Waar zaten jullie nou?
Het was een mooi rijtje columnisten, van FOK!. Na zaterdagavond in de Pijp is het voor mij een rijtje mooie columnisten. De meet and eat was een succes. Warm badje, heel divers stel mensen, precies wat ik hoopte mee te maken. De meest zinvolle omschrijving van de deelnemers? Een stel vrolijke, warme, intelligente halvezolen. Die allemaal dezelfde hobby hebben, de een wat meer professioneel dan de andere. Er was veel pret en waardering geen enkele wanklank. Wat blijft me bij? Heel wat, onder andere het zwabberhoofd van Estherschrijft en de alternatieve troonrede van Naatjenaaitje. En de bezielde optredens van Bazbo, die blijven ook hangen. Het was allemaal prima werk wat ik hoorde, zeker gezien de bezieling van de scribenten. Gauw weer doen, mensen.Het was trouwens een hele klus om er te komen. De treinlijn tussen Utrecht en Mokum lag eruit, dus moesten we via Hilversum. We namen lijn 4 naar de Pijp, maar in de Vijzelstraat stopte de tram en konden we allemaal gaan lopen. Het hele end naar de Ceintuurbaan, waar opeens de huisnummers stoppen. Gelukkig zag ik aan de overkant een bordje met de aankondiging dat verderop, na het Sarphatipark de Ceintuurbaan verder gaat. Achteraf bleek een andere tram zowat voor de deur te stoppen en was al dat gewandel helemaal niet nodig geweest. Stuur een provinciaal Amsterdam in en je hebt meteen feest.
En de volgende keer komen de wegblijvers ook, afgesproken??? Ik was gisteren de nestor, en dat hoort niet zo te zijn, want dat is Bakoenin. Ook een hele rij reageerders had ik graag eens gesproken, ja, ook de zure. Misschien is het een idee om al een half jaar van te voren een paar data omhoog te gooien, en dan te kijken wie kan. Keiharde psychische, desnoods fysieke pressie op degenen die niet gemist kunnen worden en toch niet van plan blijken om te komen is daarbij the thing to do. Vandaar dus deze titel, want jullie hadden het helemaal en faliekant MIS. Zo, hadden jullie daarvan terug? Diep door het stof en beterschap bewijzen is het motto.
Maar nu even wat anders, want Gramps blijft niet zeiken. Ik ga maandag een paar daagjes met oma op stap, naar Bergen. Ja, in Noord-Holland. Ik heb al een paar ideetjes, maar er zijn vast een hele rij deskundigen en streekbewoners die veel beter de weg weten naar leuke dingen. Ja, ik weet van de toeristenfuiken, maar die hoef ik niet zo, al is het nu niet het seizoen voor toeristen. Dus Volendam, Marken en Alkmaar hoeven niet in het rijtje. We gaan zeker even naar de Zaanse Schans, want ik ben bouwboer uit de restauratiesferen. Naar De Rijp gaan we ook, dat is prachtig om dezelfde reden. In 1964, dus 45 jaar geleden gingen we in Groet in een omgebouwde vrachtschuit vakantie houden. Dus daar gaan we ook weer eens kijken. En verder? Mensen, kom er maar in. Natuurlijk stel ik onze ervaringen op schrift in een column.
Vanmiddag waren de teckeltjes hevig gebelgd, want er kwam een andere hond in hun tuin. En wat voor een. Ze is pas een maand of zes, maar ze weegt al vijftig kilo of zo. En dat wordt nog wel meer, volgroeid is ze nog lang niet. Een koolzwarte Newfoundlander, je weet wel, de hond met zwemvliezen tussen de tenen. Mensenkinderen, wat een knoert is dat. En wat een baklap. De goeiigheid spat er vanaf. We hebben onze hondjes toch maar even in de bench gestald en de andere hond buiten. Met het hondenluik dicht, want als de gast daar doorheen probeert te kruipen (net als thuis, maar daar is het luik groter), dan gebeuren er rampen. Kun je een dolzenuwachtige hond uit de merbau deur zagen. Nee, toch maar niet.
Wat was er nog meer? Zoon D reed een heel plotseling overstekende hond dood. Altijd een rotervaring, afgezien van het baasje dat helemaal overstuur was en de schade aan de auto. Ach, het is een leasebak, dat komt wel goed. Minder was dat schoondochter ook in de auto zat en door het harde remmen de gordel snoeihard in haar buik kreeg. In die buik zit een kindje van een maand of zes, en dan wordt het toch effe spannend. In het ziekenhuis bleek alles mee te vallen, maar de eerste uren in Amsterdam zat ik toch gedurig in spanning en gingen sommige dingen een beetje aan me voorbij. Om een uur of zes hoorde ik dat alles goed was afgelopen en kon ik echt genieten.
Zo, dat was het. DSB doet niet mee in deze column, naar Wognum gaan we niet, we zijn geen ramptoeristen. En de verdere belevenissen komende week hangen deels van jullie af.
Hoor ik wat van jullie?