Turkije of de Antillen dit jaar?

Mag je een politicus belachelijk maken? Ja, dat mag. Is humor geoorloofd in de strijd tegen foute machthebbers? Absoluut. Is het effectief? Ik denk het niet.
 
Even over de humor. Dat is om te lachen dus. Afzeiken kan daar absoluut bij horen en wordt doorgaans ook wel als grappig ervaren. Binnen een bepaalde sfeer althans. Als er binnen een groep vrienden of familieleden ruimte is om elkaar lekker af te zeiken mag je er vanuit gaan dat de sfeer daar verdomde goed moet zijn. Maar dan is het ook geen wedstrijdje. Er zijn geen winnaars of verliezers. Het is gewoon wederzijdse lol met af en toe een broer die over de pis gaat.
 
Wat nu als een wildvreemde binnen stapt en die broer stevig begint af te zeiken? In mijn familie heeft die wildvreemde dan een dik probleem. En de hele familie op zijn nek. Waarschijnlijk letterlijk.
 
Geheel in lijn met ons familiemotto: “Don't fucking touch our fucking family!”
 
Maar goed. Strikt genomen moet een figuur in een publieke functie natuurlijk vooral niet zeiken over humor of satire ten koste van zijn persoon. Of het nu over een filmster, zangeres of politicus gaat. Een artiest had er ook voor kunnen kiezen om in de badkamer in een haarborstel te blijven blèren. Een politicus had als wethouder in Klazienaveen kunnen blijven hangen. Het is de eigen keuze geweest om dagelijks in de media te verschijnen en dan krijg je nu eenmaal reacties. Zelfs met veel fans, volgers of kiezers heb je altijd nog een aanzienlijk deel aan mensen die op je schijten. En al die mensen hebben tegenwoordig een mobieltje om die stront over je uit te storten.
 
Hoe ga je daar dan mee om? Een verstandig mens heeft daar op zijn of haar beurt ook weer gewoon schijt aan. En dat zie je de meeste verstandige politici ook wel doen. Juist in een democratie weten ze best wel dat ze nooit 100% aanhang en goedkeuring gaan scoren.
 
Maar ja. Aan verstandige mensen is doorgaans weinig lol te behalen. Het is een verrekt stuk leuker om klootzakken in de zeik te zetten. Klootzakken als Erdogan. Saddam Hussein. Een Kim Jong-un. Donald Trump? Of wijlen George W. Bush? Wat? Die leeft nog? Oké.
 
Bij dit soort figuren ligt het allemaal net wat anders. Je wordt geen machtswellusteling of dictator doordat je humor een beetje kunt relativeren. Je moet in de eerste plaats een enorme klootzak zijn. Deze mensen zijn vervolgens omgeven door mensen die doodsbang voor ze zijn en vanuit die angst – maar ook wel om mee te liften op hun macht – hen continu gelijk blijven geven en hun ego nog harder op blijven poetsen. Daarnaast heeft iedere machtswellusteling ook wel degelijk een aanhang. In zo'n omgeving wordt humor over de 'Grote Leider' maar zelden goed opgevat.
 
Hoe ervaar je humor ten koste van jouw persoon als je een autoritaire klootzak bent en je omgeven weet door jaknikkers en toch al snel een half volk dat jou helemaal geweldig vindt? Dat wordt door dit soort eikels per definitie als aanval ervaren. En de aanhang zal dit graag bevestigen. Als het gedrag van die 'Grote Leider' wordt gerelativeerd, wordt tenslotte feitelijk ook jouw ongebreidelde bewondering gerelativeerd.
 
Mag je Erdogan een pedofiel of geitenneuker noemen? Ja, dat mag. In Nederland in althans wel. Maar verwacht niet dat Erdogan dan ineens achter zijn oren gaat krabben en zijn wijze van regeren gaat heroverwegen.
 
En tja. Het is ook niet handig om in de Nederlandse media Erdogan verrot te schelden, om vervolgens met je ballen op het strand van Alanya te gaan liggen. Misschien dat ik deze zomer met mijn ballen op Aruba lig. Ik heb tenslotte nog nooit Antillianen voor lui kutvolk uitgemaakt.