Baudet bashing

Floris de Vries

Zijn stoel in de Tweede Kamer is nog maar net aangewezen maar de frontale aanval op aangestormd politiek talent Thierry Baudet is al in volle gang. Wat bezielt zijn tegenstanders om Baudet zo vroeg al met pek en veren te willen besmeuren? Is het angst voor een nieuwe Pim Fortuyn, die grote bedreiging van links destijds? Of is het meer een makkelijk doelwit om aandacht mee te genereren en vooral Baudet zelf geweest die dat provoceerde?

De strekking van de boze geluiden uit ons gifkikkerlandje: Baudet zou wegens verschillende citaten een vrouwenhatende racist zijn. Sommigen noemen hem zelfs fascistoide en “eng”. Daarnaast zijn er nog schijnbaar mildere aantijgingen: Baudet is een arrogante zelfbenoemde intellectueel en niet authentiek. En ook nog een talentloos romancier (en u weet nog hoe dat afliep met die mislukte schilder uit Oostenrijk!).

Seksist of realist?
De eerste storm van verontwaardiging behoort nog steeds tot de meest heftige daar de aanleiding bij vrouwen in het verkeerde keelgat kon geraken: het gewraakte artikel op The Post Online waar Baudet hier nog op terugblikt, om te moeten constateren hoe realisme steeds meer verfoeid wordt door idealisme.

Het citaat waar het om ging:

De realiteit is dat vrouwen niet alleen maar met omzichtig “respect” behandeld willen worden door hun sexpartner; dat ze helemaal niet willen dat je hun ‘nee’, hun weerstand respecteert: de realiteit is dat vrouwen overrompeld, overheerst, ja: overmand willen worden. 

Wat is een redelijke interpretatie hiervan? Met omzichtig “respect” lijkt geen authentiek respect te worden bedoeld, maar een overdreven voorzichtigheid uit angst voor afwijzing. Vandaar de aanhalingstekens. Het “nee” wordt gelijkgesteld aan weerstand, binnen de Pick Up Art (versierkunde) beschreven als token resistance in het spel van verleiding: waarbij de vrouw hard to get speelt, zich niet zomaar laat inpakken en van de man vereist dat deze zijn best doet. De “overrompeling, overheersing en overmanning” lijkt hiermee ook te slaan op verleiding en voorspel en allerminst op het resultaat bij succesvolle uitvoering ervan: seks. Baudet heeft ook talloze malen herhaald dat hij fysieke overrompeling afkeurt.

Laten we ons een cafeetje voorstellen waarin een jongen een gesprek aangaat met een aantrekkelijke jongedame.
Jongen: “Wil je een Brownie?”
Meisje: “Nee!”
Is de brutale jongeman, die vervolgens een versgebakken Brownie met slagroom voor de neus van de dame in kwestie neer durft te zetten, een walgelijke seksist die over de wil van de vrouw heenwalst? Of een speels ingestelde verleider met een onschuldig soort bravoure?

Bij De Wereld Draait Door mocht Baudet al op de stoel van Don Quichotte plaatsnemen voor het bevechten van emotionele Pavlov-reacties met de rede. Zinloos, door het tekortschieten van zijn verontwaardigde opponenten, die echt dachten dat de succesvolle coach Julien Blanc mannen leert hoe je vrouwen moet aanranden en verkrachten. En dus niet begrepen dat er sprake was van misselijke grappen. Smakeloos weliswaar, maar niettemin met een korrel zout te nemen. Idem voor de hyperbolen en generalisaties waar Baudet zich van bediende.

Volk is ras?
Het vermeende seksisme zou nog maar het topje van de ijsberg vormen. De tweede storm van verontwaardiging betrof een ander citaat: Baudet beschreef een Nederlands immigratiebeleid dat bezig was:

de Nederlandse bevolking homeopathisch te verdunnen met alle volkeren van de wereld, zodat er nooit meer een Nederlander zal bestaan. Zodat wie wij zijn niet meer gestalte kan krijgen.”

Baudet, zelf geboren uit een gemengd gezin, probeerde uit te leggen dat deze uitspraak om de Westerse cultuur ging en niet om ras. Bij Pauw en Jinek werd hij doorgezaagd over het citaat.Frits Wester deed gretig mee en haalde uit: “Wees nou een vent en geef toe dat je uitspraak racistisch was”. Een sterk staaltje gaslighting, in scherp contrast met zijn keurige lijsttrekkersinterview bij RTL. Dit was de eerste publieke smear job tegen Baudet op tv in zijn hoedanigheid van politicus, zijn partij bestond amper een half jaar. Na afloop viel op hoeveel kritiek op het met gemeenschapsgeld gefinancierde praatprogramma geuit werd via o.a. Facebook en YouTube. Zelfs in het kamp van links werd sympathie getoond voor Baudet, uit walging over hoe Pauw en Jinek doorgestoken kaart hadden gespeeld. Bijkans de gehele uitzending stond in het teken van het ene citaat. Niemand die Baudet, omringd door tegenstanders, bijstond in het debat of hem uit liet praten. En ondertussen werden er in het publiek ook nog semi-willekeurige gasten uit de wijk Leidsche Rijn gepositioneerd die achteraf allemaal politiek linksig actief bleken te zijn.

