Ziek zijn is leuker dan vroeger
Kan je je nog die tijd herinneren, dat je als kind ziek thuis was? Altijd kwam dat omslagpunt dat je nog te ziek was om al buiten te spelen of naar school te gaan, maar net goed genoeg voelde om weer iets te willen doen. Maar daar zat je dan in het begin van de jaren ’90 om half tien ’s morgens op de bank, terwijl je moeder na het poetsen een boek ging lezen. Je had al een kwartier gelezen tot je hoofd niet meer kon. De verveling sloeg toe. Met wat geluk was er nog Schooltv-weekjournaal op de Nederlandse tv of Teletubbies op de BBC, maar verder kon je het bekijken. Dat is nu toch zoveel beter.
Ziek zijn blijft klote, maar er is in ieder geval weer wat meer te doen zodra je je iets beter voelt. Zo heb je de vriendinnen die je beterschapsberichtjes sturen via WhatsApp, zodat je even je hart kan storten over hoe ziek je wel niet bent en eenmalige meelevende berichtjes terugkrijgt. De mannelijke vrienden sturen je korte mopjes om je beter te laten voelen, maar hebben op de een of andere manier allemaal een clou waarin de hoofdrolspeler overgeeft in een puntmuts van een houtjetouwtjejas. Via Instagram kun je dan weer jouw persoonlijke resultaten van die mop uploaden en delen met je vrienden op Facebook, waarin de koffiedikkijkers nog een poging kunnen wagen om je toekomst te voorspellen in het braakselpatroon op je vloerkleed.
De smartphone biedt ook een goede uitkomst om vanuit het lekkere warme bed wat nieuws te lezen. De berichten zijn zo kort, dat je pas hoofdpijn krijgt zodra je het shownieuws al voorbij bent. De tablet of laptop wordt de volgende bedbioscoop waarin je het laatste nieuws kan zien over oorlogen in Irak, nieuwe leugens van Poetin die je vanonder een wollen trui met zo’n hangend hoofdje aankijkt en nieuws waarin je kan checken of de uitkomsten van de braakselkijkers inderdaad overeenkomen met de verwachten voetbaluitslagen van het afgelopen weekend.
En het is zo fijn dat je alle series en films kan kijken zonder te wachten tot er iets leuks op komt. Nooit meer wachten tot Tommy Teleshopping voorbij is, maar direct het programma waar je zin in hebt! Nu moet ik zeggen dat mijn persoonlijke smaak enorme dieptepunten bereikt zodra ik ziek ben. Mijn geheugen wordt op dat moment een zeef en met het concentratievermogen van een garnaal zoek ik films zonder enig plot. Zo keek ik oneindig veel Little Britain, Jochem Myer, films als Spongebob the Movie, 13 going on 30 en Dik Trom. Hoe dommer, hoe beter.
Het wordt pas echt fascinerend als deze activiteiten zich gaan combineren met koortsdromen. Terwijl ik ziek was, verbood Poetin de export van al het fruit naar Rusland. Hij liet witte vrachtwagens de grens overgaan, maar via Instragram zagen we dat de meeste vrachtwagens leeg waren. In een ervan lag een plasje melk, waarin Groningen-Ajax 2-0 stond vermeld. Plotseling sprong Poetin uit een van de lege trucks tevoorschijn met een revolver in zijn grote wollen houtjetouwtjejas, die hij verkeerd om aan had. Onder het luid roepen van “Ik ben er klaar voor!” kotste hij zomaar over Dik Trom, en hop, in de puntmuts van zijn eigen jas. Ik werd wakker en dacht: Yeehaa! Werkelijk gebeurd. Ik weet niet wat er in die kruidentheetjes van tegenwoordig zit, maar ziek zijn heeft wel een dikke “+1” gekregen ten opzichte van de vroeger.
