Het falen van de Verenigde Naties
De Verenigde Naties (VN) is in 1945 opgericht door de overwinnaars van de Tweede Wereldoorlog: Frankrijk, Groot Brittannië, Rusland en de Verenigde staten (VS). Ook China hoort bij deze illustere groep landen die ook wel de P5 genoemd wordt. Samen stelden ze in het Handvest van de VN het volgende doel: ‘Komende geslachten te behoeden voor de gesel van de oorlog, die tweemaal in ons leven onnoemelijk leed over de mensheid heeft gebracht.’
Deze doelstelling heeft de Verenigde Naties proberen na te komen door in te grijpen bij internationale conflicten. Soms met succes, zoals in het conflict in Ivoorkust waar de VN in 2010-2011 een burgeroorlog voorkwam. Maar helaas ook al te vaak zonder succes. Denk maar aan de genocide in Rwanda waar de VN de plank volledig missloeg. Of aan Srebrenica. Of Darfur.
In bovenstaande voorbeelden greep de VN in, maar faalde in zijn taak. Het gebeurt echter ook vaak dat de Verenigde Naties überhaupt niet de kans krijgt om in te grijpen, omdat er een veto wordt uitgesproken door een van de landen van de P5. Zo is de VN op dit moment met handen gebonden door veto’s van China en Rusland om in te grijpen in Syrië en kan hierdoor ook niet of nauwelijks tegen de Islamitische Staat optreden.
Het falen van de VN zit hem dus niet alleen in een gebrek aan daadkracht en besluitvorming, maar ook in de structuur van de VN zelf. Daarom zou het een goed idee zijn om het handvest van de Verenigde Naties aan te passen. Maar je raadt het al, om dit te doen moet de P5 hier toestemming voor geven, en de kans dat een leider als Putin daarmee akkoord gaat is nihil. Daar hadden ze bij de oprichten van de VN toch wel iets beter over mogen nadenken. Want nu wordt niet alleen de geschiedenis door de overwinnaars geschreven, maar ook een belangrijk deel van onze toekomst.
Op dit moment kan de VN zich simpelweg niet aan zijn doelstelling houden. Dit moet veranderen als de VN een toekomst wil hebben. Het zou goed zijn als er vanuit de andere lidstaten druk zou worden gezet om een verandering te bewerkstelligen. Immers, een dergelijke organisatie, hoe gebrekkig ook, is de enige weg voorwaarts voor de mensheid. Maar hoe gaan we dit bereiken? Ik denk dat het belangrijk is om het probleem te onderkennen en het onder een groter publiek bekend te maken. De enige manier om iets gedaan te krijgen is door grote internationale druk te zetten op de leden van de P5 om hun macht af te staan. Het alternatief is dat we blijven doorsukkelen met een vleugellamme VN die in veel gevallen machteloos staat en dat we als internationale gemeenschap weinig kunnen doen aan verschijnselen zoals de Islamitische Staat. En dat is een alternatief dat we niet moeten willen.
Deze column werd geschreven door Dubbel D van blogcollectief Kaf.
