Opinie schijten
Ik heb het nooit gezien, dus dan bestaat het niet. Wij hebben andere cijfers en alleen die van ons zijn correct. Wij hebben dit probleem nog nooit gezien, dus is er ook geen probleem.
Dit is zo'n beetje hoe overheden vaak met klachten omgaan. Glashard ontkennen, waardoor er ook niets hoeft te veranderen. In een werkplaats of op de bouw is dit ondenkbaar. Als een onderdeel niet op een ander onderdeel past kun je het alleen oplossen door minimaal één onderdeel aan te passen. Een ambtenaar kan een klusje simpelweg afwerken door het probleem als niet bestaand te definiëren.
Rond deze denkwijze is een complete cultuur gebouwd. De gemiddelde 'arbeider' zou gillend gek worden als om hem heen alle klusjes maar half of helemaal niet worden afgewerkt. Op een gemeentehuis is dit de dagelijkse gang van zaken. Sterker: een ambtenaar die maar genoeg problemen opgelost krijgt door ze vakkundig te negeren, kan het nog best ver schoppen.
In de grotere bedrijven zie je dit ook best terug. Hoe groter een bedrijf, hoe meer je je met nietsdoen kunt verschuilen achter vage projectjes. Je kunt daar prima pretenderen dat je verstand van zaken hebt. Het is alleen zaak dat je bent gepromoveerd naar een ander baantje waar je de ballen verstand hebt, voordat men ontdekt dat je echt niet weet waar je het over hebt.
Toch is dit gedrag niet exclusief aan ambtenaren en carrièrejagers toe te schrijven. Nederland is het land van opiniemakers en opinieschijters. Opinie maken is het onderbouwen van een mening en hopen dat een ander je mening overneemt. Opinieschijten is een kwestie van andermans mening zonder onderbouwing als 'fout' definiëren, door simpelweg te stellen dat jij het niet kent en het dus wel gelogen moet zijn.
Een beetje dommig eigenlijk. Ieder mens heeft zijn eigen beperkte beleving van het leven. Met bijna zeventien miljoen Nederlanders is er vast wel een redelijke groep met wie je je kunt vereenzelvigen. De groep die alles compleet anders beleeft is echter aanzienlijk groter.
Religies worden maar door een beperkte groep als waarheid beleefd. Religieuzen hebben dan maar te accepteren dat anderen dit anders beleven. Maar ongelovigen kunnen religie ook niet ontkennen. Het bestaat tenslotte bij de gratie van gelovigen. Het is niet 'weg' als je het ontkent.
Leven met net wat meer pech dan gemiddeld, is doorgaans ook zo'n toestand die door mensen met net wat meer geluk wordt ontkent: “Mijn leven is compleet anders, dus ik snap totaal niet hoe het bij jouw zo'n zooitje heeft kunnen worden.”
Vrij vertaald: “Eigen schuld dikke bult.”
Problemen bestaan ook als je ze ontkent. Het is hooguit voor de eigen gemoedsrust prettig om ze te ontkennen. Dan hoef je ook nooit te handelen. Net zoals die ambtenaar die armoede in zijn gemeente ontkent.
Maar wat als je zelf van de trap flikkert en je met een dwarslaesie in een rolstoel belandt? Zou het dan prettig zijn als de rest van de wereld jouw 'probleempje' ontkent?
Bij de volgende opinie of reactie die je internet op schijt? Eerst even nadenken. Jouw ontkenning is nog geen garantie dat iets niet bestaat.
