Vakantiepret - oplichters

Als je iemand zoekt om een poot uit te draaien, dan pak je het liefst een persoon die niet bekend is in de omgeving, de taal niet spreekt en die zeker enkele duiten op zak heeft. Toeristen zijn een makkelijk doelwit. Tot nu toe ben ik iedere vakantie wel eens ergens ingetuind. Was het niet een taxichauffeur die pretendeerde verdwaald te zijn, dan was het wel een gepeperde rekening voor een bord vies vreten.

Dit jaar was het niet anders. In Italië had je de ballonnenman. Je herkende hem uit duizenden, want hij had zijn lichaam versierd met ballonnen. Van die lange dunne ballonnen waarmee je allemaal figuurtjes kunt vouwen. Op zijn hoofd stond een kroon van ballonnen, om zijn borst en middel droeg hij draagbanden van ballonnen, met daaraan allerhande figuurtjes van ballonnen. Variërend van een zwaard tot een giraffe. Ook zijn benen en schoenen waren met ballonnen versierd. Persoonlijk zou ik het behoorlijk gênant vinden om zo over straat te moeten, maar hij had daar blijkbaar geen moeite mee.

Integendeel. Het was uiteraard zijn bedoeling om aandacht te trekken. Dat lukte goed. Met name kinderen, ook onze jongens, konden hun ogen niet van hem afhouden. We waren de ballonnenman al enkele keren eerder tegengekomen en net als alle andere keren probeerde ik ook ditmaal uit alle macht oogcontact te vermijden. Wat deed de smeerlap? Hij gaf een zwaard-ballon aan mijn jongste zoontje. Die liep te stralen van geluk met zijn nieuwe aanwinst.

Dit is niet pluis, dacht ik meteen. Scherp hè. Ik voel op mijn klompen aan dat dit ethisch gezien niet de juiste manier is om ballonnen aan de man te brengen. Ik had natuurlijk gewoon kunnen doorlopen, alsof mijn neus bloedde. Maar dat zou nogal zielig zijn voor onze oudste, want die zag ik al kijken en denken: 'Ik wil ook een ballon!' Mijn jongste  dwingen om zijn ballon dan maar weer af te staan is uiteraard helemaal onmenselijk.

Dus ik bleef maar staan. Ik liet me benaderen door deze ballonnenclown. Ik denk dat mijn gelaatsuitdrukking boekdelen sprak. Hij minderde steeds meer vaart en uit zijn ogen las ik iets wat ik totaal niet verwachtte: angst. En ik snap het wel. Opdringerige verkopers worden door politie en justitie niet zachtzinnig behandeld. Er staan torenhoge boetes op deze verkooptechnieken in Italië. Toen hij voor me stond vroeg hij heel bedeesd en  bescheiden, als een bedelaar die voor de honderdste keer achter het net ging vissen, of hij alstublieft twee eurootjes mocht hebben. Onder zijn ballonnen zaten nou niet bepaald dure kleren. Mijn woede maakte plaats voor medelijden.

Toevallig had ik een muntje van twee in mijn zak. Dat heb ik hem gegeven. In ruil daarvoor kreeg ik nog een ballon. Voor onze oudste.