Zoals de waard is
"Kan ik nog iets voor u betekenen, meneer?" "Ja, ik wil graag de teamleider spreken", zeg ik tegen Maarten, die zojuist mijn tas met boodschappen aan een 'full-body-scan' heeft onderworpen.
Zelfscannen is een slimme manier van boodschappen doen. Met behulp van een handscanner scan je zelf je boodschappen, en dat biedt volgens Albert Heijn veel voordelen:
- Snel. Niet meer in de rij voor de kassa.
- Makkelijk. Boodschappen direct inpakken tijdens het winkelen.
- Overzichtelijk. Altijd inzicht in uw voordeel en het te betalen bedrag.
Snel, makkelijk en overzichtelijk. Wat Albert voor het gemak maar even buiten ogenschouw laat, is dat het personeelskosten bespaart. Een medewerker die zes zelfscanapparaten controleert in plaats van zes caissières… Tel uit je winst.
Het is de tweede keer op rij dat me dit overkomt. Niks snel. Niks makkelijk. Niks overzichtelijk. Dat opnieuw scannen van twee volgepakte boodschappentassen duurt aanzienlijk langer dan wanneer ik ze gewoon op de band had geplaatst. Mijn boodschappen liggen nu overal op de vloer. En hoewel Maarten zijn best doet om de boodschappen zo netjes mogelijk weer terug te stoppen in mijn tas, is het nog verre van de militaire precisie waarmee ik mijn grut stapel.
Nu ben ik wel een voorvechter van nieuwe technieken, begrijp me niet verkeerd. Ik zou niets liever willen dan met mijn eigen iPhone mijn boodschappen scannen. In bepaalde Albert Heijn filialen kán dat zelfs al. Ik zou zelfs nog een stap verder willen gaan. Wanneer ik voor het schap van de pindakaas sta, wil ik op mijn iPhone een persoonlijke bonusaanbieding ontvangen die slechts tien minuten geldig is. 'Twee potten voor de prijs van een'. Réken maar dat ik er dan twee van in mijn karretje stop.
"Dan gaan we nu kijken of het klopt", zegt Maarten. "Mag ik uw Bonuskaart?" En jawel. Het klopt tot op de cent nauwkeurig. Ik kan heus wel kassajuffrouw spelen. Ik ben niet tegen steekproeven. Dit soort zelfbediening werkt proletarisch winkelen immers in de hand. Wie heeft er bijvoorbeeld wel eens aan gedacht om een appeltje extra in het zakje te doen nadat je het hebt afgewogen? Maar ja, dan gaan we uit van het slechte van de mens. Zoals ik vorige week al meldde: dit soort nieuwe technieken kunnen groot worden wanneer er vertrouwen is. Bij Albert Heijn werkt men met een soort rankingsysteem. Ben je eens iets 'vergeten te scannen', dan kom je een stap hoger in de ranking en zal er vaker een steekproef of zelfs een volledige scan op jouw karretje worden uitgevoerd. Bij mij nu dus al voor de tweede keer in korte tijd zo'n volledige scan.
"Sinds april bent u hier negen keer geweest en heeft u drie controles gehad, waarvan twee volledige controles inderdaad", weet de teamleider mij te bevestigen. Scans in andere filialen kan hij niet inzien. Met zijn vinger gaat hij over zijn scherm. "De vorige keer klopte er iets niet helemaal." Nu raak ik ietwat verontwaardigd. "Het heeft altíjd geklopt", kijk ik hem streng aan. De vorige keer liep het meisje wat te rommelen met het scannen van de boodschappen. Nadat alles bleek te kloppen, bood ze me excuses aan en pakte ze netjes alles voor mij in. "Kun je dat niet wijzigen in het systeem?", vraag ik de teamleider. "Nee, helaas niet", antwoordt deze. "Als jullie systeem niet goed functioneert, ga ik straks gewoon weer in de rij bij de kassa staan", voeg ik er geïrriteerd aan toe.
"Ik kan wel een andere Bonuskaart voor u aanvragen", zegt de teamleider. "En u staat op dit moment weer op 'nul', dus de volgende keer zal u waarschijnlijk gewoon door kunnen lopen."
Daar vertrouw ik dan maar op.
