Radicaal relativeren (gastcolumn tong80)

Zo lekker de laatste bergetappe. Ongedwongen van mooie topsport genieten, van atleten op de toppen van hun kunnen, die de grenzen opzoeken op de toppen van de Alpen. Froome bewonderen, genieten van de Rock 'n' Roller ten Damme, hopen op een snel herstel van Tommie, te doen hebben met Bauke die de bocht uit vloog. Daarna weer snel relativeren. Dat sport weliswaar de belangrijkste bijzaak is, maar het wel een bijzaak blijft.

Je schrikt steeds weer als je even naar CNN zapt, van wat er nu weer gaande is als je 'Breaking News' onder in beeld ziet staan. Met rechts 'live' op het scherm. Je ziet de plaats, en probeert een connectie te leggen met eerdere gebeurtenissen, je hebt geen idee, net zoals je bij Nice alleen maar denkt aan mooie mensen, in een mooie stad in het zonnige zuiden van Frankrijk. De gruwelijke, lelijke werkelijkheid komt dan binnen als een mastodontisch monster, alles vernietigend.

Zelfs de gedachte aan mooie sportprestaties of majestueuze Alpentoppen verdwijnen als sneeuw voor de zon. Het ultieme relativeren kan beginnen. Het tellen start, je weet niet hoeveel handen je nodig zult hebben. Dit keer stopt het voorlopig bij tien doden, waaronder zeven minderjarigen. De schutter in München was zelf pas 18 en al gehersenspoeld. Het relativeren al achter zich en geradicaliseerd tot een gewetensloze moordenaar. Het is een 'lone wolf' wordt er dan gezegd. Dat is onzin, Het is een individu in een groter geheel.

In het peloton van de Tour de France kan Christopher Froome niet in zijn ééntje winnen, hoe goed hij ook is, hij heeft de meesterknecht Wouter Poels nodig. Net zoals ie de rest van zijn ploeggenoten niet kan missen om in Frankrijk, in de gele trui op het hoogste podium te staan. Ik kijk nu rechtstreeks naar de Tour, in afwachting van hoe de etappe gaat verlopen. In afwachting van wat de dag verder zal brengen.

Ik hoop dat 'Breaking News' even niet is te zien. Ik relativeer toch wel. Dat zit er inmiddels ingebakken. Mocht Wouter Poels vandaag het veto van Froome krijgen en in de aanval gaan, ga ik op het puntje van mijn stoel zitten, laat het relativeren even achter me, geniet van een aanvaller die geen mensen schade berokkent, een aanvaller, die slachtoffers maakt, met gelijke wapens. Met gelijke middelen.

Geen vuurpeloton, daar ontsnapte hij uit. Hij legt ze met sportieve middelen het vuur aan de schenen. Bij de wielerliefhebbers verschijnt een grote glimlach. Het relativeren laten we even aan anderen over.