Acapulco aan de Amstel

Op anderhalve kilometer van mijn huis is een afgehakt hoofd voor de shishalounge neergelegd. Mexicaanse taferelen. Acapulco aan de Amstel. Het komt nu wel heel dichtbij. En er staat vast en zeker meer te gebeuren. Wat voor Mexicaanse taferelen gaan we nog meer krijgen?

Het is vrij lastig om mijn enthousiasme te onderdrukken. Tequila als ontbijt, mariachibandjes die het geluid van vloekende fietsers vervangen, goede quesadilla met guacemole als avondeten in plaats van die laffe troep van Taco Mundo.
Dat hoofd op de Amstelveenseweg kon wel eens het begin zijn van iets heel moois. Wat dacht je van spring break feesten in het voorjaar? Of überhaupt het hele jaar door op het strand kunnen liggen. De Dia de muertos is er natuurlijk al een beetje, maar kon de komende jaren nog wel eens heel groot worden. Ook Wilders-aanhangers zullen trouwens blij zijn met de ontwikkeling, er vanuit gaande dat er om ons land straks ook een gigantische muur wordt gebouwd. En de siësta! Hoe kon ik de siësta vergeten? Tussen de middag lekker je shishalounge dichtgooien om thuis een tukkie te draaien. Het zijn goede vooruitzichten.

Als je moet kiezen tussen piñata’s op kinderfeestjes en af en toe een lijk dat aan de Magere brug bungelt, of géén piñata’s op kinderfeestjes lijkt de keuze me sowieso best snel gemaakt. Ik zeg: sombrero op en vamos!

Deze column werd geschreven door Joost van schrijverscollectief Kaf.