Bedreigen is hip

Iedere tijd heeft zijn voor- en nadelen. Als je vroeger een teringhekel aan iemand had, dan kon je een beetje voor je uit gaan zitten schelden of hooguit een dreigbrief sturen, maar dat was dan toch weer een hoop werk en bovendien was het adres van iemand die niet heel erg bekend was niet makkelijk te achterhalen.

Tegenwoordig is het via de sociale media natuurlijk veel makkelijker. Via Facebook kun je met mensen in contact komen die je jaren niet hebt gezien of gesproken, leuke foto’s van je vakantie delen zodat je geen ansichtkaarten meer hoeft te sturen en met mensen chatten zonder telefoonkosten kwijt te zijn, maar je kunt ook makkelijk via die media mensen bedreigen. Dat laatste gebeurt dan ook. Op grote schaal zelfs.

Geert Wilders wordt al jaren beveiligd vanwege bedreigingen. En hij is niet de enige politicus die wordt bedreigd, maar bij hem is permanente beveiliging noodzaak omdat hij echt in levensgevaar zou zijn als hij niet beveiligd zou worden.

Ook journalisten en bekende columnisten lopen gevaar bedreigd te worden. Kijk naar Ebru Umar en Sylvana Simons bijvoorbeeld. Nou ben ik niet iemand die beide dames een warm hart toedraagt, maar geen haar op mijn hoofd die er aan denkt om ze via twitter te gaan bedreigen. Als ik me aan ze erger op televisie zap ik wel gewoon weg en ga iets leuks doen.

Dat zijn echter allemaal mensen die vanwege hun werkzaamheden worden bedreigd en waar de meeste mensen niet echt van op kijken. Ook niet als ze het ergerlijk vinden. Het gaat namelijk om bedreigingen ten aanzien van mensen die hun mening uiten. En heel veel mensen die dat doen worden bedreigd op sociale media.

Het gaat dus meestal om de vrijheid van meningsuiting. Het zijn ook niet alleen bekende mensen die hun mening uiten die worden bedreigd, maar ook gewone Nederlanders die reageren op de sociale media. Bij de zwarte pieten-discussie bedreigen mensen uit beide kampen elkaar. Het gekke is daarbij dat de meeste mensen die dat doen vrijheid van meningsuiting heel belangrijk vinden, maar ondertussen anderen bedreigen vanwege datgene wat ze te zeggen hebben.

De bedreigingen spatten dus bijna van het scherm af. Maar voor mij is er helemaal geen touw meer aan vast te knopen nu ik een tijdje geleden las dat Sandra uit ‘Boer zoekt vrouw’ wordt bedreigd. Het moet toch niet gekker worden.

Ik kijk nooit naar ‘Boer zoekt vrouw’, maar ik kan me niet voorstellen dat de mensen die aan dat programma meewerken dingen zeggen of doen waarvoor ze bedreigd zouden moeten worden. Wat had ze dan gedaan? Ze had haar beoogde boer afgewezen. Was het dan familie van die boer die haar bedreigde? Welnee, het waren gewoon kijkers van het programma.

Als je je al druk maakt over een vrouw die een boer afwijst dan word je volgens mij niet oud. Ik stel me zo voor dat je jezelf dan in het verkeer doorlopend zit te ergeren en ga maar niet een avondje uit, want als je in het restaurant iets langer op je eten moet wachten dan je gepland had, dan kun je niet zomaar de medewerkers uitroeien.  Kortom, het lijkt me allemaal niet goed voor je hart.

Straks wordt Marly van der Velden bedreigd omdat ze als Nina denkt dat haar huwelijk met Bing voorbij is. Of Dafne Schippers omdat ze weer niet van die Thompson heeft gewonnen. Of Rudolph van Veen omdat de taart die hij voorgedaan had bij een aantal kijkers was mislukt.

Bedreigen is een trend geworden. Ben je nog niet bedreigd dan ben je al bijna een watje. Je kunt het zo gek niet bedenken of mensen worden ervoor bedreigd. Natuurlijk kunnen die bedreigingen niet al te serieus worden genomen, maar stel je voor dat een van die bedreigers toch ineens echt de daad bij het woord gaat voegen? Dan moeten plotseling al dat soort bedreigingen serieus worden genomen. Dat wordt dan een groot maatschappelijk probleem.

Nu zag ik deze week bij De Wereld Draait Door een boekje met de titel: ‘Vrede kun je leren’. De schrijvers Thomas d’Ansembourg en David van Reybrouck pleiten voor mindfulness, compassie en geweldloze communicatie op school. Een vak dus, net als gymnastiek. In Amerika wordt het al toegepast op scholen. Gewoon tien minuten stilzitten voordat de lessen beginnen. En natuurlijk mobieltjes uit. Gewoon een soort meditatie voorafgaande aan het dagelijkse proces. Zweverig? Het schijnt te helpen.

Het is in de States een schoolvak, dus die volwassen bedreigers zouden dan weer naar school moeten en waarschijnlijk waren ze op school ook al ontzettende ettertjes, dus of dat nou de oplossing is? Ik ben bang dat er geen oplossingen zijn voor dit soort mensen. Je kunt alleen maar hopen dat de komende generaties dit soort idiote onzin minder gaan doen als ze op school zo’n opvoeding krijgen als nu in de States. Maar ja, de meeste opvoeding krijgen kinderen nog steeds thuis en als je ouders al Sandra van ‘Boer zoekt vrouw’ gaan bedreigen dan zal er van die opvoeding ook niet erg veel terecht komen.