CBD, nu bij mezelf

Tot voor kort was er voor mij geen reden om CBD-olie te gaan gebruiken; ik had geen lichamelijke euvels, dus hoefde ik alleen met andere mensen over hun ervaringen van gedachten te wisselen. Dat gaat natuurlijk nog steeds door, ware het niet dat ik korte tijd geleden opeens met een ouderdomskwaal werd opgezadeld, en wel met artrose. Mijn duimen en polsen gingen plotseling vervelend pijn doen. De functionaliteit van mijn handen wordt niet minder, alleen doen veel bewegingen gewoon pijn. En dat is erg irritant, met name omdat het me weer herinnert aan het onloochenbare feit dat ook mijn sterke fysiek aan sleet onderhevig is. Nu hoop ik komende week 67 te worden, dus zo vreemd is dat niet, maar toch.

Reden om eens te gaan experimenteren met CBD-olie. Als dat spulletje ervoor kan zorgen dat ik wat minder pijn heb zou dat fijn zijn, nietwaar? Dus een aantal dagen geleden nam ik drie druppels onder mijn tong en wachtte kalmpjes af wat komen ging. Of niet komen ging, dat kan natuurlijk ook. Je moet ook in beschouwing nemen dat artrose die je niet behandelt zijn pieken en dalen kent; er zijn dagen dat je weinig voelt en dagen dat het rottig is. Dus kun je ook niet meteen zeggen of de CBD-olie werkt, of dat je juist een goeie dag hebt. Ik ben echt hopeloos met het innemen van spullen, ze moeten bij mij eigenlijk vanuit de kast werken, dus aan tweemaal per dag die druppels nemen kwam ik gewoon niet toe. Maar inmiddels ben ik overtuigd van het positieve resultaat. Ook met slechts eenmaal drie druppels per dag heb ik nauwelijks nog ongemak.

Waar ik echter ook mee word geconfronteerd, is de afname van mijn eetlust die optreedt als je CBD-olie gebruikt. Het was de afgelopen week natuurlijk ontzettend warm, en dan hebben veel mensen heel weinig zin in eten, maar het snaaien, vooral tijdens de avonduren blijft ook bij heet weer vreemd genoeg onaangetast. Ondanks de warmte blijft de zin in iets lekkers, in mijn geval altijd iets hartigs. Toastje Franse kaas, stengels, handje zoute pinda's, gedroogde worst, noem maar op. Toen die zin in snaaien verdwenen was weet (ja, verleden tijd van wijten) ik dat eerst aan het abnormaal warme weer, maar inmiddels is dat achter de rug, terwijl het gebrek aan eetlust in stand blijft. Als het niet uit de hand loopt is dat prima, want het past binnen mijn langjarige project van afvallen.

Ja, dat afvallen, dat was hard nodig. Als je de neiging hebt om zwaarder te worden na je vijftigste moet je geen leraar worden, dat is mijn ervaring. Ik denk dat de halve eeuw het kantelpunt is in het menselijk metabolisme. Kon je voordien alles eten en drinken zonder ooit aan te komen, na die tijd is dat toch anders. Je moet gaan uitkijken, je levensstijl aanpassen en doe je dat niet, dan kom je op het punt dat je tientallen kilo's te zwaar bent. En dan moet je wel, wil je nog een poos redelijk gezond door het leven. Dat punt kwam voor mij begin van dit jaar. Crashdieting is nog nooit succesvol geweest, je moet echt de andere kant op en geduld betrachten. Als je er een jaar over doet om vijftien kilo kwijt te raken en dat gewicht blijft echt weg, dan ben je aan de winnende hand. Want dan doe je de juiste dingen in je leven en gaat er nog meer af. Maar geduld, zoals gezegd, is hierbij een schone zaak. Als er iedere week steevast een paar ons af gaat, is het goed, en bij mij ging dat ook zo. Na een maand of zes kwam de tien kilo minder, en dat voel je ieder moment van de dag, dat kan ik je verzekeren. Dat smerige gezweet is over, je bent al veel fitter en energieker, terwijl er nog een heel stuk te gaan is.

