Onbevlekt ontvangen

Ik kreeg gisteren enige kritiek op mijn eerste dagelijkse column op de Frontpage. Ik moet daarom de hand in eigen boezem steken. Ik had niet meteen met zo'n, voor sommigen geraffineerde, column moeten beginnen. Het zal even schrikken zijn geweest om geconfronteerd te worden met het geschreven woord, dat niet als zoete koek tot je kan worden genomen.

Wat ik wil zeggen, en niet liegen, is dat enige zelfkennis me niet vreemd is. Ik besef heus wel dat mijn normen niet de maatstaven van een ander hoeven te zijn. Ik ga echter geen zelfcensuur toepassen. Het snijden in eigen vingers en repertoire laat ik aan de Freek de Jonges van deze wereld over. Mijn kunststukjes hoeven niet tot anderhalf uur gereduceerd te worden, opdat ze verminkt in het tijdsschema van RTL-4 passen.

Ik ben geen omhoog gevallen VJ, soapactrice, echtgenote van een ex-tennisser of literair-talentloze ex-voetballer, die op zijn BNerschap parasiterend het literaire landschap bevuilt. Ik ben een geboren columnist, die niet afhankelijk is van de bekendheid van zijn naam. Die naamsbekenheid is straks natuurlijk wel inherent aan mijn schrijftalent.

Net zoals ik de eerste was die op het FOK!forum over de aanstaande wereldster Lionel Messi sprak, kunnen jullie straks zeggen dat je de eerste was die de alom bekende en aanbeden tong80 in de armen sloot.

Met onbescheiden, oprechte groet tong80. Jullie mogen nu al Tong zeggen.