Dood

Plots hield-ie ermee op. Er was weinig meer aan te doen. Wat ik ook probeerde, m’n telefoon wilde van de ene op de andere dag niet meer opladen. Een nieuwe batterij is inmiddels besteld, maar ondertussen moet je op de één of andere manier je apparaat tijdelijk vervangen. Aldus geschiedde – met moeite.

Pas als je telefoon wegvalt merk je hoeveel je er dagelijks mee doet. Zeven mobiele telefoons heb ik hier liggen, die het niet doen. Zeven! De oudste van het stapeltje, de achtste, een Samsung-klaptelefoon uit 2005, deed het echter nog wel. Gelukkig. Al bel en sms ik eigenlijk nooit en valt op zo’n oud ding geen Whatsapp te gebruiken.

Dus dat installeerde ik maar op mijn pc, via een Android-emulator. Via een wekker-website laat ik me wakker maken – da’s al drie verschillende dingen. Dan heb je nog notities die je af en toe op je telefoon maakt – ik steek kortom maar een pen en een notitieblokje in m’n jaszak om dat te kunnen ondervangen.

Mijn oude MP3-speler heeft allang de geest gegeven dus is de enige manier om onderweg muziek te luisteren een walkman. Naarstig zoeken leverde precies twee cassettebandjes op. En foto’s, die wil je zo nu en dan ook kunnen maken. Ik laadde de accu van mijn fotocameraatje op en stak het ding in de camera en de camera weer in mijn jaszak.

Al met al heb ik zes verschillende dingen bedacht om de functionaliteit van één enkele telefoon te hebben. En dan kan ik nog niet eens  onderweg internetten. Ik zal blij zijn als het ding ’t weer doet. Tot die tijd zeul ik de wereld over met mijn jaszakken propvol ouderwetse gadgets.