Met CBD-olie gaat dat spelletje echter niet meer op. Als je het een aantal dagen niet neemt, zie je de zin in eten en vooral snaaien wel weer terugkomen, maar voorlopig is de gewichtsafname met CBD-olie niet de 400 gram per week waaraan ik inmiddels gewend was, maar minstens het driedubbele. In een week tijd van tien naar twaalf kilo, joechei! En zoals gezegd, voor mij maakt dat helemaal niets uit, het brengt mijn doel dichterbij van ooit mijn gewicht weer met twee cijfers te kunnen schrijven. Maar voor mijn vrouw begint het na een maand of drie toch een puntje van zorg te worden; er moet echt niet te veel meer af of het is niet leuk meer. Binnen het wietwereldje weet men daar wel raad mee, want THC werkt op dit punt precies tegengesteld aan CBD; de effecten qua eetlust heffen elkaar zo'n beetje op. Maar afgezien van de slechte beschikbaarheid van echte wietolie (het is hier illegaal, zelf maken is nog het makkelijkste, maar dan moet je wel het wereldje in voor toppen van vrouwelijke planten) zit je dan wel met het bezwaar dat je continu min of meer stoned door het leven gaat, en daar passen we voor. Als je kanker hebt stap je over dat bezwaar heen, maar anders aarzel je. Reden voor mij om eens op zoek te gaan naar een goed middeltje om die verminderde eetlust te lijf te gaan.

Ik heb er al op diverse plekken over gelezen, maar er komt vast en zeker binnenkort iemand die dat gebrek aan eetlust bij gebruik van CBD-olie op grote schaal in de markt gaat zetten. Makkelijker kan het ook niet: je hebt gewoon geen zin in eten, dus je doet het niet en er gaan meer Joules uit dan er in komen. Zonder verdere ongemakken of andere narigheid, moet u het nog mooier op een presenteerblaadje krijgen? In dat geval wordt de pijnstilling naar de achtergrond geschoven, maar dat zal geen bezwaar zijn; obesitas kun je hier inmiddels ook bijna een volksziekte noemen.

Met mij gaat het dus geheel naar wens: weinig of geen pijn en een straffe afname van mijn gewicht, terwijl ik weet dat die afname in een lager tempo gewoon doorgaat als ik mijn aangenomen leefwijze volhoud maar geen CBD-olie tot me neem. Kijk, daarmee kan ik leven. Maar dit verhaal bracht me heel kort geleden wel in aanraking met iemand die dat aspect van gewichtsvermindering veel en veel harder nodig heeft dan ik. Kijk, ik heb nu een BMI van een klein stukje boven de 30, maar ik maakte kennis met een man die een BMI van om en nabij de 50 heeft, en dat is echt levensgevaarlijk. Zowat even groot als ik, midden vijftig, maar 160 kilo of daaromtrent. Versleten knieën en heupen, wat begrijpelijk is met zo'n gewicht. Natuurlijk volledig afgekeurd, motorfiets opgeruimd en een motorscooter gekocht, want daar kan hij nog wel op. Als je wat nader op zijn zaken ingaat kun je alleen maar medelijden hebben. Je zit in een vicieuze cirkel waar je op eigen kracht echt niet uitkomt. Door je gewicht heb je geen fut, door je afkeuring heel veel vrije tijd. En dat is aanleiding tot nog meer gewichtstoename. Je beweegt te weinig, want bewegen kost veel moeite en ongemak. Een buitenstaander kan wel zeggen dat hij niet meer moet eten, maar dat is hooguit een klein poosje vol te houden, waarna de gehate en gevreesde jojo in werking treedt.

Ik heb dan ook een indringend gesprek met hem gevoerd, wat voor hem aanleiding was om afgelopen maandag naar Rotterdam te scooteren en een startsetje aan te schaffen. Morgenavond zie ik hem hopelijk weer, want ik heb beloofd hem te zullen begeleiden. Voor hem is die vermindering van eetlust natuurlijk helemaal een geschenk uit de hemel, terwijl minder pijn aan zijn gewrichten ook goed zou uitkomen. Ik ben ontzettend benieuwd of hij baat heeft bij dit spulletje. Net als ik zal hij geduld moeten betrachten, zestig kilo raak je niet in een jaartje kwijt. Maar als hij elke week een lager gewicht op de weegschaal ziet verschijnen zal dat zijn leven enorm veranderen.

Ik houd u op de hoogte.