Klikostasi
Afvalinzameling en –verwerking is een serieuze zaak. Dat was het eerste wat opviel toen ik vorige week, voor het eerst sinds lange tijd, weer eens bij de milieustraat in mijn woonplaats was. Een uitgebreid team van medewerkers stond er klaar om mij en mijn afval in goede banen te leiden. Dit hier en dat daar; de inhoud van mijn kofferbak werd vakkundig naar zijn laatste rustplaats verwezen. Intussen ving ik achter mij een walky-talkygesprek op: in het puin dat de man voor mij kwam lozen zat wel erg veel metaal en hout. Of de collega’s daar eens even goed naar wilden kijken.
Goed werk. De intentie is er om het tij te keren om te voorkomen dat we straks bovenop de excrementen van onze welvaart moeten leven. Maar het werkt nog beter als iedereen zijn steentje bijdraagt. Het is niet dat we er niet aan hebben kunnen wennen. Papier, glas, plastic; de druk van het afval scheiden is in de afgelopen jaren geleidelijk opgevoerd. In mijn woonplaats heeft de gemeente het ons wel heel gemakkelijk gemaakt. Sinds kort is ieder huishouden in het bezit van niet één, maar twee duocontainers. Eén voor restafval en gft en één voor papier en plastic. Nu nog de verantwoordelijkheid om de compartimenten op de juiste manier te vullen. Die blijkt niet bij iedereen ingebakken. Maar kun je die ook afdwingen? Hier menen ze van wel.
Een nieuw fenomeen heeft zich aangediend in de stad. Een team van controleurs gaat voor de afvalophalers uit om te checken of de burger zijn plicht doet. Blijkt de inhoud van de kliko niet aan de eisen te voldoen, dan volgt een waarschuwing. Meerdere waarschuwingen leiden tot een boete. Daar gaat het al fout. De waarschuwingen zijn namelijk van papier en worden losjes aan het handvat van de container gehaakt. Niet echt weer-, wind- en hufterbestendig.
En zo kan het dus gebeuren dat nietsvermoedende burgers een boete krijgen vanwege een verdwaalde envelop tussen het restafval. Of vanwege puin of zelfs asbest in hun kliko. Want niet iedereen is even welwillend. En wat is er makkelijker dan je belastende rotzooi in de container van een ander te dumpen?
Het is onrustig in de stad sinds de afvalcontroleploeg zijn intrede heeft gedaan, vooral vlak voor en vlak na het ophaalmoment. Mensen vrezen het moment waarop ze hun goedbedoelde afvalscheidingpogingen aan de openbare ruimte moeten prijsgeven. Een nieuw soort van misbruik ligt op de loer en mensen vragen zich af of de snuffelaars hun privacy niet schenden. De reputatie van de controleurs is in de twee maanden dat ze in functie zijn al beneden het nulpunt gezakt. Alle goede bedoelingen ten spijt; welwillenden leren er niets van en kwaadwillenden vinden toch wel een manier om hun schuld én boete op een ander af te wentelen.
Intussen is mijn woonplaats een woord rijker: klikostasi. Serieuze mededinger voor Van Dale’s Woord van het Jaarverkiezing?
Ik hoop het niet.
