Mode: de hoofddoek
Kijk. Die zag echt niemand aankomen. Thako met een mode-review. Alsof ik géén mening over vrouwenmode mag hebben! Nou, ik moet er wel degelijk de hele dag tegenaan kijken.
Ik stond rond negen uur 's morgens op station Den Bosch. Jawel, ik heb soms ook verhalen op het spoor. Toen ik om me heen keek, zag ik een redelijke doorsnede van de Nederlandse bevolking. Aangezien ik zelden heel erg op kerels let, zag ik vooral de vrouwelijke doorsnede van onze samenleving. Ergens vaag zag ik nog wat dames op leeftijd, maar opnieuw leek mijn focus dan toch te verzwakken. Maar wat wil je? Rond negen uur 's morgens stikt het de moord van de jonge studentes. Ik ben ook maar een kerel, hoor!
Mooi, jong, blond, slank, tieten en redelijk wat kont. Dat zijn mijn eerste aandachtstrekkers. Niet bepaald bereikbaar voor deze ouwe lul, maar kijken blijft leuk. En toen ik verder om mee heen speurde, blééf dat kijken ook best wel leuk. Ook kijken naar de jongedames met een hoofddoek. Soms zelfs héél erg leuk!
In gedrag zie je echt geen reet verschil. Vrouwen en meisjes zijn echt niet anders, omdat ze ineens een hoofddoek dragen. Ze staan ook gewoon tussen groepjes onbedekte meiden. Ze ouwehoeren en lachen allemaal over helemaal niks. Gekwebbel over mode. Geroddel over jongens. Geroddel over andere meiden. Maar wat mij dan opvalt is dat die hoofddoek dan vaak wel weer een enorme uitstraling geeft.
Ik weet het. Sommigen zien achter een hoofddoek meteen onderdrukking en verplichting. Of fanatisme en extremisme. Ik zie dat niet.
Ik zie juist heel veel trots en modebewustzijn. En dan heb ik het niet over een tot driehoek gevouwen grijze doek, die strak om de kin wordt gebonden. Bij voorkeur boven een beige regenjas of lange, zwarte jurk. Dit zijn niet de hoofddoekjes die onze oma's over de krulspelden droegen of die ouderwetse plastic regenkapjes. Dit zijn modieus geklede dames, die hun hoofddoek bewust en met zorg bij hun outfit hebben gekozen en deze allemaal op hun eigen specifieke manier rond hun haren hebben gevouwen. De één bedekt de gehele haardos. De ander doet dit wat nonchalanter.
Ik zie bij deze jongedames niets anders dan bij hun blonde geslachtsgenoten. Uren achter de spiegel voordat ze de straat op durven. Alles moet perfect zijn. Make-up, kleding, accessoires, de juiste smartphone, het juiste tasje en … de juiste hoofddoek. Ik durf vrij zeker te stellen dat de respectievelijke vaders het wel uit hun hoofd laten om zich met dat ritueel van hun tienerdochters te bemoeien.
Wat wel een duidelijk verschil is? Bij een hoofddoek fantaseer je stukken minder snel verder. Als ik deze aantrekkelijke, trotse en 'bedoekte' jongedames zie staan, kan ik alleen maar in bewondering en soms verwondering kijken. Je denkt eerder in termen als 'mooi' in plaats van 'lekker'. En nee, ze zijn niet allemaal even mooi. Maar ik zag nu eenmaal ook niet enkel mooi, jong, blond, slank, tieten en redelijk wat kont op dat station. 'Wij' hebben ook onze mindere exemplaren.
Die hoofddoek zegt één ding wel heel duidelijk: “Dit is wie ik ben en ik bepaal zelf mijn grenzen.“
Volgens mij zouden veel vaders van blonde tienerdochters dit ook graag wat vaker willen horen.
