Zonder mij draait het ook wel door
Ik ben bang. Wat had ik me gewenst? Het leek zo mooi. Een droom. En nu? Nu weet ik het allemaal niet meer zo zeker. Wat hebben Martin Bril, René Gude en Joost Zwagerman met elkaar gemeen? Juist. Het zijn allemaal creatieve breinen die met regelmaat te gast waren in 'De Wereld Draait Door'. Een ander klein detail is dat ze ook nog eens hartstikke overleden zijn. Dat boezemt me toch wel wat angst in. Want wat is een van mijn dromen? Precies. Een keer een column te mogen voorlezen in het programma. Nu weet ik dat niet meer zo zeker.
Wat is dat toch met ons creatievelingen? Het schijnt dat we eerder depressief worden en als we dat niet zijn, pakt kanker of hartfalen ons wel op een te vroege leeftijd. Hazes, Thé Lau, Jacques Kloes om er maar eens wat te noemen. Het woelige, ruige leven werd hun allen fataal. Allemaal te vroeg. Er zijn ook zangers waarvan ik dacht dat ze te vroeg overleden waren. Zo dacht ik dat Drs. P al jaren dood was. Gelukkig kwam ik er achter dat hij pas op 95 jarige leeftijd zijn hoofd boog voor de zeis. Wel een stiekemerd die Drs. P. Net doen alsof je al jaren van de aardkloot bent en dan met een zelfgeschreven afscheidsversje opeens weer in de spotlights staan en er dan alsnog tussenuit piepen. Held!
De wereld draait door. Ja, ammehoela, ik weet het zo net niet. Dijkshoorn mag daar elke week zijn columns voorlezen. Maar hoe lang nog? Moet je kijken hoe die beste man eruitziet? Het warrige grijze haar, de wallen onder zijn ogen, de vlassige baard. Nog even en hij is het verloren broertje van Johan Derksen. Wordt hij de volgende? Hij zou er niet zo snel zelf tussenuit knijpen. Daarvoor wil hij nog veel te veel best wel geniale stukjes schrijven.
Maar dan: Kamerling, Brood, Zwagerman, zelfs Arne Jansen. Ze piepten er gewoon tussenuit. Helden in allerlei lagen van het volk. Bewierookt, op handen gedragen. Ergens kregen ze er genoeg van. Gekweld door hun eigen denken, gevangen in depressie, balancerend op het randje van geniaal en gekte. Ze begrepen de wereld niet meer. Of begrepen wij hen niet meer? Waarom iemand tot zelfdoding over gaat zal een normaal denkend mens nooit begrijpen. Wie denkt er trouwens vandaag de dag nog normaal?
Ik schijn een creatieve geest te hebben, dus statistisch gezien ben ik de klos. Alleen weiger ik. Ik verrek het om mee te doen aan deze fatalistische hype. Zwagerman. Briljant was hij. Hoe prachtig hij ons kon brengen in de kunst en zijn schrijven. Ik ben er jaloers op. Toch zou ik niet willen ruilen met zijn brein als de prijs uiteindelijk een vroege, zwarte dood betekent. Waarschijnlijk kom ik nooit in 'De Wereld Draait Door', maar dan denk ik dat Zwagerman en ik in ieder geval op een vlak het zelfde gedacht hebben:
'Ach, zonder mij draait het ook wel door.'
