Eva
Nu de dagen korter worden en de nood aan warmte groter, moet ik denken aan mijn ex. Eva, één van m'n eerste vriendinnetjes moest het worden.
We hebben elkaar online ontmoet, via MSN, hoe weet ik niet meer. Ze deed in het begin wat moeilijk over mijn leeftijd. Ik was 16 en zij 19. Maar we spraken af.
En voor mij was het raak. Donkerbruin haar, lichte ogen en een lief glimlachje. Daarbij deed ze een pittige studie. Ik had dus ook nog te maken met een intelligente dame. Een hele lieve.
Ik ging elke keer met een bonzend hart naar d’r toe, maar ook zwijmelend. Ze had een eigen kamer in hartje Utrecht, heeft The Doors aan me geïntroduceerd. We kookten samen, aten samen. Wat was ik verliefd op je. Smoorverliefd. Helemaal wederzijds was het niet, al vond ze me wel leuk.
Toen kwam het buiten lopen. Samen. Dat vond ze toch een beetje eng, ook al was het donker. Ze schaamde zich om gezien te worden met zo’n jonge jongen.
En daar was die dan, die ene avond. Ze kon niet afspreken omdat ze aan het studeren was in de UB. Ik heb met een roos, zo naïef als ik was, zeker twee uur rondgelopen in de UB. Geen spoor van Eva.
Ze zat op een feestje. Auw... Ik heb met m'n stomme kop toch nog een keer afgesproken. Eén keer bij haar en nog één keer bij mij. En toen was het voorbij. Toch weer het leeftijdsverschil, jammer.
Eva, ik heb nog mooie herinneringen aan je als het wat donkerder begint te worden, donkerder, vroeger op de avond. Je was leuk. Maar er zijn nóg leukere vrouwen in dit landje.
