Waarom de Bohemian Rhapsody op 1 hoort.
Een week geleden werd het bekend gemaakt: dit jaar staat Bohemian Rhapsody van Queen niet op nummer 1 in de top 2000. De top van de lijst der lijsten wordt dit keer aangevoerd door Hotel California van de Eagles. Een prachtig nummer, eerlijk waar, maar het kan niet tippen aan de Bohemian Rhapsody.
De bozo’s van Radio 2 verklaren het fenomeen zelf door te vermelden dat er nog nooit zo veel stemmen zijn geweest als dit jaar, en dat er ook nog nooit zo veel mensen tussen de 15 en de 25 hebben gestemd. Ik zag het zelf al op Facebook: steeds meer mensen, vooral ook die jonger zijn dan ik, postten het befaamde Top 2000 lijstje met als bericht een variatie op: “Poeh, dat was weer lastig dit jaar”, of “Het was moeilijk kiezen maar dit zijn ze dan” of “Ik kon er nog wel 10 bedenken”. Interessant genoeg kiest ‘mijn generatie’ en daaronder niet louter voor moderne nummers, maar zitten er toch heel erg veel klassieke goodies tussen, meegekregen van paps en mams en dus veel gehoord vroeger, of een eigen smaak ontwikkeld die erg aansluit bij de stijl van bijvoorbeeld de eighties. Ik vind het wel fascinerend om te zien waar mensen op stemmen. Zelf ben ik bijvoorbeeld niet erg wild van Pink Floyd, of ik heb in ieder geval nooit de tijd genomen om het te leren waarderen, maar heel veel van mijn Facebookbuddies stemmen de psychedelische rock-guru’s toch behoorlijk de lijst in. Queen zelf is erg favoriet, de Beatles zijn zonder uitzondering zeer in trek en Fleetwood Mac, Led Zeppelin, Simon and Garfunkel en Guns ’n Roses zijn ook te spotten.
Maar toch heel jammer dat de Bohemian Rhapsody dit jaar een tweede plek bedeeld krijgt. Waarom? Ik hoor al mensen roepen dat er eens wat variatie moet komen in die top tien en dat Bohemian Rhapsody altijd al op 1 staat en dat het tijd is voor vernieuwing etcetera etcetera. Maar smaak valt niet te betwisten en het zegt dus in essentie niet zo veel als ik stel dat Bohemian Rhapsody op één hoort omdat het gewoon het beste nummer aller tijden is, omdat er of in ieder geval ver uitstijgt boven de rest van de top 2000. Dat er nooit zo'n fantastische zanger is geweest als Freddy Mercury. Dat de muzikale genialiteit van de Rhapsody nog steeds zijn gelijke niet kent. Dat vind ik namelijk en heel veel mensen met mij, maar ook heel veel mensen niet.
Waarom vind ik dan toch dat de Bohemian Rhapsody op één moet? Omdat oudjaarsavond niet hetzelfde is zonder vlak voor twaalf de zoete klanken van Mercury’s stem – die zijn gelijke niet kent. Omdat het hoogtepunt van mijn oud en nieuw het moment is dat we, bij de aankondiging van de nummer 1 het radiovolume naar duizend draaien, allemaal gaan staan, onze keel nog even schrapen en dan uit volle macht meebrullen. IS THIS THE REAL LIFE? IS THIS JUST FANTASY? Niet alleen moeten de zangstukken het ontgelden, ook doen we de drumsolo’s en de gitaarsolo’s mee. Alle stemmen in het koor worden vertegenwoordigd door onze kakafonie. We springen, headbangen, rocken en spelen luchtgitaar. Vlak voor twaalven gaan we nog één keer helemaal los, totaal knettergek, geen gêne, geen zorgen, geen stress, geen goede voornemens, geen gedachten aan het nieuwe jaar of terugkijken op het voorgaande jaar, niets van dat alles. Gewoon even heel heel heel hard Bohemian Rhapsody knallen. Daarom vind ik dat er niets aan de bovenkant van de top 2000 hoort dan Queen met de prachtige, onovertroffen Bohemian Rhapsody.
Dit jaar zal ik het zonder mijn oudejaarstraditie moeten doen – helemaal los gaan op Queen en daarna nog Hotel California uitluisteren heeft toch niet hetzelfde effect. Ik hoop gewoon dat het volgend jaar weer anders is. Ik stem in ieder geval weer.
