Kampioens-cafetaria

Leuke zaak, iets te weinig stoelen om een mooie ambiance te maken, maar verder is de aankleding gezellig. Met verschillende kleuren ijs. Maakt het er wel vrolijker op.
Je kunt kiezen om te blijven staan bij de toonbank, maar er is ook een keuze om uit de eetmuur een kroketje te nemen of een frikandel. Net wat je wil. Je gaat dan aan de andere kant van de muur op een bankje zitten te genieten. Nog net niet stoepranden of vrije trappen oefenen op de muur.

Anton heet niet voor niets Anton. Aantoonbaar geslaagde cafetaria. Waar vind je in Bommel nog een aantoonbare bank ? Zelfs de leugenbak is er niet meer. Dit zal Anton niet gaan nekken. Ik koos voor de toonbank en dat beviel me goed, leuke mensen achter de toog, man en vrouw dus afwisseling. Anton was erg bezig om het de klanten naar de zin te maken en gooide uit de losse pols friet, bami, kroketten en andere snacks in de bak. Erg leuk om dat live te mogen zien.
Het Jupiler bier uit de Jupiler league ontbrak nog. Maar geen probleem. Anton wist steeds weer een mopje te tappen. Zijn vrouw was inmiddels druk bezig met het aanvullen van het voer en had voor iedere klant een goed woordje. Ze voelde zich echt thuis in deze caferaria en was de dame die elke friettent zich wenst.

Het uitzicht was ook zeer leuk, de vrachtwagen die voor de deur stond deed niks af aan de ambiance. Iedere wandelaar kon gewoon naar binnen kijken en gezien het aantal keren dat de eigenaar zwaaide werd dat zeer op prijs gesteld. Anton bleef maar zwaaien. Het scheelde niet veel of hij stond er met vlag en wimpel op Koningsdag met een Kampioensvlag van NEC te zwaaien.

Ik had het bescheiden gehouden en de maaltijd van de dag besteld. Voor mij een frietje stoofvlees en een liamboutje met maijonaisse. M'n partner, een vriend, denk niks verkeerds, nam een patatje oorlog. Over z'n oorlogstrauma heb ik het later wel. Alles was perfect op warmte. Hoewel het stoofvlees iets langer gebraden had mogen worden.
De tussen het wachten op de bestelling uit de muur getrokken kroket was perfect qua smaak en omvang. Het wachten op de bestelling werd daardoor een genot en duurde me niet lang genoeg. Ik ging alsnog op de reservebank zitten. Ik kon als boffert, ieder moment vanaf de bank in de Goffert invallen.

Als aperatief nam mijn vriend een ijsje van Kiwi en aardbei. Mooie NEC-kleurencombinatie, zei Anton. Hebben we dit seizoen al vaker van genoten. Ikzelf kon me niet beheersen en nam nog een klein huzaren-slaatje. Vraag me als ik het thuis eet, altijd af waarom er zo'n klein kut-lepeltje bij zit. Een heel huzaren-stukje om een klein gedeelte van het slaatje op je lepeltje te krijgen. Dat was even wennen na de patat stoofvlees. Maar achteraf was de aanbeveling van de cafetariahouder een ware tong in sjiek.
De salade paste perfect bij het net genuttigde patatje.

Nadat de vlag van beste Cafetaria van Gelderland een jaar lang boven de TIGO hing, mag de vlag weer uit voor een aantoonbare, geweldige eigenaar en door echte Bommelaars gewaardeerde friettent. Anton mag na het kampioenschap van NEC een wapperende vlag ophangen voor zijn geweldige zaak. In de voetsporen van zijn ouders en in de voetsporen van Jantje Peters. Die ooit twee keer scoorde op Wembley, na een pass van Cruijff, tegen Engeland als NECer. Misschien wel de beste wedstrijd die Oranje ooit speelde.
Anton en zijn TIGO krijgen geen 14. Da's alleen de grootste gegeven. Op deze Koningsdag krijgt ie, in de geest van Johan Neeskens, die zijn tegenstanders wel rauw lustte een dikke 9.