Het ene jaar is het andere niet. Vorig jaar een drama in vijf bedrijven in de neergutsende regen. Dit jaar gingen de renners door het stof. Letterlijk dan. Figuurlijk doen ze dat alleen als ze dopinggebruik bekennen. Het werd geen drama in vijf bedrijven, maar wel een leuke rit.
Ik houd niet zo van helden. Maar qua humor heb ik veel bewondering voor een aantal van mijn favoriete grappenmakers: Herman Finkers, Harrie Jekkers, Van Kooten en De Bie en Simon Carmiggelt.
Ik kende het, het was mijn apotheek in Nederland. Ik raakte de spullen die in mijn omgeving stonden aan om er zeker van te zijn dat ik niet droomde, alles voelde heel echt. Toch was er iets dat niet klopte, het rook niet als mijn apotheek. Ik wist nu dat ik er niet was en dat ik dus moest dromen. Maar het was zo verdomd echt. Ik opende mijn ogen en zag Greta.
‘Jezus, wat doe je met mij? Hoe is het mogelijk dat alles zo echt was?’ Ze pakte mijn handen. Haar ogen straalden en ik snapte absoluut niet waarom.
