[Tour] De wind wint
Cavendish kwam snel op kop
Hij dacht: ik rijd ze even los
Maar Greipel kwam al snel voobij
En Cavendish was dus de klos
Toen de renners Utrecht uitreden wisten ze nog niet wat voor donkere wolken zich samenpakten boven Zeeland. Beelden van de finish maakten echter al duidelijk dat er waaiers op komst waren, want de dranghekken waaiden er zelfs om. Molens werden vastgezet, de golven sloegen hoog over de Deltawerken en Gods toorn bulderde boven de dijken, omdat in zijn Zeeland op zondag werd gefietst. Waar zou dat allemaal toe leiden?
Heel lang was er niet veel aan de hand. Er was meteen een kopgroep met Clement. Die dacht waarschijnlijk: die tijdrit van 13.8 kilometer ging waardeloos, laat ik er nu maar eentje van 166 kilometer doen. Die kopgroep mocht een tijdje vooruit rijden in het warme zonnetje, maar toen vanaf Waddinxveen de wind van de flank kwam, ging er iets gebeuren.
Tinkoff Saxo reed ineens op kop en dat was niet om Sagan dichter bij de kopgroep te krijgen. Bij Zevenhuizen ging de boel al op de kant. En het brak! Dat waren de eerste waarschuwingen. Het peloton rook even aan de kopgroep, maar blijkbaar rook die niet lekker genoeg, want ze mochten weer verder uitlopen.
Nog voor ze de Brouwersdam op reden kwam het noodweer echter en kwamen ook de waaiers. Wie waaiden weg en wie waaiden niet weg? Valverde, Rodriguez, Quintana en Mollema waren weg. Even later was iedereen weg! Het werd een slagveld. Ook Nibali ging eraan. Een haai moet zich toch wel lekker voelen in het regenwater, maar daar was niet veel van te merken. Helaas waren Gesink en Mollema ook weggewaaid.
Een groep van ongeveer 25 renners was weg en bleef weg. Onder leiding van Tony Martin baanden ze zich een weg door een zee van regendruppels. Achter ze kwamen groepen geloste renners weer bijeen, maar het hielp niet. Het gat werd niet meer kleiner.
Etixx Quick Step had de grote winnaar moeten worden. Tony Martin in het geel en Cavendish de etappe. De ploeg heeft zich volledig uit de naad gewerkt, maar stond aan het einde met lege handen. Greipel de etappe en Cancellara het geel. Hun enige troost: Uran staat er goed voor, maar die wordt in de bergen wel gelost door de grote winnaars van vandaag: Contador, de kleine, slimme Spanjaard en Froome, de grote, dunne Keniaan. Logisch, als je zo klein als Contador en zo dun als Froome dan heeft de wind geen vat op je.
En hoe zat het met de Nederlanders? Tom deed het als enige goed. Kelderman valt niets te verwijten, want die had gewoon pech, maar Gesink en Mollema zaten op het goede moment voorin en lieten zich gewoon wegdrukken.
Wat opviel:
Ik weet niet of het door de berg kritiek komt die de NOS gisteren kreeg, maar nu kwamen Thijs en Dione ineens in kadertjes tot ons toen de officiële start nog niet eens was gegeven.
Ik dacht dat de politie al in Utrecht de boel plat legde, maar het bleken Prudhomme en de burgemeester te zijn die belangrijke dingen wilden doen voor de start. Er werd zelfs een lied gezongen, maar het was gelukkig niet dat lied dat die bekende Utrechters hadden zingen, maar de Marseillaise. Het Wilhelmus kwam er ook nog achteraan en ik hoopte maar dat ze niet alle volksliederen van de renners zouden gaan zingen, want dan zou het wel nachtwerk worden. Gelukkig gingen ze daarna door het lint.
Na een paar minuten maakte Dijkstra zijn eerste foutje alweer. Hij zei dat wel duidelijk was dat Dennis zijn trui zou gaan verdedigen, maar Etixx-Quick Step reed op kop van het peloton.
Een tijdje later vertelde hij dat hij in Zeeland door een aardige agent is geholpen toen hij de weg naar de Neeltje Jans vroeg. Beste Herbert, je kunt Neeltje van twee kanten benaderen, dus verdwalen kun je eigenlijk niet. Bovendien staan overal duidelijke richtingaanwijzers. Als je dan nog een agent nodig hebt om de weg te vinden dan heb je toch wel een tik gehad van een van de vele molens die we hebben gezien tijdens de uitzending.
Tweet van de dag: Cam Watson: Look at those giant hills in the Netherlands for today’s stage. Flat as a pancake!
Tour Zeeland (Foto: Cam Watson)
Vanaf vandaag een nieuwe rubriek.
De leukste uitspraak van Herbert: De kopgroep die al vertrokken is vanuit het vertrek.
Ook leuk trouwens is er eentje van mijn vrouw. Die vroeg of ze met het pontje gingen. Dat doe ik namelijk altijd. Het zou wel grappig zijn natuurlijk. Wachten op het pontje. Dan had Kelderman makkelijker kunnen terugkeren in het peloton.
De rit van morgen.
Morgen eindigt de rit op de muur van Huy. Een steile helling in een oud plaatsje in de Ardennen. Bekend van de Waalse Pijl. Het feit dat dit jaar de Waalse Pijl is gewonnen door Valverde geeft al aan dat het geen aankomst voor sprinters is. Wel eentje voor punchers.
De meeste mensen kennen Huy alleen van de Waalse Pijl, maar als je eens in de Ardennen met vakantie bent, dan is het stadje zeker de moeite van een bezoekje waard. En niet alleen vanwege de muur.
Huy was in de middeleeuwen een bloeiende industriestad. Dat kun je nog goed zien aan het oude centrum. Dat ademt nog de sfeer van een rijk verleden. Het stadje is gelegen op de plek waar het riviertje de Hoyoux in de Maas stroomt. Op die plek is een grote rots met daarop een fort dat vroeger als verdedigingspunt dienst deed. Het is in 1818 gebouwd, maar eigenlijk is het al veel ouder. In de 9e eeuw stond daar al een kasteel. Li Tchestia heette het. Het deed dienst als verdedigingspunt tegen de Fransen. Tijdens de aanvallen door Lodewijk XIV kreeg het kasteel het zwaar te verduren en in 1715 werd het afgebroken. In 1818 werd het weer opgebouwd en deed het weer dienst als verdedigingspunt.
Het fort is trouwens gebouwd door de Nederlanders, want België bestond nog niet toen het werd gebouwd. Pas na de Belgische revolutie in 1831 kwam het in bezit van de Belgen.
Dat het ooit Nederlands grondgebied was en pas later Belgisch werd, zou je aan het aantal overwinningen op de muur niet zeggen. Alleen Joop Zoetemelk won voor ons land ooit op de muur. Daar staan 38 overwinningen van de Belgen tegenover. De laatste Belg was Philip Gilbert.