Interessant is verder te vermelden dat de nummer 2 van Forum voor Democratie, Theo Hiddema, rassenvermenging toejuicht in een interview van Cafe Weltschmerz, als zijnde de meest succesvolle vorm van integratie, de integratie via het bed.

Maar of het nu om ras gaat of niet, hoe verwerpelijk is de uitspraak van Baudet? Laten we een land als Israel als voorbeeld nemen. Men zou een immigratiegolf kunnen voorstellen waardoor het Israëlische volk, als het de poorten wagenwijd openzet, tot een minderheid zou gaan behoren. De staat Israel, haar wetten en gebruiken, zouden worden vernietigd. Zonder dat er een oorlog aan te pas komt. Misschien is het daarom toch wel handig voor Israel om ervoor te zorgen dat het Joodse volk de meerderheid blijft vormen? Zou dat racistisch zijn? Of is het maar net in wat voor land je graag leeft wat normen, waarden en cultuur betreft?

Een dag zonder Godwin is een dag niet geleefd
Baudet zou niet alleen een racist, maar ook een slecht verhulde nazi zijn volgens een giftige publicatie van Sander Philipse (die al te kritische reacties verwijdert, U bent gewaarschuwd):

Verdacht zou o.a. zijn het bezit van een vermeend racistisch boek (Die Inteligenz und ihre Feinde, van Volkmar Weiss) dat de erfelijkheid van IQ probeert te onderzoeken. Volgens eenzelfde redenatie kan iedereen die Markies de Sade op de boekenplank heeft staan gezien worden als een enthousiast beoefenaar van poepseks.

Verder wordt kritiek op de Islam en op onbegrensd immigratiebeleid gelijkgesteld aan moslimhaat.
Hilarisch dieptepunt in het artikel lijkt aanvankelijk het bestempelen van de door Baudet bewonderde Immanuel Kant, zo'n beetje de grondlegger van de rechten van de mens, als “racist”. Maar het allermooiste wordt uiteraard bewaard voor het sluitstuk in het pleidooi: Baudet houdt meer van klassieke gebouwen, dan van moderne. Tsja, dan moet hij wel een fascist zijn.

Narcisme
Zelfspot en ironie is de erudiete Baudet niet vreemd, ook niet wanneer hij zich de “belangrijkste intellectueel van Nederland” noemt. De reacties daarop doen denken aan de provocaties van Gerard Reve, die arrogantie en racisme verweten werd als zijn kenmerkende knipoog weer eens gemist werd. Het werd voor sommige mensen soms gewoon net iets te ingewikkeld: bedoelde hij het nou echt niet serieus?

Opvallend is ook Baudet's talent de media te vinden met controversiële uitspraken, die elke keer net iets te onvoorzichtig waren geformuleerd. Waarschijnlijk heeft ook hij goed begrepen dat het nodig is te overdrijven om genoeg de aandacht te krijgen. Wat altijd gebeurt bij controverse is dat tegenstanders erop mee kunnen liften, met name de middelmatige types. Die hebben dan een mooie gelegenheid gevonden om zich even goed op te winden bij gebrek aan eigen ideeën en kunnen meteen aantonen hoezeer ze zelf wel deugen. Oplossingen voor de problematiek hoeven dan ook niet meer genoemd te worden, het verketteren van Baudet is de oplossing zelf geworden en als we die maar tegen houden dan hoeven we niets aan ons zelf of ons land te veranderen. Met Wilders gebeurt hetzelfde: problemen in Nederland lijken tegenwoordig allemaal zijn schuld te zijn. De overheid is maar wat blij met deze Pechtoldiaanse opstelling van veel media: hun rookbommen maken de echte vijand onzichtbaar. Het gaat niet meer over islam, immigratie, of het onvermogen van de overheid hiermee verantwoordelijk om te gaan, het gaat over Wilders. Narcisten hanteren een zelfde tactiek: kritiek mag alle richtingen opgaan behalve hun eigen richting. De slachtofferrol is dan vaak de laatste schuilplaats. Links is altijd gek geweest op slachtoffers.

Narcisme is een eigentijdse kwaal. Als het te ver gaat leidt dit tot een gebrek aan zelfkritiek en een overdaad aan manipulatie om het opgeblazen zelfbeeld in stand te houden, ten koste van anderen. Baudet wordt ook een ijdeltuit en narcist genoemd. Nu is hij duidelijk gek op aandacht, aandacht die ook nodig is voor zijn jonge partij, koketteert hij graag met zijn piano, maar gezien zijn zelfspot (het meest duidelijk bij zijn bijdragen aan PowNews) lijkt het ook met het narcisme toch echt mee te vallen.

Arrogant of niet, Baudet hekelt naar eigen zeggen de Hollandse bescheidenheid en steekt zijn nek liever uit boven het maaiveld. Mensen als Baudet passen misschien gewoon niet genoeg bij de kleingeestigheid en conformeringsdrang van Nederland. We mogen nog steeds vrezen voor het lot van kleurrijke, onafhankelijk denkende figuren in een domein waar grijze muizen en copycats de dienst uitmaken.

