Een snoozie met een Uzi

Carolientje is tien jaar. Ze woont met haar ouders in een dorpje in Nederland. Ze doet het goed op school, is gemotiveerd om te leren. Ze heeft een DS en vindt het leuk om daar af en toe spelletjes op te spelen. Niet te lang, want dat vinden haar ouders niet goed. Ze vindt dat niet erg, want ze speelt ook nog graag met gewoon speelgoed. Ze heeft een poppenhuis met poppen, veel bouwblokken van Lego en nog veel meer meisjesspeelgoed. Ze heeft vriendinnen en soms mogen ze met hun ouders samen naar een leuke film zoals Mees Kees op kamp of Free Birds.

Muhindo is tien jaar. De commandant heeft hem de opdracht gegeven om een deserteur neer te schieten en dat bevel heeft hij opgevolgd. Hij heeft geleerd om bevelen op te volgen. Hij is namelijk kindsoldaat. Sinds hij zich door een vriendje heeft laten overhalen om zich aan te sluiten bij het volksleger van Congo, heeft hij al veel geweld gezien. Hij wilde ontsnappen aan zijn gewelddadige en drankverslaafde vader, maar is daarna met nog veel meer geweld geconfronteerd. De legerleiding heeft ervoor gezorgd dat hij geen normbesef meer heeft. Het volksleger heeft graag kinderen in dienst. Ze zijn nog lenig, gemakkelijk te manipuleren, ze kunnen ergens komen waar volwassenen niet kunnen komen en ze kunnen zich makkelijker verstoppen dan volwassen soldaten. Het zijn effectieve soldaten. Muhindo vindt het leuk om te schieten. Zodra hij een Uzi in handen heeft, voelt hij zich oppermachtig.

Deze twee uitersten komen onder meer voort uit de omgeving waar kinderen opgroeien. Wij speelden vroeger cowboytje in de duinen. We hadden klapperpistolen of neppistolen zonder klappertjes en riepen dan: 'Pang, je bent dood.' De ander riep dan vaak: 'Nee hoor, je schoot er naast.' Zie dan maar eens te bewijzen dat je de ander wel hebt doodgeschoten. Wij jongens voelden ons al heel wat met een nepwapen. Hoe zou het zijn geweest als we in Congo of Tsjaad waren opgegroeid en iemand had ons een echt wapen gegeven?
Kinderen zijn kwetsbaar en in landen als Congo en Tsaad zijn mensen die daar misbruik van maken. Dat soort wapentuig zou je eigenlijk meteen neer moeten knallen. Wie geeft kinderen nou een wapen in handen? Gelukkig doen wij in het beschaafde Westen dat niet.

Beschaafde Westen? Doen wij dat niet?
Vorige week las ik tot mijn stomme verbazing dat een meisje van negen jaar een schietinstructeur heeft gedood met een Uzi. Het meisje was met haar ouders op vakantie in Arizona. Daar bezochten ze ook een schietbaan. Het meisje mocht eens proberen met een Uzi te schieten, maar kon de terugslag niet aan en het wapen veranderde van richting. Op die manier schoot het meisje de instructeur dood. Bij de schietbaan snapten ze niet hoe het heeft kunnen gebeuren?

Nou, ik snap het wel. Een meisje van negen met een Uzi. Zijn ze van de pot gerukt in de VS? Was het soms een meisje van twee meter met de spierballen van Arnold Schwarzenegger? Nee, het was een gewoon klein meisje met dunne armpjes en een groot en zwaar wapen dat ze niet kon hanteren. Een klein fragiel meisje. Welke achterlijke idioot geeft zo'n meisje een Uzi in handen. Of überhaupt een wapen? Wat moet zo'n meisje daarmee? Wat een lol. En wat zijn dat voor ouders? Stel je eens voor dat de ouders van Carolientje zouden zeggen dat ze eens fijn een dagje uitgaan naar de schietbaan om met Kalashnikovs en Uzi's te oefenen. Of met de klas op schoolreisje.
'Nee kinderen. We gaan dit jaar niet naar de Efteling, maar naar schietbaan de Wildenberg bij Weert. Ze hebben daar veel leuke attracties. Je kunt er in een 50m kogelbaan met alle kalibers op een lopend varken schieten.'
De eigenaar van de schietbaan was erg geschrokken. Hij vroeg iedereen te bidden voor de instructeur en het meisje. Dat meisje zou het zwaar gaan krijgen, dacht hij. Dat denk ik ook. En wiens schuld is dat? De schietbanen in Arizona mogen zelf bepalen hoe oud de schutters moeten zijn. Kennelijk interesseerde de leeftijd ze geen hol. Nu is er ineens wel een leeftijdsgrens ingesteld op die schietbaan. Je moet nu twaalf jaar zijn.
Gelukkig is men dus bij zinnen gekomen. Twaalf jaar is natuurlijk veel beter dan negen jaar. Op je twaalfde ben je al zo'n beetje volwassen. Laat me niet lachen.

Obama heeft nog altijd de wapenwet niet aangepast. Sterker nog, na de schietpartij in Newtown waarbij een man twintig kinderen, zes volwassenen en daarna zichzelf doodschoot zijn er alleen maar meer wapens verkocht dan voor die tijd. Het wapentuig heeft dus de macht in handen. In figuurlijke en letterlijke zin. Obama steunt ook nog altijd landen die kindsoldaten inzetten, zoals Congo, Tsjaad, Jemen en Zuid-Soedan. Kinderen, die in het werelddeel waar zijn roots liggen, worden gehersenspoeld en ingezet om te moorden. Dit soort schietbanen kunnen gewoon hun gang blijven gaan in de VS. Misschien kan het nog van pas komen voor Obama. Dan kan hij zelf kindsoldaten in gaan zetten in zijn strijd tegen Poetin.