De vrouw van 27,5 miljoen

Stoppen met roken is lucratief. Ik kan het je aanraden. Je houdt er, naast een frisse adem, geld aan over. Niet dat ik daar veel van merk, maar inmiddels heb ik toch al zo’n 60 euro niet uitgegeven aan sigaretten. Verdiend dus eigenlijk. Want volgens de antirookgoeroes moet je jezelf vooral regelmatig belonen voor deze geweldige daad. Ik ben het volledig met ze eens. Daarom ga ik eens flink de bloemetjes buiten zetten van mijn ‘winst’. Alhoewel het nu natuurlijk nog geen vetpot is. Daar kan ik wat aan doen, bijvoorbeeld door er twee oudejaarsloten voor te kopen, allebei met jackpot natuurlijk. Dan maak ik vier keer kans op 27,5 miljoen euro. Belastingvrij nog wel!

Stel je toch eens voor dat ik mij voortaan onder de multimiljonairs mag scharen. Het is nog niet voldoende voor een plaatsje onderaan de quote 500, maar daar zou ik op zich wel vrede mee kunnen hebben. Wat zou ik gaan doen met al dat geld? Het biedt opeens veel mogelijkheden. Alle deprimerende offertes voor de vervanging van de inmiddels rottende kozijnen schuif ik subiet aan de kant. Ik koop gewoon een heel nieuw huis. De auto is na 14 jaar trouwe dienst ook hard aan vervanging toe. Ach, een schijntje van mijn kapitaal. Een lange reis maken door landen waar ik nu alleen nog maar van kan dromen. Met vriendinnen onbeperkt shoppen in Parijs en Milaan. Schenken aan wat goede doelen en aan mensen die het goed kunnen gebruiken. En dan is het nóg lang niet op. Zo’n bedrag is haast niet te bevatten. Aan nullen was ik inmiddels wel gewend, maar niet van dit kaliber.

Ik kan me vandaag niet aan de indruk onttrekken dat de Staatsloterij mij overal probeert te verleiden tot het wagen van een gokje; op de radio, op tv, op grote reclameborden en met hinderlijke pop-ups op mijn beeldscherm. En ik moet nog snel zijn ook, want op=op. Dat zal me toch niet gebeuren. Ik maak best een redelijke kans. Het is fifty-fifty; ik win het wel of ik win het niet. En dat vier keer!

Toch twijfel ik nog. Doorgaans ben ik namelijk niet zo gelukkig in het spel. En na enig nadenken heb ik inmiddels ook moeten concluderen dat ik me mijn gelukskansen iets te rooskeurig heb voorgerekend. Vooral omdat ik ze moet delen met heel veel mensen die in deze financieel woelige tijden hun geluk willen beproeven. De overheid pikt ook nog eens een aardig graantje mee door mee te spelen met de overgebleven loten. Daarmee hebben ze met elkaar opeens mijn winkans op de klapper gereduceerd tot één op een miljoen! Keer vier. Dat dan weer wel.

Wat als ik niets win? Straks is mijn teleurstelling zo groot, dat ik per direct weer ga roken. Dat is dubbel verlies. Of wat als het een val is? Een beproeving? Dat het verslavende karakter van deze onschuldig ogende loterij zich ongevraagd in alle hevigheid aan mij openbaart. Dan val ik van de regen in de drup. Enige verslavingsgevoeligheid is mij tenslotte niet vreemd. Ik waag me er maar niet aan. Nu nog een goede bestemming vinden voor mijn 60 euro. Misschien een grote fles lekkere champagne…of twee?