Handen onder de dekens
Ik slaap altijd naakt. Het liefst met het raam een stukje open en de verwarming helemaal uit. Het is even schrikken van de kou tegen mijn blote lijf, maar na een paar minuten ben ik heerlijk opgewarmd en zoek ik met mijn voet nog naar een koud plekje. Mijn vriendin kruipt lekker tegen mij aan. Haar voeten, koud als ijsklompjes, wrijft ze warm tegen mijn kuiten.
Voor het slapengaan kletsen we nog even en leggen we meestal nog een paar woordjes met Wordfeud. Volgens mij is dat een van de weinige spelen waarbij de spelers volledig, danwel gedeeltelijk naakt zijn. Wanneer ik te lang met mijn handen boven de dekens blijf, bevriezen mijn vingers bijna. Na het laatste woordje trekken we het dekbed over onze schouders om daarna samen in slaap te vallen.
Sommige mensen kunnen urenlang wakker liggen over bijvoorbeeld hun geldzorgen, werk- of privéproblemen. Ik pieker vrijwel nooit, vaak val ik binnen een paar tellen in slaap. Niet dat ik geen dingen heb waar ik mij zorgen om maak, maar het heeft geen zin om daar ’s nachts wakker van te liggen, je kunt er op dat moment immers niks aan veranderen.
Zo zien mensen vaak op tegen de eindafrekening van hun energieverbruik. En hoewel ik dat meestal wel spannend vind, was ik er dit jaar van overtuigd dat ik geld terug zou ontvangen. Ik ben namelijk erg zuinig geweest. Bovendien betaal ik elke maand liever wat meer zodat ik aan het einde van het jaar iets terugkrijg, dan dat ik moet bijbetalen.
Eigenlijk vind ik het maar een raar idee om elke maand een vast bedrag te betalen. Aan het einde van het jaar is het steeds weer een verrassing: bijbetalen of niet? Tegenwoordig is de techniek al zo ver, dat er slimme meters zijn die je energieverbruik, net als bijvoorbeeld je belminuten, live bijhouden en periodiek doorgeven aan de leverancier. Je betaalt dan dus maandelijks wat je daadwerkelijk verbruikt. Op die manier ben je je meer bewust van de kosten, volgens mij.
Afgelopen maand al ontving ik, vanwege de verhuizing, de afrekening van het energieverbruik in mijn vorige woning. Met stijgende verbazing las ik de inhoud van de nota. En ik las hem nogmaals. En nogmaals. Ja. Het staat er echt. "Ga direct door naar start, u ontvangt vijfhonderd euro", roep ik blij naar mijn vriendin. Dat geld kan ik goed gebruiken nu ik werkzoekende ben.
Ik hoef gelukkig nog niet naar de HEMA te rennen om geitewollen sokken en een pyjama te kopen. Vanavond zal ik weer fijn slapen. In een koud bed. Met mijn handen onder de dekens uiteraard.
