daar godsgruwelijk veel minder geld voor gaan krijgen.

In de praktijk komt het erop neer dat we weer voor elkaar moeten gaan zorgen. Dat we weer naar de buurman moeten luisteren en de buurman er ook is als wij hem nodig hebben. We gaan eindelijk weer een berg kinderen krijgen, die weten dat je niets voor niets krijgt. En wie weet wordt er dan ook weer gewoon keihard gewerkt om de boel op de rit te krijgen.

Het gaat straks niet extreem, maar zeker wel aardig naar de kloten. Als het daarmee wel weer een beetje gezelliger wordt, vind ik dat eigenlijk wel oké.