[Tour] De pols van Froome?

Alle sprinters zaten goed
Groenewegen ging gezwind
Maar hij kwam nog wat tekort
Want Kittel won de massasprint

Het is een stampede, alleen de richting en het doel zijn bekend. Dat is de finish. De kudde bizons komt aangesneld. De twee vluchters worden opgepeuzeld. De treintjes snellen voort en dan maken de sprinters zich los van de treintjes en spurten als gelanceerde raketten naar de streep. Kittel wint en barst in tranen uit.

We werden vandaag eerst geconfronteerd met een foto van de enkel van Tony Gallopin en ik dacht niet dat hij daar nog een lekkere Tour mee zou rijden. Ik was ook een beetje boos op de Franse tv die niets in beeld had gebracht van de val van Izagirre, die nu ook uit de Tour is.

Een vlakke etappe  van start tot finish uitzenden is toch echt een uitdaging voor de kijker. Ik word al nerveus van een tien kilometer schaatsen, maar dit is nog even wat anders. Gelukkig had ik veel koffie bij de hand. En we kregen ook wat geschiedenislessen van Herbert. Verder was er natuurlijk de bekende huisvlijt en we kregen uiteraard wat kastelen en andere bezienswaardigheden te zien. Zelfs Neanderthalers.

Toen op de brug onder het toeziend oog van een oerlelijke Napoleon alle mensen broeders waren geworden ontbrandde de strijd. Er viel een bergtrui te halen. Phinney pakte hem op het eerste bergje.

Het werd al snel duidelijk dat de ploegen van de sprinters de vluchters niet zou laten rijden. Al na een paar kilometer namen ze het over van Sky op kop van het peloton. Wat zou Thomas de Gendt eigenlijk ’vanavond aan tafel tegen Greipel zeggen nu de Duitser de sprint niet heet gewonnen?

Met nog zo’n 130 kilometer te gaan kwamen de druppels op de lens van de camera. De weg werd weer natter en natter. Als dat maar goed zou gaan.  Er was daar namelijk een tussensprint. Het werd een ingehouden sprint van het peloton. Boudat won de sprint van de kopgroep en Kristoff die van het peloton. Er was gelukkig geen valpartij vanwege de regen.

Ik wist toen al lang dat we vandaag maar een paar spannende minuten zouden krijgen: namelijk tijdens de massasprint. Eigenlijk wist ik dat al bij het bekend maken van het parcours, maar je weet nooit of er niet ergens een hoop wind zal staan. Hoewel er in Aken wel nog wat natte klinkers moesten worden bereden. Maar ja, dan rijden ze met die regen gewoon wat langzamer.

Met nog veertig kilometer te gaan werd duidelijk dat het peloton de vluchters nog voor de klim op twintig kilometer voor de streep wilde pakken. Zou het dan toch nog eerder spannend worden?

En dan was er de valpartij met Sky op de grond.  Achterstand Froome en Bardet. Werd het toch ineens spannend. Het peloton moest de kopgroep nu laten gaan. Er werd dus gewacht, maar niet lang want ineens zag ik Trek redelijk snel rijden op kop van het peloton. Natuurlijk voor hun sprinter, maar niet heus. Toch kwamen de klassementsrenners weer terug.  Maar was er schade? De jacht op de vluchters werd weer ingezet, maar met Froome ging het niet echt lekker. Phinny pakte definitief de bergtrui. Froome kwam weer terug in het peloton, maar voelde hij ergens pijn? Hij voelde aan de pols. Of wilde hij gewoon de vinger aan de pols houden?

En omdat er verder niets bijzonders meer gebeurde werd het dus gewoon een massasprint die mijn kopman voor vandaag bij Scorito won. Toch ben ik benieuwd of we de komende dagen (woensdag bijvoorbeeld) iets gaan merken van een blessure bij E.T.

Tweet van de dag: Ronne: Dijkstra:"mag ik mezelf een vraag stellen; Ducrox:"zekerz"; Dijkstra:"mag ik zelf antwoord geven? Ducrox:"niet te moeilijk dan".

Opmerking van de dag: Ducrot: Fietsen is meer dan alleen fietsen.

De rit van morgen

Als je op vakantie naar het zonnige zuiden gaat, dan rij je vaak de Autoroute du Soleil. Je gaat dan bij Luxemburg de grens over en komt in Lotharingen. Lorraine op zijn Frans. Nee, Lorraine is niet een vrouw die het op zijn Frans doet, maar de Franse naam van Lotharingen. Op die grens ligt de aankomstplaats van morgen, Longwy.

Lotharingen is het land van de Maas en de Moezel. Je rijdt er op weg naar het zuiden nogal snel doorheen, maar er is echt wel wat te zien. Toen ik negentien jaar was, gingen we met de familie naar Saint-Aygulf. Mijn oudste zus had een lelijke eend en daarmee kwam je in die tijd niet in een dag helemaal bij de Middellandse Zee. We gingen er dus drie dagen over doen en de eerste etappe was naar Thionville. Ook zo’n stadje in Lotharingen. Ik had toen meer oog voor andere schoonheden dan die van oude stadjes, maar het middeleeuwse centrum van deze stad is zeker een bezoekje waard, als je toch in de buurt bent. Best leuk voor een tussenstop op weg naar de warmte. Je kunt er op diverse leuke terrasjes een pintje of iets anders dat drinkbaar is pakken en lekker eten kun je er zeker. De stad Thionville is dan nu wel Frans, maar er waren vroeger meer kapers op de kust van de Moezel. De stad was al onderdeel van het Karolingische rijk, onderdeel van het graafschap Luxemburg en onderdeel van Duitsland. Een deel van de bevolking spreekt er trouwens Luxemburgs en dat is een taal waar geen touw aan vast te knopen is.

We hebben daar ook nog een bezoekje aan Nancy gebracht. Dat is echt een prachtige stad. Als je er bent dan moet je eens ’s avonds naar het Place de Stanislas gaan. Daar kun je niet alleen heerlijk eten en drinken, je kunt er ook voortdurend genieten van de prachtige verlichting. Nancy is de stad van de Art Nouveau en dat merk je daar meteen.

De renners zullen helemaal geen oog voor de schoonheden van Lotharingen hebben. Tijdens de klim naar de citadel zullen ze zelfs geen oog hebben voor de schoonheden langs de kant van de weg, want het is behoorlijk afzien op dat kutklimmetje.