We zijn er bijna

Ik kijk weinig televisie. Ik hou niet van al die programma’s waarin andere mensen laten zien wat ze aan het doen zijn. Realityseries dus zeker niet. Op die manier vallen de meeste programma’s van de commerciële televisie al af. Naar de commerciëlen kijk ik eigenlijk alleen als er voetbal is. Dat is ook een programma waarin mensen laten zien wat ze aan het doen zijn, maar het spelletje vind ik nou eenmaal leuk en dus kijk ik. Hetzelfde heb ik met wielrennen. Soms vind ik een muziekprogramma wel leuk, zolang er maar geen Volendammers in voor komen of andere zangers of zangeressen die Nederlandse shit zingen. Ik kijk eigenlijk het meeste naar het NOS Journaal van zes uur omdat ik dan vaak toch net zit te eten, EenVandaag en De Wereld Draait Door om uit te buiken en daarna ga ik zelf iets doen. Laat op de avond kijk ik nog wel films. Daar heb ik onder andere een abonnement op Film1 voor genomen. Een film is ook iets waarin je ziet wat andere mensen aan het doen zijn, maar er zit in ieder geval een verhaal in, of actie.

Nu was er deze week echter een programma waar ik nog nooit naar heb gekeken, maar waarover ik wel de leukste tweets zag langskomen. Ik had dus besloten om eens te gaan kijken. Man, wat een grappig programma is dat! Ik type deze column extra langzaam om een beetje in het tempo van het programma te blijven.

Ik dacht eerst dat de titel ‘We zijn er bijna’ sloeg op het feit dat de deelnemers al bijna in hun kist lagen, maar het is dat liedje dat we in onze kinderjaren wel eens hebben gezongen op schoolreisjes. ‘We zijn er bijna, we zijn er bijna, maar nog niet helemaal. Kop is kaal.’ Max denkt dus eigenlijk dat iedereen boven de vijftig kinds is. Dan ga je die liedjes weer zingen. Nu spelen de twintigers en dertigers van tegenwoordig allemaal Pokémon Go omdat het een spel is dat ze als kind hebben gespeeld, maar daar hoef ik niet op tv naar te kijken.

‘We zijn er bijna’ gaat over ouderen op vakantie. Met hun sleurhutten trekken ze erop uit. Dit keer waren ze in Portugal. Ze gingen naar Lissabon en daarna naar het platteland. Onderweg stapten ze even uit en keken ze naar de mooie vergezichten over de zee. Er waren nogal wat meeuwen. Beesten die je hier natuurlijk niet hebt. Meeuwen vliegen en dat ontlokte een mevrouw de uitspraak ‘knap hè? Hoe ze dat doen.’. Ze maakte er een vliegbeweging met haar armen bij, maar ze vloog niet weg.

Tijdens de rondleiding in Lissabon met een vrouwelijke gids die Nederlands sprak met een accentje, was ik blij dat ik niet voor die vakantie had gekozen. Ten eerste had de gids een ontzettend irritante stem en ten tweede had ze het alleen maar over de ellende in Portugal. Ik geef sowieso nooit iets aan bedelaars, want dan kun je wel aan de gang blijven, maar van de gids moest je wel aan gehandicapten geven en niet aan drugsjongeren. Maar als die gehandicapte er nou drugs van koopt? Bovendien werden de bedelaars ook gefilmd en dat vind ik wel een beetje brutaal. Lekker met een stel oude welvaart op stap en dan zielige mensen in beeld brengen. Blijkbaar hebben die arme oudjes trouwens altijd die gids bij zich. Lekkere vakantie. Aan  de andere kant verdien je natuurlijk wel zo’n soort gids als je voor de actie en het vermaak aan iedere caravan een rebus hangt en daar een puzzeltocht van maakt. Het viel me trouwens op dat de mensen tijdens die puzzeltocht pen en papier gebruikten. Waar zie je dat nog?

