Tatoeages in De Volkskrant
Tatoeages. Renee Braams schreef er vorige week een stukje over in De Volkskrant. Ze heeft een afkeer van mensen met tatoeages. Dat steekt ze niet onder stoelen of banken. Een zakenman met een tattoo in zijn nek is in de ogen van Renee, en de kringen waarin ze meent te verkeren, een 'proleet'. Renee wil liever niet geholpen worden door een oogarts met zichtbare tatoeages.
Renee denkt dat iedere tatoeage hetzelfde betekent: 'Ik heb lak aan alles en iedereen.' Hetgeen niet eens in alle gevallen een slechte eigenschap is. Dat er in werkelijkheid ontelbare redenen zijn om een tatoeage te hebben, kan er bij Renee niet in. Iedereen met een tatoeage is hufterig tuig. Het ergste is nog wel dat Renee erkent dat ze vooroordelen heeft, en die graag in stand houdt. Renee denkt graag in hokjes. Lekker makkelijk. Iedereen die besluit om zich te laten tatoeëren, schaart zich onder de verliezers.
Ik vraag me af hoe Renee er over denkt als ze geholpen moet worden door een ambulancebroeder, die enkele tatoeages op zijn armen heeft. Vraagt ze dan vriendelijk of hij haar maar wil laten liggen? Dat hij maar weer verder rijdt? Hoeveel van de geallieerde soldaten die ons land bevrijdden hadden een tatoeage? Ook allemaal schorriemorrie zeker? Wat als haar pianoleraar ineens een vioolsleutel in zijn nek heeft? Ik hoop dat ooit haar dochter thuiskomt met een tatoeage van een frikandel speciaal op haar buik. 'Echt überhip mama!'
Moet nu iedereen die een tatoeage heeft zich gaan verdedigen? Aantonen dat hij niet thuishoort in de categorie die ze voor getatoeëerde mensen heeft gereserveerd? Laten we dat vooral niet doen. Renee heeft vooral blijk gegeven van haar eigen achterlijke bekrompenheid en kleinburgerlijke vooroordelen. We zouden mensen moeten beoordelen op gedrag, persoonlijkheid en talenten. Niet op basis van uiterlijk. We gaan er maar vanuit dat Renee dit komisch bedoeld heeft, iets anders kan ik er niet van maken.
Wie zich afvraagt of ik ook een tattoo heb: ik ga het niet vermelden hier. Als ik dat wel zou doen, zou ik erkennen dat het er inderdaad toe doet, een tatoeage hebben of niet. En wie er zo over denkt, die schaart zich wat mij betreft onder de verliezers.
