Wat heb ik bij V&D te zoeken?
De vraag waarom we nooit meer bij V&D komen slaat als een dildo op een drumstel. De vraag is: 'Wat heb ik bij V&D te zoeken?' Indien het antwoord te wensen over laat, is het de taak aan het leiderschap van het warenhuis om actie te ondernemen.
Heel vroeger kocht ik er computerspelletjes. Op een cassettebandje. Die speelde ik op mijn Commodore 64. Uren en uren. Ik heb nog altijd vierkante pupillen vanwege de pixels.
Later heb ik er mijn allereerste digitale fotocamera aangeschaft. Het kreng was keiduur, maar ik moest en zou 'm hebben. Een Canon. Toen mijn kanon na enkele weken alleen nog maar losse flodders schoot, was de service van V&D bedroevend. Verder heb ik bij V&D geen grote aankopen meer gedaan.
Ik kom er nog wel eens om te pissen. Verder hebben ze van die handige mapjes. Daar kunnen een hoop bankbiljetten in en enkele pasjes. Die prefereer ik boven een portemonnee dus eens in de zoveel tijd schaf ik er zo een aan. Bij V&D.
Op alle andere fronten zijn ze links en rechts ingehaald. Zo heb ik in de eerste plaats dat hele shop-in-a-shop-principe nooit begrepen. Ooit heb ik nog wel eens een broek staan passen, bij V&D, maar dat werd geen succes. Ik vroeg aan een verkoopster of ze deze broek ook een maatje groter hadden. Maar ze kon me niet helpen omdat ze van een andere shop was. De shop waar ik een broek wilde aanschaffen, binnen de V&D, bleek onbemand. Geen broek voor mij.
Voor elektronica gaan we naar de elektronicareuzen. Als ik een boek wil hebben, ligt het na drie muisklikken een dag later op mijn deurmat. Veel kleding en elektronica overigens ook.
Wat blijft er dan nog over? Misschien een zonnebrilletje. Die wil ik eerst op mijn neus hebben voordat ik 'm betaal. Maar ook een zonnebril, een rugtas of een paar handschoenen haal ik net zo makkelijk ergens anders. Bij La Place ga ik niet zitten chillen. Ik blijf mijlenver uit de buurt van plaatsen waar ik met een zelf samengesteld dienblaadje langs een kassa moet.
Dus ja, ik snap best dat het niet zo goed gaat met V&D. Verhuurders, leveranciers en personeel moeten natuurlijk wel betaald worden. Dus als ik bij V&D werkte, dan maakte ik van dat loonoffer geen probleem.
Ik zou even de bank bellen, natuurlijk ook mijn zorgverzekeraar, de bakker op de hoek, de voetbalclub en onze frietboer. Ik zou ze vragen om op al mijn lasten en aankopen 6% korting te geven. Zodra ze er allemaal mee akkoord zijn, zou ik die 6% salaris gewoon inleveren. Zo gepiept.
Ik bedoel maar, V&D wordt toch geleid door 'captains of industry'? Hoog opgeleid en goed betaald management. Zij moeten het schip op koers houden. Aan hen is de taak om te zien of er in de verte een storm is waarop geanticipeerd moet worden. Die storm heet natuurlijk Media Markt, online shoppen, problemen van de binnenstad zoals parkeergelegenheid en noem maar op.
En zelfs het leiderschap van V&D, met hun unieke kwaliteiten, heeft al deze ellende niet kunnen zien aankomen. Dan is een simpel loonoffer wel het minste wat je voor ze kunt doen. Ik ga nog maar gauw even een nieuw mapje voor mijn bankbiljetten halen, voor het te laat is.
