De mars voor het leven

Ik las bij het voorbereiden van deze column een verhaal van een zogenaamde ‘waker’. Die had blijkbaar een keer een kindje gered. Hij had een vrouw die voor een abortus naar de abortuskliniek kwam een folder gegeven waarin stond waarom ze het beter niet kon doen en ze was meteen gaan huilen en had er toch maar vanaf gezien en had het kindje gehouden. Volgens deze ‘waker’ had God door hem heen gesproken met die vrouw en haar de wijsheid gegeven niet voor abortus te kiezen.  God had beter een beetje eerder kunnen ingrijpen zodat ze niet zwanger was geworden, want misschien was ze wel verkracht door een loverboy, maar dat zei de ‘waker’ er niet bij.

Er zijn momenteel mensen in de wereld die de tijd zo’n honderd jaar willen terugdraaien. Trump natuurlijk, met zijn ideeën over het klimaat en oude industrie, maar  ook in Nederland zijn er bewegingen gaande naar oude tijden. Ik ben zelf ook niet echt piep meer, maar ik zou toch niet graag de oude tijden willen doen herleven.

Vorige week zaterdag was de ‘Mars voor het leven’. Ik ben zeer voor het leven, maar hier ging het om wat anders. Hier ging het om het beschermen van leven waardoor anderen vaak geen leven meer hebben. Wat dan wel? Abortus natuurlijk. Volgens de Gristenen van onder andere Kees van der Staaij hebben vrouwen geen rechten en al helemaal niet als het om abortus gaat. Ben je verkracht en daardoor ongewenst zwanger van een barbaar? Jammer dan.

Het is ineens weer jaren vijftig. In die tijd zaten nogal wat meisjes die ongewenst zwanger raakten met breinaalden te kloten. Abortus was in die tijd illegaal. Sinds 1911 was in de zedenwet een artikel opgenomen waarin degene die de zwangerschap van een vrouw verstoorde een gevangenisstraf van maximaal drie jaar of een geldboete van zesduizend gulden kon krijgen.

In de roerige jaren zestig was er de strijd van onder andere Dolle Mina voor de seksuele en economische bevrijding van de vrouw. Pas in 1984 kwam de Wet afbreking zwangerschap er en die wet was niet zonder slag of stoot tot stand gekomen in het christelijke Nederland. Denk alleen maar aan de  slag om de Bloemenhovekliniek. Dries van Agt wilde hem sluiten maar leden van de vrouwenbeweging hielden hem bezet en de sluiting ging niet door.

Volgens Kees van der Staaij is er niet veel aan de hand omdat het volgens hem maar zelden voorkomt dat een vrouw na een verkrachting zwanger raakt omdat het lichaam van de vrouw de conceptie van een kind vaak zou voorkomen. Ach, als je gelooft dat er twee mensen van een appel aten omdat een sprekende slang dat vroeg, dan kun je alles wel geloven. De statistieken wijzen zelfs anders uit. Gemiddeld wordt 3,1% van de vrouwen zwanger na reguliere seks en 6,9% na een verkrachting. Waarschijnlijk wordt dat laatste cijfer wel beïnvloed doordat de vrouwen over het algemeen jonger zijn, maar toch zit Kees er behoorlijk naast.

En dan euthanasie.

Er zijn nog steeds mensen die vinden dat euthanasie gelijk staat aan moord omdat God de enige is die kan beslissen wanneer iemand dood gaat. Dan vraag ik me toch af hoe Hij het goedkeurt dat wij stoute mensen tegenwoordig veel dingen uitvinden die ervoor zorgen dat we een stuk langer leven dan vroeger. Of zijn er vanwege de toename van de wereldbevolking soms wachtlijsten aan de hemelpoort?

Ik kan me goed voorstellen dat je liever wat eerder dan ‘gepland’ gaat als je alleen nog je duim kan bewegen, niet meer kan praten en horen en van anderen afhankelijk bent voor je eten en drinken en 24/7 hulp nodig hebt. De mensen die meelopen in de mars voor het leven vinden dat blijkbaar niet.

Nou kun je er natuurlijk over discussiëren waar de grenzen liggen bij abortus en euthanasie. Tegenwoordig weten we al wat voor kind er op de wereld komt en dan kunnen we besluiten of we dat wel willen. Moet dan een kind dat het syndroom van down zal hebben geaborteerd worden? Ik zou die keuze niet graag maken, maar er is inderdaad een keuze, want het is niet verboden.

Zo zijn er talloze ethisch moeilijke keuzes ten aanzien van abortus en euthanasie. We zullen daar vermoedelijk nooit over uitgediscussieerd raken, maar de discussie erover is wel noodzakelijk. De Stichting Schreeuw om Leven die ieder jaar de Mars voor het leven organiseert wil wel een discussie als de uitkomst maar is dat abortus en euthanasie verboden worden. Dat is wel een stuk makkelijker dan allerlei ethisch moeilijke keuzes bespreken, maar je draait daarmee de tijd wel minstens honderd jaar terug. Als je vindt dat God over leven moet beslissen,  dan moet je operaties, medicijnen, onderzoeken naar bijvoorbeeld kanker en dergelijke ook verbieden. Dan is het altijd Gods wil. Lekker makkelijk. Het is wel een oplossing voor het vraagstuk van de overbevolking natuurlijk en de AOW-leeftijd kan misschien wel naar veertig.