Liefde of erotiek?

Het is eind januari als ik deze column schrijf en ik zag echt bij Appie al de paaseitjes in de schappen. Pasen valt dit jaar op 20 en 21 april. Zouden daarna meteen de chocolade kerstkransen in de schappen liggen?
Ik had echt zin om die schappen met paaseieren om te gooien en er eens lekker op te gaan dansen. Net zolang tot het één grote smurrie van chocolade is. Maar dan word ik opgepakt en ga ik naar het Pieter Baancentrum. Daar gaan ze dan nakijken of ik psychologisch wel aan de normen voldoe die voor normale mensen gelden. Die idioten die drie maanden voor Pasen de eitjes in de schappen leggen voldoen op de een of andere manier wel aan die normen.

Je word er zo langzamerhand tureluurs van. De commercie, bedoel ik.
Vandaag is het Valentijnsdag. Nog zo'n commercieel feest. Heeft iemand van de lezers eigenlijk een idee wat we op deze dag vieren? De liefde?
Ergens las ik het volgende: Op Valentijnsdag kan men een bloemengroet of een kaartje sturen aan mensen op wie men bijzonder gesteld is. Dat kan iedere dag! Dat hoeft echt niet per se op Valentijnsdag. Sterker nog. Als je het alleen op deze dag doet, dan geef je geen zak om die mensen.

Er zijn meerdere theorieën over de oorsprong van Valentijnsdag. Een daarvan vind ik wel leuk.
Het verhaal gaat over de Luperci. Dat was een sekte van Romeinse priesters. Deze priesters kwamen bijeen in de grot waar Romulus en Remus werden opgevoed door de wolvin Lupa. Daar werden dan offers gebracht. Een geit en een hond. De geit was speciaal voor de vruchtbaarheid. De huiden werden in stukken gesneden en gedrenkt in het bloed. Vervolgens werden de huiden met het bloed in contact gebracht met jonge maagden die daardoor vruchtbaar werden. De namen van deze maagden werden in een urn gegooid en vervolgens mochten de vrijgezelle mannen een papiertje kiezen. Zo werd er een koppeltje gevormd.
Ik was jaren geleden in Thailand en daar kon je in bepaalde massagesalons ook een leuk vrouwtje kiezen via een papiertje met een nummertje. En het was niet eens Valentijnsdag.
Wij gingen echter voor de traditionele Thaise massage in andere massagesalons en die was veel minder zachtzinnig.

De Lupercalia wordt trouwens ook nog gevierd, maar daar hoor je de media niet over. Ik noemde al de Thaise massagesalons en de oorspronkelijke Lupercalia was net zoiets. De Meisjes schreven zelf hun naam op een papiertje en als ze uit de urn werden gevist gingen ze met hun partner van dat moment leuke seksspelletjes spelen. Vaak bleven ze dan langer dan die dag sekspartners en uiteindelijk kwamen er zelfs langdurige relaties uit voort. De mannen renden trouwens naakt door de straten tijdens het vieren van de Lupercalia, dus ze waren al helemaal klaar voor gebruik.
Natuurlijk werd dit feest later door een paus verboden en vervangen door Sint Valentijn. En nu is het feest in handen gevallen van de commercie. Toch wordt de Lupercalia nog altijd gevierd, maar dan meer als een erotisch nachtfeest.

Oorspronkelijk had Valentijnsdag dus niets te maken met chocoladeharten, rode rozen, romantische kaarten en rode ballonnen in de vorm van een hartje. Het enige Valentijn-artikel dat een beetje bij de Lupercalia in de buurt komt, is een badstop met penis van € 3,95. Een handig cadeautje voor je vriendin of vrouw. Als ze in bad zit en ze staat op om zich af te drogen, loopt vanzelf het bad leeg. Echt romantisch.

De commercie is net een kankergezwel dat over de aarde woekert. Sinterklaas is een racist die iPhones en Lego uitdeelt. Jozef, Maria en Jezus zijn gedegradeerd tot spelcomputers onder de kerstboom en chocolade kerstkransen. Het enige dat nog te maken heeft met de opstanding uit de dood en de verdwijning van het lijk van Jezus uit de grot, is de zoektocht door de kinderen. En wat vinden ze dan? Een stel eieren van chocola. En het neerdalen van de Heilige Geest vieren we tegenwoordig op de meubelboulevard.
En de commercie verziekt niet alleen alle heilige feestdagen. Kijk om je heen op straat. Om de haverklap is er wel een abri met reclame. Er is geen bushokje meer zonder een vrouw in bikini of een product van het jaar. Langs de snelweg staan metershoge reclamezuilen die om de paar tellen een andere reclame tonen. Ik ben in de gelukkige omstandigheid dat ik tegen tien uur 's morgens opsta. Dan wil ik graag het journaal van tien uur zien. Dat heeft één nadeel. Ik heb nu al ongeveer honderd keer de reclame voor Stannah trapliften gezien. Het programma voor het journaal is namelijk van Omroep MAX. Wat zou ik graag die vent uit die lift willen flikkeren en dat ding in elkaar trappen. Het heet immers traplift! En zo zijn er nog veel meer van die reclames die je iedere dag wel tien keer of meer ziet. Wegzappen helpt niet, want dan kom je gewoon in een ander reclameblok.

Vandaag is het dus weer zo'n dag van de commercie. En ik wilde er echt niet aan meedoen. Ik dacht ook veilig te zijn. Ik organiseer ieder jaar een wintersportweek voor een groep. Dit jaar viel Valentijnsdag in die week, dus daar was ik mooi vanaf, dacht ik. Maar gisteravond herinnerde de eigenaar van het hotel me aan die dag. 'En dan hebben we een leuke verrassing bij de koffie na het diner,' verklapte hij. En hij bedoelde beslist geen gratis likeurtje. Het zal wel weer zo'n chocoladehart zijn en weet je wat? Ik eet het nog op ook en bedank hem namens de groep. Want het heeft toch altijd wel iets gezelligs.