"Met één simpel telefoontje alles geregeld"

Foeterend loop ik naar de slaapkamer. Alle blauwe en groene lampjes branden. Ik begrijp er niks van. En dit is al mijn tweede modem. Elke vijf minuten valt de verbinding weg.

Met mijn oude modem had ik nooit problemen op mijn MacBook. Wél op mijn iPhone. Dat modem leek een 'actieradius' van zo'n zes meter te hebben. Daarbuiten viel - op mijn iPhone - het wifisignaal volledig weg.

"Heeft u met de kabel wel verbinding?", vraagt de medewerker van de technische klantenservice. Ik leg hem uit dat ik een computer heb waar al helemaal geen ethernetaansluiting meer op aanwezig is. Gelukkig heb ik daar een adapter voor en ik geef meneer zijn zin. Ja. Alles werkt. Probleem opgelost. Niet dus, want ik belde omdat ik met mijn iPhone geen fatsoenlijke verbinding heb.

"Wat voor besturingssysteem is het?"
"iOS."
"Dat ondersteunen wij niet, meneer."
"Eh, er zijn meer dan een miljoen van die apparaten in Nederland?"
"Ja, ik weet het. Het klinkt heel gek. Windows 8 ondersteunen we ook niet."
Ik zucht.
"Dit heeft u niet van mij, maar het andere merk modem dat wij leveren, is beter geschikt voor iOS."
"En hoe kom ik aan zo'n modem?"
"Als deze kapot gaat, meneer. Of als u zegt dat u uw abonnement op wilt zeggen. En ook dat heeft u niet van mij."

Met deze kennis - die ik niet van die meneer van de technische klantenservice heb - bel ik de dame van de administratieve klantenservice. Ik leg uit wat mijn klacht is en dat ik, wanneer deze klacht niet wordt opgelost, van plan ben een andere provider te zoeken.

"Dus u geeft aan een opzegintentie te hebben. In dat geval mag ik u een nieuw modem toesturen." Fijn, de meneer had dus gelijk.

Een paar dagen later kan ik mijn nieuwe modem aansluiten. Het is meteen een stuk beter. Echter, na een week of wat valt om de haverklap de verbinding weg. Nu op mijn MacBook. Modem gereset. Van kanaal veranderd. Alles geprobeerd. Wanneer mijn trukendoos leeg is, besluit ik die meneer maar weer te bellen. Die van de technische klantenservice.

"En heeft u met de kabel wel verbinding?"
Ja, dat heb ik. Zucht.
"En op andere apparaten?"
Terwijl ik met meneer aan de telefoon hang, valt mijn verbinding tot driemaal toe weg.
"En waar staat uw modem?"
"Op nog geen twee meter van mij vandaan, meneer."

Er klinkt inmiddels wat irritatie in mijn stem. Meneer logt via mijn MacBook in op mijn modem. De muisaanwijzer vliegt over het scherm. Hij stelt allerlei instellingen waar ik geen kennis van heb opnieuw in. Zelf ben ik zo slim om van die instellingen een back-up te maken. Voor het geval dat.

En dat geval komt. Binnen een paar uur. De verbinding met mijn MacBook valt opnieuw uit. Vaker dan voorheen zelfs. Knettergek word ik ervan. Ik vervloek Ziggo! Ik bel ze ook niet weer, met hun vijfenzestig cent per minuut. Wacht. Apple. Die kan ik ook bellen. Misschien weten zij iets.

"En als je een andere gebruiker aanmaakt?"
"Een beheerdersaccount?"
"Ja."
"Nee, dan nog steeds geen internet."
"Oké, dan ligt het waarschijnlijk niet aan je MacBook. Ik zal je nog wat informatie sturen."
"Dankjewel."

Zie je. Het ligt allemaal aan die klote Ziggo. Met hun voorwaarden. En hun 'WifiSpots' waarmee je op straat kunt internetten. Maar niet in mijn huis. En daar betaal ik dan dik vijftig euro per maand voor. Het is toch onbestaanbaar.

Stromend water uit de kraan. Elektriciteit uit het stopcontact. Een verwarming die je huis verwarmt wanneer je de thermostaat hoger draait. We nemen het allemaal voor lief. Maar, oh wee wanneer het uitvalt. Pas dan merk je hoe vervelend het is om zonder te zitten.

Ik sta oog in oog met mijn modem. Hij met zijn blauwe en groene lampjes. Ik met het vuur in mijn blauwe ogen. Ik tel tot honderd en praat met hem. Ik wijs hem de straat. "Wil je daar graag liggen? In stukjes? Kan hoor." Hij knippert wat met zijn lampjes, maar geeft verder geen krimp. Waarschijnlijk geïnstrueerd door de technici van Ziggo. Voorbereid op martelpraktijken.

Nadat ik mijn modem voor de zoveelste keer opnieuw heb opgestart en de verbinding voor de zoveelste keer wegvalt, blijkt dat mijn modem zich nu een keer helemaal uit zichzelf heeft gereset. Naar fabrieksinstellingen. Ik heb er niet om gevraagd, maar goed. Misschien heeft mijn modem - uit angst voor mijn dreigementen - contact gezocht met Ziggo, bang dat ik zou ontsporen.

Maar ook dat helpt niet. De problemen blijven. Ik zit op bed. Met mijn MacBook op schoot, mijn ziel onder mijn arm en mijn iPhone aan mijn oor. "Ik denk dat ik maar een andere provider ga zoeken", zoek ik steun bij mijn grote broer. Het zijn immers de 'Alles-in-één Overstapweken', met één simpel telefoontje alles geregeld. Ja, dat ken ik van Ziggo.

"Dat lijkt mij heel verstandig", zegt mijn broer. Hij heeft zelf ook Ziggo en nooit problemen overigens. Als ik bij hem in de supermarkt sta, heb ik nog contact met zijn modem. Bij wijze van spreken. Ik betaal ook veel te veel voor mijn verbinding, zie ik wanneer ik de prijzen vergelijk. Maar goed, ik heb nu ook digitale televisie in mijn pakket, terwijl ik niet eens een tv heb.

Multitasker als ik ben, open ik ondertussen ook nog dat mailtje van Apple. Met hun tips. Ik lees (dat doe ik) de mail door en open de linkjes in de mail. MacBook resetten. Oh ja. Dat kan ook nog. Maar eens proberen. Ik volg de reeks commando's die staat beschreven, start mijn MacBook opnieuw op en… Alle problemen lijken tot het verleden te behoren. Sinds het resetten van mijn MacBook heb ik nog geen uitval gehad van het wifisignaal. De hele dag sta ik in verbinding met internet. Zonder enige hapering.

Ik loop naar mijn modem. Kijk schuldig in de blauwe en groene lampjes, pak hem in mijn armen, aai hem zachtjes over zijn plastic roostertje en maak hem mijn excuses. Wederom reageert deze slechts met wat knippersignalen. Ik heb geen idee of hij mijn excuses aanvaard heeft, maar tot nu toe heeft hij me niet meer in de steek gelaten.