[Tour] Afscheid van een held

Contador, hij had een plan
En reed dus zo hard hij kon
Maar het was slechts tevergeefs
Want het was Roglic die nu won

Het was een heroïsche strijd op de steile flanken van de Galibier. De reus van meer dan 26oo meter. Contador gaf alles, maar het was niet genoeg. We zagen de zwanenzang van El Pistolero vermoedelijk. Of hij moet morgen nog wat in petto hebben. Anders hebben we vandaag afscheid genomen van een groots wielrenner. Hij had altijd een truc in zijn hoofd. Ook vandaag. Hij kwam er een heel eind mee, maar niet ver genoeg.

Toen ik de tv aanzette, keek ik weer eens in het gezicht van de Gendt. Maar er was meer aan de hand. Mollema was ook weer bezig met een Mollemaatje en Contador was bezig om vijf minuten op de groep Mollema goed te maken. Ik had gisteren nog een opname gezien van Coppi die al op de eerste berg demarreerde. Toen dacht ik: dat doen ze tegenwoordig niet meer en dan doet Contador het wel. Het verschil is wel dat Coppi daardoor ook de Tour won en dat gaat Contador niet meer doen. Maar chapeau voor deze aanvaller. Coppi had ook geen gedisciplineerde ploeg met alleen maar renners die zelf kunnen winnen achter zich aan. Het was een andere tijd.

Kittel voelde ondertussen de hete adem van Matthews steeds meer in zijn nek, want hij was zelf gevallen en lag op een behoorlijke achterstand en Matthews had alweer punten gesprokkeld bij een tussensprint en kwam tot op negen punten.

Er gebeurde dus van alles en ik had het naar mijn zin. Voor de meeste koplopers was het natuurlijk niet zo fijn dat Contador er bij zat, want nu kregen ze maar weinig ruimte van Sky. Zonder El Pistolero zouden ze veel meer minuten hebben gekregen.

Met nog 89 kilometer voor de boeg werden de twee koplopers de Gendt en Navarro, die Matthews had afgelost, ingerekend door de achtervolgende groep. Trek had er vandaag trek in. Kittel had er geen trek meer in. Die gaf op en dus hoefde Matthews zich niet meer druk te maken over de tussensprints na de beklimmingen.

Verder gebeurde er tot aan de beklimming van de Télégraphe niet veel. Maar uiteindelijk begonnen ze aan de klim. Na Pantano, die hard had gewerkt voor Contador was de Gendt de tweede die loste en dat was niet vreemd. Ineens was er wel een probleem voor Contador. Dat was toch weer even pech. Vier keer vallen en als je op weg bent naar een etappezege pech krijgen.

Gelukkig kwam Contador redelijk snel terug. Ik gunde deze aanvaller wel een laatste etappezege. Er pakten zich wel donkere wolken samen boven de Alpen. Ten Dam loste vanuit het peloton en ook dat was niet gek, want het tempo was omhooggegaan. De voorsprong van de kopgroep die al vijf minuten was geweest was teruggelopen naar 4.25. Herbert en Maarten hadden het natuurlijk weer gemist. Het kwam ook doordat Sky steun kreeg van de mannen van Yates. Roglic pakte even de punten op de top van de Télégraphe.

Bauke bleef maar bonken op kop van de kopgroep. Hoe lang zou hij het volhouden? Niet lang meer, want al vroeg op de Galibier gaf hij de pijp aan Maarten en Roglic ging met Pauwels en Contador weg.

Herbert en Maarten zonden nog maar eens een interview uit toen net Quintana ging lossen. Blijf nou toch eens bij de koers, mensen!  Het was niet een vlakke etappe met een peloton dat kilometers achter een kopgroep aansukkelt. In zo’n etappe als vandaag kan op een beklimming ieder moment iets gebeuren dat het vermelden waard is.

Herbert en Maarten constateerden ook dat Bardet nog maar één helper had in de groep gele trui. Ze vergaten dat er ook nog eentje voor reed: Frank namelijk.

Toen Pauwels en Roglic op de steile stukken van de Galibier steeds demarreerden dacht ik dat Contador zijn plannetje niet door zou gaan. Hij trok te veel grimassen.

En dan kwam de eerste aanval uit het peloton. Het was Dan Martin. Roglic was daarna serieus bezig weg te rijden bij de voorsten.

De aanval van Martin ging niet door, maar eindelijk kwam de aanval van Bardet. En het regende daarna aanvallen op de flanken van de Galibier. De oorlog was volop bezig. Je hapt op die berg en op die hoogte al naar adem, maar Aru had bijna helemaal geen adem meer om naar te happen. Froome hapte ook naar adem, maar hield op hangen en wurgen stand. Ik ben benieuwd hoe dat morgen zal gaan.

Dan begon de afdaling. Roglic had een prachtige voorsprong en de ploegleiders van LottoNL-Jumbo konden elkaar toen al huilend in de armen vliegen. Aru kwam nooit meer bij de groep Froome, Bardet en Uran en verloor dus weer tijd. Ik denk dat Uran de belangrijkste uitdager van Froome is geworden. De manier waarop hij nog even de sprint van de groep won was veelzeggend. Morgen hoop ik op nog meer aanvallen op de positie van die lange gele.

 Tweet van de dag: Henk de Bot: Tweedeling in peloton is duidelijk: renners van arme ploegen stoppen in afdaling krant onder hun shirt, die van rijken iPad

Opmerking van de dag: Kittel eruit, Macron erin.

 De rit van morgen

Morgen weer een lekker dagje voor de niet-klimmers, maar niet heus. Oké, het zijn maar twee bergen die moeten worden beklommen, maar wel twee Alpenreuzen. De eerste is de Col de Vars. Dat is meer een opwarmertje, want de laatste is de Col d’Izoard en dat is geen kattenpis. Hoewel je het er wel warm krijgt en nat wordt je ook, maar dan van het zweet. Het is een klim van 32.7 kilometer. Maar boven heb je wel een prachtig uitzicht op de Queyras.

De Queyras is een geweldig wandelgebied in de zomer. In de winter ook, maar dan kun je er beter niet gaan wandelen maar wel gaan skiën. Hoewel het maar kleine skigebiedjes zijn die samen negentig kilometer piste hebben.

Wandelpaden zijn er echter zat. De Queyras wordt begrenst door de drie Alpencols die we zo goed kennen uit de Tour de France: de Col d’Izoard, de Col Agnel en de Col de Vars, maar de wandelingen zijn niet echt moeilijk. Het is één van de makkelijkste wandelroutes in de bergen. Je kunt dus ’s avonds voor je tentje gewoon flink aan de wijn. Je kunt er ook in een herberg overnachten. Napoléon heeft er een aantal berghutten laten bouwen ten behoeve van reizigers die in de bergen te maken kregen met slecht weer en de bekendste is in de buurt van Briançon en heet la refuge Napoléon. Die wordt nu gebruikt als herberg.

Je wandelt door prachtige lariksbossen en als je geluk hebt dan zie je de koningsarend, de lammergier en de slangenarend. Het is een vrij rustig gebied, ver weg van de drukte. Alleen als de Tour aankomt op de Izoard zal het niet zo rustig zijn.