Bevrijdingsdag?

Ik realiseerde me deze week dat mijn vrijdagse column dit jaar op 5 mei uitkomt. Op zo’n dag moet je eigenlijk wel iets over Bevrijdingsdag vertellen, maar wat? Dat we bevrijd zijn van de Duitsers op die dag? Dat is helemaal niet zo. We vieren het alleen, maar het ondertekenen van de overgave door Foulkes en Blaskowitz vond pas op 6 mei plaats en ook daarna was het niet overal veilig in Nederland.

Ik googelde wel op 5 mei, maar had geen zin om Wikipedia over te schrijven en dus keek ik naar andere items om ideeën op te doen. Mijn oog viel op een aankondiging van Trump’s America Conference. Die gaat op 5 en 6 mei plaatsvinden en gaat over de eerste honderd dagen van zijn presidentschap. Ik klikte op het aangekondigde artikel en kreeg als resultaat: nothing found. Ik kon dat dus niet gebruiken, maar vond het wel symbolisch. Wanneer worden de Verenigde Staten bevrijd van deze narcistische idioot?

Persoonlijk heb ik helemaal niet zoveel met al die herdenkingen. Volgens mij wordt de Tweede Wereldoorlog nergens zoveel herdacht als in Nederland. Al dagen van tevoren heb je programma’s op tv die over de oorlog gaan. Ieder jaar wordt er weer ergens een oma of opa met een oorlogsverhaal voor de buis gezet in een praatprogramma op de Publieke Omroep en op de commerciële omroepen krijg je natuurlijk weer de gebruikelijke oorlogsfilms. Ook nu weer. Donderdag hebben we op RTL 5 ‘Oorlogswinter’ en ‘Zwartboek’ en op SBS6 ‘Schindler’s List’. Hoe vaak zouden we die films nu al niet hebben gehad op die datum? Zou er nog iemand naar kijken en wat voor reclames krijg je tussendoor?

Waar zijn al die herdenkingsprogramma’s en oorlogsfilms trouwens goed voor? Om de jeugd te laten zien hoe het was? Vergeet het maar. De jeugd kijkt op de tablet of het mobieltje naar Enzo Knol en andere vloggers. De jeugd vindt het wel leuk dat er een feestje is op 5 mei, maar de bevrijding zegt ze niets. Ja, ze hebben het erover gehad op school, maar daarom ga je nog niet naar al die lulprogramma’s en oude films kijken.

Ik heb de Tweede Wereldoorlog nog meegemaakt, maar natuurlijk niet bewust. Ik ben op 24 juli 1944 geboren in Putten. Daar hebben ze het zwaar te verduren gehad, maar daar heb ik helemaal niets van meegekregen. Na de oorlog zijn we verhuisd naar Den Haag omdat het werk van mijn vader daar naartoe verhuisde en vanaf mijn derde woonde ik in Duindorp. Ik heb dus wel de wederopbouw meegemaakt, maar niet de afbraak. Ik snap dat mensen die het wel allemaal hebben meegemaakt 4 en 5 mei heel anders beleven, maar ik heb geen vervelende herinneringen wat de oorlog betreft. Natuurlijk was het een verschrikkelijke periode in de geschiedenis, maar het is nu al meer dan zeventig jaar geleden. Kan het dan niet een onsje minder? Gewoon op 4 mei kort de doden herdenken en op 5 mei een leuk feestje. Al die programma’s over de oorlog op tv vind ik eigenlijk zo langzamerhand meer een gewoonte dan een belangrijke boodschap. ‘Jongens, we hebben vorig jaar Zwartboek uitgezonden, wat zullen we dit jaar weer eens doen voor de doden? Soldaat van Oranje?’

Ook dit jaar zijn er weer de nodige bevrijdingsfestivals in Nederland. In Groningen wordt een vrijheidscollege gegeven door Prem Radhakishun. Als er iets is, waar ik graag van bevrijd  zou willen worden, dan is het wel Prem.

Bij ons in Den Haag zijn verschillende activiteiten. Diverse artiesten treden op, net als bij ‘The Life I live’, maar er zijn ook andere activiteiten. Om 15.25 uur wordt door een wethouder het bevrijdingsvuur ontstoken. Dat vuur is door estafettelopers ’s nachts opgehaald uit Wageningen. Dat is wel een prima traditie, vind ik, maar verder moet het gewoon een feestje zijn. In feestjes zijn Nederlanders altijd goed geweest.

Het is goed om dit feest te blijven vieren, maar niet speciaal vanwege de bevrijding. Laten we maar vieren dat we überhaupt nog vrij zijn en ook dat we er nog steeds zijn. Er zijn namelijk in deze tijd een paar gekken aan de macht, die het woord ‘atoomoorlog’ in de mond nemen alsof het de gewoonste zaak van de wereld is. Laten we ons maar realiseren dat er na een wereldwijde atoomoorlog geen bevrijding meer plaats zal kunnen vinden. Dan is gewoon alles naar de kloten.

Dat is natuurlijk wel zeer pessimistisch bekeken, maar zo’n scenario wordt steeds denkbaarder. Laten we daarom maar zoveel mogelijk feesten. Of het nou vanwege een bevrijding is, of vanwege de vrijheid. Ik ga in ieder geval lekker los vandaag. Ik zoek iets leuks op en ga zeker uit mijn dak. Die maffe leiders kunnen me dan even niet bommen.

Ik heb deze week bij De Wereld Draait Door de oma van DJ Frank van der Lende gezien. Zij gaat samen met Frank per helikopter de bevrijdingsfestivals af om het verhaal van haar oorlog aan de festivalgangers te vertellen. Ik hoop dat die festivalgangers haar het nodige respect geven. Maar het verhaal moet in iets meer dan twee minuten verteld worden en ze reizen in een helikopter van het leger. Ik zou zeggen: mensen laat toch zitten. Vier gewoon alleen een te gek feest.