Oostvaardersplassen. En de mens zag dat het niet goed was

Nu hadden we een paar dagen ijzige kou in Nederland. Temperaturen flink onder nul, waters die goed dichtvroren. Langzaam veranderde ons landje in een oud-Hollands winterlandschap in olieverf. Prachtig! De gemiddelde oma zou roepen dat dit heel goed is. Een stuk minder vliegen, muggen en wespen in de zomer. De warme winter van een maand terug even rechtgezet. De natuur weer een beetje in evenwicht. Die lentebloeier die moedig zijn kop opstak, heeft zijn tol moeten betalen bij min 10.

De natuur geeft en neemt. Dat weten we. Maar wanneer we niet over bevroren vliegen praten, maar over grote grazers in de Oostvaardersplassen, zijn we opeens niet meer zo blij dat de natuur neemt. Dat bleek wel uit de vele protesten van allerlei groeperingen, die de menselijke maat legden op deze grazers.

Zij konden het niet langer aanzien dat wilde paarden ondervoed raakten en zouden sterven. Grazers die zomers geen goede winterlaag hadden gekweekt of gewoon oud en/of zwak waren. Zo werkt de natuur. Hoe vreselijk dat ook is.

De natuurliefhebber nam het heft in eigen hand. Men begon met bijvoeren. In ons kleine ecologische wildernisje greep niet de natuur in, nee zelfs niet God, maar was het de mens die reddende engel speelde.

Los van of ik dit goed of slecht vind, is het fascinerend om te zien dat de mens meer van de natuur lijkt af te drijven, terwijl hij denkt goed met de natuur bezig te zijn. Want als we de natuur niet eens haar eigen gang durven te laten gaan, hoe kan je dan één met de natuur zijn, als je alles maar onder controle wilt houden?

Ik hoor je al roepen (en dit heb ik echt gelezen): ‘Ja, maar dit is geen wildernis! Dit is natuur in een kooi, net als op een kinderboerderij!’ Ja, dat klopt. Op een kinderboerderij hebben ze ook paardjes. De Oostvaardersplassen is wel ontstaan. De natuur kreeg daar de vrije hand. De enige inmenging van de mens waren de grazers. En uitgerekend die willen nog wel eens neervallen bij lage temperaturen. Maar dat geldt ook voor andere gebieden. Bij mij in Twente overleeft ook niet elk hert de winter. Daar gaan de zwaksten ook door hun hoeven.

De actievoerders roepen om humane acties voor de dieren. Maar wat willen ze dan precies? De hele boel in leven houden en overpopulatie creëren? Als je dan toch menselijk wilt ingrijpen met bijvoeren, zijn de consequenties ook menselijk. Ingrijpen door de zwakken af te schieten om overpopulatie te voorkomen. Niets nieuws. Dat gebeurt in alle natuurparken waar de mens een hand in heeft. Waarschijnlijk worden de actievoerders hier ook niet vrolijk van. Zij willen geen ingrijpen door mensenhanden. Dat is zielig.

En dan net die ene wildernis waar men het liefst alles volgens natuurwetten wil laten gaan … doen zij exact hetzelfde.

De natuur overruled door de mens. Het gebeurt al heel lang. De natuur geeft en neemt, maar niet als het aan de mens ligt. Hij creëert zijn eigen paradijs. Zijn eigen waarheid. Onze eigen oogkleppen. Die hebben de paarden in de Oostvaardersplassen gelukkig niet op.