Tong80 zijn voetbaltraining in de jaren 80
Jack Schreuders en ik speelden vanaf de jeugd samen bij NIVO Sparta. Paar keer kampioen geworden. Met René Rensen, Waldy Pronk, Bas van Brakel, Bas van der Voorn, Herman van Beurden en de muziekzaak Eric Vos. Nog zonder collega DJ Edwin van Zelst. Die kon niet voetballen. Ook niet met de Boemel. Daar kon ie het gaatje van de singels wel vinden. Zoals veel Bommelse adolescenten. De Buik van Henk staat er nog van te bollen. Bij de senioren scheidden onze wegen op zaterdag.
Ik ging in het eerste voetballen, Jack in het tweede. Baas boven baas. Hij bleef echter aanvoerder, en baas over de bal. Verbaasde me later niet dat ie de baas werd op de basisschool. De basis had ie immers al gelegd op de voetbalschool van ome Sijmen. Aanvoerder zoals ie was dirigeerde ie met taktische aanwijzingen technisch het spel vanaf de middenstip. liet het spel en de bal lopen. Zoals Jan Mölby, Wim van Hanegem en Matt LeTissier in hun beste dagen. Shirtje hoefde niet gewassen te worden na afloop. Wel de twee pinten in the pocket. Er moest immers nog gelapt worden tijdens de derde helft.
Jack zorgde voor de komische noot aan de lap-tafel en als er de nood aan de man was voor de serieuze begeleiding van Theo van Gemert om zijn fiets terug te vinden. 'Huh, staat tegen een hek Jack, maar welk hek ?' Jack wist altijd het juiste hek te vinden. Of hek 't nou fout ? We trainden toen nog met heel de selectie samen.
NIVO had ook maar 5 elftallen. Wim van Hees was destijds trainer en Andries van der Veen de elftalleider.. We hebben het hier over midden jaren 80. Jeetje, Evert moest toen nog z'n eerste elfstedentocht winnen. De terugwedstrijd won ie ook. Toen gelukkig wel sportief, elf tegen elf.
Het vroor dat het diepFries leek. Wim, de trainer, had iedereen gebeld dat we gymschoenen mee moesten nemen, we zouden gaan lopen. Het trainingsveld was niet te bespelen Vanaf NIVO naar de rotonde bij Driel en terug. Bij elkaar zo'n 16 kilometer. Andries had die avond geen huiswerk na te kijken, de Max Hagelslag al uit, en stond op de rotonde te stempelen en de tijden te noteren. Jack had toen al verkering met Margot. En was als medewerker van het Luxor-theater, zeg maar bioscoop, een verdomd goede raddraaier geworden. Hijgend kwam ie binnen na deze marathon. Na Berry Korver en Peter Laguwitch de op twee na beste tijd. Trainer Wim van Hees was laaiend enthousiast. Vol met complimenten en schouderklopjes. Na afloop zei ie tegen Margot dat ze het hem mooi hadden geflikt. Het kostte Margot amper tijd en benzine om Jack heen en weer te rijden. John Tims en ik hebben toen onderweg nog een biertje gedronken bij het pompstation. 
