Raketproefje hier, bommetje over Japan daar
Toen ik vorig jaar in Vietnam op vakantie was las ik ‘Het meisje met 7 namen’. Het boek vertelt het waargebeurde verhaal van Hyeonseo Lee, een jonge vrouw die op wonderbaarlijke wijze uit Noord-Korea wist te ontsnappen. Niet per se de gebruikelijke lichte vakantieliteratuur. Wel een boek dat ik maar met moeite neer kon leggen, omdat het verhaal letterlijk ongelofelijk is.
Met het schaamrood op de kaken moet ik bekennen dat ik, voordat ik Heyonseo’s verhaal had gelezen, bitter weinig van de situatie in Noord-Korea afwist. Pas daarna ben ik meer over het land gaan lezen en begrijp ik steeds minder waarom de internationale gemeenschap niet ingrijpt.
Noord-Korea heeft nog steeds vier tot zes concentratiekampen, gebouwd naar Russisch voorbeeld. Daar waar met de val van de Sovjet-Unie de Russische kampen echter verdwenen, bestaan deze in Noord-Korea nog tot op de dag van vandaag. Praktijken waarbij bewakers een man en een vrouw selecteren om een kind te produceren zijn doodnormaal. Deze in kampen geboren kinderen wordt van jongs af aan geleerd dat het goed is om je ouders en vrienden te verraden. Sterker nog, hoe meer informatie je ‘doorgeeft’ aan de bewakers, hoe meer eten je krijgt.
Verhalen van ‘dissidenten’ die op de een of andere manier uit Noord-Korea wisten te ontsnappen zijn er inmiddels te over (boeken ook). We weten dus wat zich daar afspeelt. Hyeonseo Lee bijvoorbeeld heeft haar verhaal met de VN Veiligheidsraad gedeeld, die daar ongetwijfeld een dik rapport van heeft gemaakt. Verder lijkt echter nauwelijks iemand zich het lot van de honderduizenden mensen, die as we speak creperen in die kampen, aan te trekken.
Noord-Korea is de afgelopen weken opnieuw volop in het nieuws. Een raketproefje hier, een bommetje over Japan daar, de Grote Leider speelt er lekker op los. De internationale gemeenschap legt nog wat extra sancties op, want daar trekt Noord-Korea zich namelijk ontzettend veel van aan. Bij het zien van de nieuwsberichten kreeg ik meteen weer dat vervelende gevoel van onmacht dat ik ook had na het lezen van ‘Het meisje met 7 namen’. Waar wácht men nou nog op?! Moeten er eerst nog honderden of duizenden mensen extra sterven, dit keer als gevolg van een Noord-Koreaanse bom die ‘per ongeluk’ op een stad terechtkomt?
Dat wat er zich op dit moment (en de afgelopen 70 jaar) in Noord-Korea afspeelt is een van de grootste - dan wel de grootste - schending van mensenrechten uit de 21e eeuw. En hoewel militair ingrijpen van buitenaf in mijn ogen altijd het allerlaatste redmiddel moet zijn, denk ik dat we dat stadium hier al decennia lang voorbij zijn.
Deze column werd geschreven door Neelie van schrijverscollectief Kaf.
