Ken je die mop over die allochtoon in het museum? Ik ook niet, hahahaha!

Er bekruipt mij steeds het gevoel dat ik deze column niet mag schrijven. Mijn rode PvdA-opvoeding in de jaren tachtig zegt mij dat we die arme allochtonen moeten omarmen, omdat zij cultuurverrijkers zijn. Zonder hen aten we nog steeds iedere dag aardappelen met groenten en een stuk vlees met iedere dag dezelfde kruiden. Tijdens mijn opvoeding werd nog gezegd dat we buitenlanders nodig hadden, omdat vergrijzing onze grootste vijand zou worden. Wie zou later jouw en mijn billen moeten wassen, als wij in het verpleegtehuis zitten en we te weinig kinderen hebben die voor ons kunnen werken? In de jaren tachtig waren asielzoekers en werkzoekers het antwoord op alles.

‘Weet je het zeker, kaboutertje? Oppaskaboutertje? Je hebt twee seconden om je loop uit mijn gezicht te halen. Zo niet, dan ga jij op dit schip meemaken wat een hel op aarde is, snap je?’ Hij liet zijn wapen in drie seconden zakken. Hij had een verbeten uitdrukking in zijn gezicht. ‘Dommerd, je begrijpt toch wel dat als Carlos mij in leven laat jij dat helemaal moet doen! Je hebt de hersens ter grote van een klein pistooltje, laten we zeggen een 22 kaliber.