Niet (te) geniet(en)

Robert (Sdivad)

Iedere dag maak ik het puzzeltje in mijn krant. Nee, niet de sudoku, die is voor huisvrouwen (sorry mam). De puzzel In Het Midden in de nrc.next, die maak ik. Actueel, cryptisch, algemene kennis, alles komt voorbij. Gewoon even de hersenen laten kraken ’s ochtends, mijn ego strelen door de puzzel op te lossen, heerlijk. Kop koffie erbij, benen op tafel, de krant opvouwen en pennen maar. Genieten. Behalve op woensdag. Dan ben ik niet te genieten.

De krant is op woensdag namelijk niet geniet. De kop koffie erbij en de benen op tafel, dat lukt dan wel. Maar de krant zodanig opvouwen dat het lekker schrijven is, is onmogelijk. Pagina’s schuiven over elkaar heen, of vallen er zelfs uit, één grote tyfusbende wordt het iedere woensdag. En dat allemaal voor een bijlage die ik helemaal niet lees. Carrière. Die gaat iedere week ongelezen de papierbak in. Zonder nietjes, dus die hoef ik er dan weeer niet uit te halen.

Natuurlijk, nrc.next krijgt vast goed geld voor de advertenties in die bijlage, anders zie ik absoluut niet in waarom ze die bijlage hebben ingevoerd. Immers, wat is nu belangrijker? Lekker een puzzeltje kunnen maken, of een saaie bijlage lezen? Een goede puzzel staat bijna altijd boven alles. Ik doe niet voor niets iedere week mee aan de plaatselijke pubquiz en komende maandag staat er helemaal iets moois op het programma: de Dr. Denker Kerstpuzzel in Dagblad van het Noorden.

Kerst draait niet om de kerstboom, cadeautjes, gezelligheid, gourmetten of iets religieus. Nee, voor mij is Kerst pas Kerst als de puzzel er is. Ik woon tegenwoordig zelf niet meer in het noorden en kan maandag geen krant bemachtigen, dus ik ga zo vroeg mogelijk naar mijn ouders. “Ja, hoi, leuk dat ik er ben. Koffie? Lekker. Waar is de puzzel?” Zo zal het ongeveer gaan. Waar het maandag absoluut genieten wordt, was het gisteren volkomen het tegenovergestelde. En iedere week wordt die ergernis ook groter, omdat het steeds weer raak is. Het stapelt zich op.

Gelukkig was gisteren de laatste keer. Ik heb me nog één keer geërgerd aan het ontbreken van de nietjes. Maar ik ben er klaar mee, van mij hoeft het niet meer. Tot hier en niet verder. Morgen vergaat de wereld als het goed is, en dat is een vooruitzicht om nu al van te genieten. En mocht de wereld toch niet vergaan, dan troost ik me wel met de Dr. Denker Kerstpuzzel. Nu maar hopen dat daar nietjes in zitten.