Ik doe het voor Evi

Het is bijna juni en er is nog geen oranje slinger te zien in Nederland. Logisch, want we doen niet mee in Frankrijk. Geen feestje dit keer. Wat nu? Er is een televisieprogramma met de naam: ‘Voor wie juichen we?’ Vreemd. Moeten we voor een ander team juichen dan? Er doet geen enkel team mee waar ik echt voor zou gaan juichen. Als ik dan toch juich, dan is het voor een team dat tegen een team speelt , waar ik sowieso nooit voor zou juichen.

Vroeger was dat in ieder geval Duitsland. Ik was voor ieder land dat tegen Duitsland speelde. Dat had niets met de oorlog te maken, want ik ben in de hongerwinter geboren, dus daar weet ik niets van. Ik was wel dertig toen we in de WK-finale van die kutduitsers verloren. Toen had je ook nog echt irritante Duitse voetballers. Sepp Maier met die meterslange handschoenen. Hölzenbein, die zijn Hölzenbein achter het been van Wim Jansen stak en zo ten val kwam in het strafschopgebied. En later had je die ontzettend irritante Lothar Matthäus en Rudi Völler. Die laatste zou je zo in zijn haar spugen.

Die tijd is echter al lang achter me. Toen speelde Duitsland dat verschrikkelijke afbraakvoetbal. Tegenwoordig spelen ze de Nederlandse school stukken beter dan de Nederlanders zelf. De spelers zijn ook allemaal ideale schoonzonen.

Dan was er ook nog altijd België. Ik weet niet wat de psychologen over buurlanden te zeggen hebben, maar in het voetbal hebben ze vaak een teringhekel aan elkaar. Zo ook België en Nederland. Ik was vroeger altijd nerveuzer als we tegen België en Duitsland speelden dan wanneer we andere tegenstanders hadden. Waarom? Joost mag het weten. Ik was trouwens niet de enige met zo’n handicap.

En nu moeten we dan ineens voor een ander land juichen. Welk land dan? Engeland zeker niet. Sinds de clubs daar omkomen in het geld wil ik dat ze niets meer winnen. Dat zal ze leren alle sterke buitenlandse spelers te kopen. Ik heb hoogstwaarschijnlijk Franse voorouders, dus misschien zou Frankrijk een land zijn om voor te juichen, maar man wat zijn die Franse voetballers lelijk. Neem nou die Ribéry. Die ziet er toch gewoon uit als een seriemoordenaar? IJsland, Tsjechië en Turkije vallen sowieso af. Je begrijpt wel waarom. Bij Turkije is hun politiek van de laatste jaren ook een reden om niet voor dat land te juichen. Nee, ik was haast blij dat ik de laatste twee weken van juni in Kreta vakantie aan het vieren ben. Maar toen was zij er. Evi Hanssen.

Ik kende haar natuurlijk al van haar optredens als tafeldame in De Wereld Draait Door en vond haar meteen al de meest charmante van alle tafeldames. Ik moet trouwens toch zeggen dat Belgische vrouwen over het algemeen veel charmanter zijn dan Nederlandse. Nederlandse vrouwen zijn vaak erg direct, terwijl Belgische vrouwen gewoon veel aardiger zijn. Ik ken wel meer Belgische vrouwen en ik vind ze zachter dan de harde Nederlandse vrouwen. Liever en met meer humor. Je moet natuurlijk niet iedereen over één kam scheren, maar het valt me gewoon vaak op.

Evi is ook de meest populaire tafeldame van De Wereld Draait Door. Laatst was er een mannetje dat de kijkcijfers analyseert bij Matthijs en dat mannetje vertelde dat de kijkcijfers omhoog gaan als Evi er is. Allemaal mannen met een stijve, denk ik dan. Dat is ook een kwaliteit van veel Belgische vrouwen. Ze zijn in hun uitstraling gewoon geiler dan veel Nederlandse vrouwen. Bij veel Nederlandse vrouwen denk ik dan: die wil meteen bovenop. Bij Belgische vrouwen heb ik dat niet. Die zijn volgens mij volgzamer, maar stiekem doe je toch wat ze willen.

Nu had ik Evi al vaker bij Matthijs gezien, maar de laatste keer zag ik haar in volle glorie toen ze, net als Catherine Zeta-Jones in de film Entrapment, door allerlei laserstralen bewoog. Ze stond op de tafel en gleed sexy door de zogenaamde laserstralen heen. Het was de presentatie van een nieuw spel. Dat spel interesseerde me geen hol, maar Evi des te meer.

Evi lacht altijd, heeft gevoel voor humor, heeft een eigen mening zonder grof te worden. Ebru Umar kan er een voorbeeld aan nemen. Bovendien is Evi gewoon lekker. Ik zou maar wat graag thuis iets speciaals voor haar klaarmaken en dan daar heerlijk van genieten met een goed glas wijn erbij. Ik weet zeker dat we dan ook een goed gesprek hebben en dat er veel te lachen valt.

Tijdens die laatste uitzending met Evi kwam natuurlijk ook het Europees kampioenschap ter sprake. Jan Mulder en Tom Lanoye waren er om daarover te praten en Evi maakte natuurlijk een grapje over het feit dat wij er niet bij zijn. Ze lachte er echter zo ontwapenend bij dat ik meteen nog meer verliefd op haar werd. Uiteraard kwam het Belgische elftal ter sprake. Het is een goed elftal, maar het is Belgisch en daar was ik altijd een tegenstander van, maar Evi is ook een Belgische.

Dertien juni spelen de Belgen hun eerste wedstrijd tegen Italië. Ik was van plan om andere dingen te gaan doen tijdens de kampioenschappen, maar nu denk ik dat ik ga kijken. Ik ga de Belgen volgen. Ik doe het voor Evi. Ik zal niet juichen als ze winnen, maar ik ben dan wel een beetje blij. Blij voor Evi.