De verzekerde als melkkoe

Vorig jaar april kreeg ik tijdens het hardlopen met de hardloopgroep op zaterdagmorgen wat druk op de borst. Ik moest stoppen, ging even zitten en daarna was het weer weg. Onze trainer vond het toch verstandig als ik het ziekenhuis zou bellen om te vragen of ik langs kon komen voor een controle. Dus ik ging naar huis en belde het ziekenhuis in Delft, waar ik al eens had gelegen toen mijn quadricepspees was afgescheurd tijdens een potje zaalvoetbal. Daar zei men echter dat ik Den Haag moest bellen en dat deed ik. Ik vroeg of ik langs kon komen, maar dat mocht niet. Ze stuurden meteen een ambulance. Die ambulance reed echter naar dat ziekenhuis in Delft en ik kwam er direct op de hartbewaking. Ze konden niet echt vinden wat de oorzaak van de druk op de borst was geweest, maar ze wilden me toch voor alle zekerheid katheteriseren. Dat kon echter pas op maandag, dus ik lag het hele weekend in het ziekenhuis terwijl ik eigenlijk niets meer had. Tijdens de katheterisatie bleek dat de slagaderen brandschoon waren en het hartfilmpje zag er ook prima uit. Ik mocht dus weer naar huis en hoefde alleen voor controle nog eens te komen. Bij die controle was er ook niets te zien en de cardioloog wilde me pas na een jaar nog even controleren.

Die controle was vorige week. Er was meteen toen ik op de afdeling kwam een hartfilmpje gemaakt en daarna moest ik wachten op het gesprek met de cardioloog. Je kon op een groot scherm zien of de arts bij wie je moest zijn een uitloop had of niet. De mijne had vijftien minuten uitloop. Dat werden er even later twintig en nog even later vijfentwintig. Maar ik vond het niet erg. Ik was namelijk in gesprek geraakt met een man die aan mijn tafeltje kwam zitten en ook geen zin had om één van die kutblaadjes die daar lagen te lezen.  

Hij begon meteen te schelden op minister Schippers. Zijn woorden kwamen er op neer dat Edith Schippers niet echt zijn vriendin was en dat ze wat hem betreft ergens naar toe kon gaan waar het heel heet is en waar je tot in de eeuwigheid moet blijven. Ik had wel een idee waarom hij zo boos was op Edith, maar ik vroeg het hem toch maar voor alle zekerheid.

"Weet je niet dat dat kutwijf het eigen risico wil verhogen tot vijfhonderd euro? Ik kan nu al dat eigen risico bijna niet ophoesten. Ik zou wel eens willen weten wat ze allemaal aan steekpenningen krijgt van die boevenbende. Miljarden verdienen ze en nog moeten we meer gaan betalen." Het was duidelijk dat hij het niet met de gang van zaken eens was en met de boevenbende bedoelde hij zeer waarschijnlijk de zorgverzekeraars.  

"Ben je dan je hele eigen risico kwijt?" vroeg ik hem. Hij lachte een beetje schamper. "Ik heb suiker, hoge bloeddruk, verhoogde cholesterol en rugklachten. Ik heb een pot vol medicijnen. Zelfs als er een eigen risico van duizend euro is, dan haal ik dat feilloos. Ze plukken je gewoon kaal. We zijn zo onderhand gewoon een melkkoe voor de zorgverzekeraars. Was het ziekenfonds er nog maar." Hij schudde zijn hoofd. Ik zei maar niet dat ik aan het ziekenfonds ook niets had gehad, want ik was destijds particulier verzekerd. Ik keek nog eens naar hem. Hij woog zeker twintig kilo te veel.

Ik wist zeker dat hij geld over zou houden als hij altijd gezond had geleefd. Goede voeding had gegeten en voldoende had bewogen, maar toch had hij een punt en bovendien zijn er veel mensen die niet kunnen voorkomen dat ze veel aan de zorg moeten uitgeven. Dus ik ben thuis eens gaan kijken hoe dat met die winsten zat. Volgens mijn tafelgenoot verdienden de zorgverzekeringen miljarden. Dat zou natuurlijk belachelijk zijn.

De laatste cijfers die ik kon achterhalen waren van 2014. In dat jaar was er een winst van 1,3 miljard euro voor de zorgverzekeraars. Volgens de Zorgwijzer was dat wel minder dan het jaar daarvoor. Toch werd er sinds 2011 steeds meer winst gemaakt door de zorgverzekeringen. Daarom hadden die volgens de Zorgwijzer in 2013 besloten om een deel van de winst te gebruiken om de premie te verlagen. Datzelfde deden ze in 2015. Daardoor bleef de stijging van de premie enigszins beperkt.

Wacht even: de stijging van de premie bleef daardoor beperkt. Dat is dus geen verlaging van de premie. Ik dacht ook al te hebben gezien dat mijn premie mooi ieder jaar omhoog is gegaan, maar dat had dus nog meer omhoog kunnen zijn als de zorgverzekering die ik heb niet zo "goed" was geweest om een deel van de winst te gebruiken om de premie te "verlagen". Verder lees ik ook nog iets op het net over salarissen van topfunctionarissen van zorgverzekeringen en dan begrijp ik iets beter wat de man aan mijn tafeltje bedoelde met boevenbendes.

De zorgverzekering is verplicht. Ik zit er dus aan vast en dat is ook helemaal niet erg, want de zorg in Nederland is zo’n beetje de beste van de wereld. Maar dat kost ook wat. Alleen al de ambulance die mij ophaalde kost al dik meer dan mijn eigen risico. Maar ik betaal ook iedere maand bijna vierhonderd euro aan premie. Bovendien is er nog dat eigen risico en dat is sinds 2008 van 150 euro naar 375 euro gegaan voor mij.

Ik snap dat normaal marktwerking gelijk staat aan winst maken, maar dat vind ik voor een verplichte verzekering en zorg voor de mensen niet kunnen. Dat had dan ook nooit mogen gebeuren. Die miljarden die dus in het verleden, heden en waarschijnlijk ook de toekomst werden en worden verdiend, dienen helemaal ten goede te komen aan de verzekerden.

Gelukkig wordt er nu een wetsvoorstel door Partij van de Arbeid, SP en het CDA ingediend dat moet voorkomen dat als zorgverzekeraars ooit winst gaan maken, ze die dan gaan uitkeren. Beste Partij van de Arbeid, SP en CDA, de zorgverzekeraars maken al jaren winst en die keren ze dan wel niet uit, maar wij, verzekerden, zien er niet veel van terug. Er moet een wetsvoorstel komen waarin staat dat als zorgverzekeraars winst maken, die geheel ten goede moet komen aan de verzekerden en het liefst in de vorm van premieverlaging en verlaging van het eigen risico.

En tegen minister Edith Schippers zou ik willen zeggen: je kan mijn rug en de pot op met je vijfhonderd euro eigen risico.