Niet alles aan het programma was saai. Er was een heuse krimi met politie en al. Henk en Jannie waren een tas kwijt met onder andere de paspoorten en de autopapieren en konden hem niet terugvinden. Ze moesten dus aangifte bij de politie doen. We kregen echter niets te horen over waar ze de tas zijn kwijt geraakt en we weten ook niet wat de politie eraan denkt te gaan doen. We zagen alleen een politieman en dat is natuurlijk al wel erg spannend. Jannie was er wel een beetje overstuur van en dat wilden de mensen oplossen met een kopje koffie voor Jannie. Die koffie was dan zeker oploskoffie.

Wat doe jij in je vakantie het liefste? Nou, mijn auto poetsen natuurlijk. Er gaat niets boven een mooie glimmende auto.

De tapasparty vond ik wel leuk. Allemaal Nederlandse salades. Ze zagen er trouwens wel lekker uit. Dat was wel een positief puntje. Alleen met tapas had het niets te maken en het zorgde ook nog voor ellende bij de voorbereiding, want een mevrouw was helemaal gestrest omdat de ham zo plakkerig was. Dat ze dat bij MAX die mensen aandoen alleen maar voor zo’n programma. Ze hadden het wel handig aangepakt met die recepten aan de waslijn. De waslijn was dus eigenlijk een ouderwetse bladwijzer waaraan in plaats van favoriete websites gewone papiertjes met recepten hingen. En het voordeel was dat je nooit het probleem kunt krijgen dat twee mensen hetzelfde recept maken, want als iemand een recept wilde maken, haalde hij of zij gewoon het papiertje weg. Dat kun je bij een bladwijzer niet doen, want dan is ook het recept weg. Bovendien wordt het nogal druk bij een laptop op het moment dat al die mensen een recept willen halen. Zo zie je maar weer dat niet al het moderne een voordeel biedt. Ik heb trouwens tijdens het kijken niet één laptop of smartphone gezien, maar ik heb wel een paar keer doorgespoeld moet ik eerlijk bekennen.

Ik ben ook zeer onder de indruk van presentatrice Martine van Os. Man, wat een goede gesprekken heeft ze met de ouderen.

Starend over de zee en de grillige rotsen van de Portugese kust staat ze met een van de ouderen te kletsen.
Man over de rotspartijen: ‘Het is door de evolutie omhoog gekomen en daarna door het water uitgesleten.’
Martine: ‘Dat is jouw persoonlijke mening. Daar moeten we het mee doen.’
Wat een grandioze opmerking was dat van Martine. Max zendt gewoon alles uit.

Later op het platteland was ze bij een stel waarvan de man, ene Aace, het niet zo naar zijn zin had op de plek waar ze met de caravan stonden omdat hij nu alleen maar het uitzicht had, maar hij had liever mensen om zich heen. Zijn vrouw had net tegen Martine gezegd dat hij het niet naar zijn zin had.
Martine tegen de echtgenote: ‘Is het altijd zo’n mopperkomt.’
Als ik zo door die twee vrouwen voor lul was gezet in de uitzending had ik ze op de grond gegooid, de kleren van het lijf gerukt en ze beide een cursus spanking hebben gegeven met een lange lat. Maar de man deed niets. Althans, wij zagen niet wat hij daarna deed.

Op het platteland hadden de oudjes het wel naar hun zin. Behalve Aace dus. Het was er echt stil en er zaten klonten ooievaars. Ik heb nog nooit een klont ooievaars gezien. Deden ze soms groepsseks?
Er was er trouwens wel eentje bij die naast het genieten van de stilte toch ook wel een enorme schotelantenne had om ook van andere dingen te genieten.

Dat het gezellig was bleek wel uit het spelletje molka. Houten blokjes met punten omgooien. Wat een lol.  

Ik vond echt helemaal niets aan dat programma, maar MAX heeft me toch te pakken. Ik moet wel blijven kijken de volgende afleveringen, want hoe moet ik anders ooit te weten komen waar die tas van Jannie is gebleven en hoe het is afgelopen. Misschien komt er wel een klopjacht op de dief en gooien ze hem bewusteloos met een blokje uit het Molkaspel.