Het standaard rondje Facebook
Eigenlijk valt het wel mee. Dat leven zonder Facebook en al dat andere geneuzel. Gedurende een lange periode van werkloosheid was het een beetje mijn standaard rondje. Facebook checken, mijn columns controleren op reacties en een paar vaste nieuwssites bekijken. Een paar vage nieuwssites ook. En dat verschillende keren per dag, met soms echt die angst iets te missen als ik een keertje over zou slaan.
Inmiddels alweer een paar weken aan het werk, blijkt het dus wel mee te vallen. Er vallen geen dooien. Ik ben nog volledig op de hoogte van wat er in de wereld gebeurt en ik vind nog voldoende ergernis en/of verwondering om er twee columns per week mee te vullen. De belangrijkste handicap is even om de tijd te vinden om ze te schrijven!
Over dooien gesproken. Die vallen er zat! Maar dat doen ze ook prima zonder mijn digitale aanwezigheid. Sterker nog: terwijl ik mijn werkzame leventje weer een beetje oppakte, sloegen de spreekwoordelijke vlammen in zowel Oekraïne, Israël, Irak als Syrië nog even extra in de pan. Alsof ze hadden gewacht op het moment dat ik me er niet meer mee kon bemoeien!
Maar goed. Ik krijg dus zat mee via radio en televisie. In de auto ben ik doorgaans een échte Radio 1-luisteraar. Tegen de tijd dat ik op mijn werk ben, ben ik weer helemaal op de hoogte. Als ik naar huis rij, hoor ik de volgende ontwikkelingen wel weer. Wat ik niet meer mee krijg zijn de spreuken en plaatjes die je moet delen, de beroerde menstruatie van deze en genen, de depressieve momentjes of dagen van goede en vage kennissen, de nieuwste relaties, de laatste relatieproblemen, de laatste wolkenfoto's, hoe het weer in Groningen is of al die pagina's die je leuk moet vinden.
Niet zo veel dus. Ik kan zonder. Als ik 's avonds eventjes kijk, ben ik te lui en/of te moe om meer dan één keer scrollen op Facebook terug te lezen. En mijn leven gaat door.
Het lullige blijft natuurlijk ook dat ik amper tien jaar terug dat hele verrekte Facebook amper kende. Vijf jaar daarvoor zette ik nog maar net mijn eerste stappen op breedband internet. Hoe snel kom je dan wel niet in de tijd dat jezelf op je laptop, tablet en smartphone lastig laat vallen met al die meldingen? Terwijl je al die piepjes, fluitjes en trillertjes gewoon uit kunt zetten.
Nee. Ik ga niet stoppen met al dat gedoe, hoor. Mocht ik binnenkort weer zonder werk zitten, dan zit ik zo weer in datzelfde standaard rondje Facebook checken, mijn columns controleren op reacties en een paar vaste nieuwssites bekijken. Ook de vagere nieuwssites. Te veel tijd blijft te veel tijd. Ik ben nu gewoon even blij dat ik mijn dagen weer een beetje gevuld heb.