Toch is het opvallend hoe populair zijn beweging in korte tijd is geworden. Forum voor Democratie bestond als politieke partij bij de eerste verkiezingsdeelname nog maar een half jaar en presteerde het toch een plekje in de Kamer te veroveren. Gezien deze razend snelle groei is er mogelijk veel angst bij opponenten voor een ongekende storm naar de top bij de volgende verkiezingen. Zowel Baudet als Hiddema hebben zich briljante sprekers getoond, met flamboyante media optredens waar menigeen van smulde.

En de bevlogenheid van Baudet moet dermate wezensvreemd zijn geweest aan iemand als Aaf Brandt Corstius dat zijn gezichtsuitdrukkingen wel voor de spiegel geoefend moesten zijn. Middelmaat blijft vaak hangen in middelmaat omdat het allergisch is voor wat het ontbeert.

Ondertussen kreeg de PvdA een enorme klap in het gezicht. Het meest positieve dat voor links viel te vermelden over de verkiezingen, was dat de PVV niet de grootste partij was geworden. Er leeft nog steeds frustratie bij links, die zich altijd een slecht verliezer getoond heeft, doordat deze als enige de ideologische waarheid in pacht meent te hebben.

Vorm boven inhoud
Wat elke keer opvalt bij de kritiek op Forum voor Democratie: inhoudelijk lijkt men amper iets in te kunnen brengen tegen het verkiezingsprogramma van Baudet. Zelden is hij daarop aangevallen en wanneer dat gebeurde wist hij zich keurig te weren, bijvoorbeeld in Buitenhof of het genoemde lijsttrekkersinterview van Frits Wester.

Bij gebrek aan inhoud zijn er een aantal mogelijke strategieën. De bekendste blijft het op de man spelen. In de krochten van het internet neemt zo'n ad hominem al snel de vormen aan van scheldpartijen. In de media worden nettere scheldwoorden gebruikt. Populist, racist, fascist, seksist of (bij het tegenkamp) wegkijker, hypocriet, linkse elite en Deugmens.

Het vormen van Newspeak is hard werken, want het moet zich blijven ontwikkelen als het sleets raakt. “Populisme” werkt eigenlijk niet meer zo goed, want het is een geuzennaam geworden en wat kan er verkeerd zijn aan het verwoorden van wat het volk voelt en denkt? “Polarisatie” werkt ook niet, want er is maar 1 land op de wereld waar iedereen het keurig netjes met elkaar eens is en dat is Noord Korea. “Buitenlander” is decennia terug vervangen door “allochtoon”, toen men de bijklank daarvan te negatief vond werd “nieuwe Nederlander” gelanceerd, naast (specifiek voor de jeugd) “kansenparel”, wat inmiddels vooral populair is geworden als sarcastische benaming, wat nu juist net niet de bedoeling was. Het “Marokkanendebat” in de Tweede Kamer van een aantal jaren terug ging bijna uitsluitend over  de titel van het debat.

Baudet is een makkelijk doelwit: hij is een nationalist. De associatie met nazisme (de vorm van socialisme die vreemd genoeg tot extreem “rechts” werd betiteld) is snel gemaakt. Dat nationalisme niet automatisch betekent dat je een rassenleer hebt, of dat je andere landen wil veroveren, wordt dan niet meer interessant gevonden: voor wie bloed wil zien, werkt een botte bijl immers minstens zo goed als een fileermes.

Slechts één interpretatie toestaan
De citaten van Baudet lenen zich voor meerdere interpretaties. Negatieve interpretaties door iemand die het maar half leest, zonder context, lenen zich snel voor beschuldigingen van seksisme en racisme. Door dogmatici, die afwijkende interpretaties net zo min dulden als afwijkende ideeën. Ze manifesteren zich graag als voorstanders van de “verbinding” en de “dialoog”, tegen de “haat” en “verdeeldheid” die gezaaid zou worden door hun vijanden. Op het Malieveld demonstreren ze hun deugdzaamheid tegen Trump en Wilders. Maar ondertussen uitzen ze extreme haat jegens andersdenkenden en identificeren ze graag hun voorstanders met de genoemde politici, alsof ze het er allemaal 100% mee eens zijn. De emotie regeert en helaas bevat deze geen enkele compassie als het om vijanden van de eigen ideologie gaat: eigenlijk moeten ze dood. Via media als Twitter worden de stormtroepen van links gemobiliseerd door fanatici als de Groen Links-fractiemedewerker Anne Fleur Dekker en cabaretier Erik van Muiswinkel, die de frontale aanval verklaard hebben. Een online gedachtenpolitie waar de voormalige DDR jaloers op zou zijn.

Fortuyn had het over de linkse kerk. Het gedrag van deze linkse fanatici doet inderdaad denken aan onverdraagzame godsdiensten die moeilijk op voorlijkheid betrapt kunnen worden. Vruchtbare discussies met deze dogmatici en fanatici zijn onmogelijk. Hiervoor zijn immers mensen nodig die daadwerkelijk openstaan voor rede, dialoog en verbinding.