Campinglife
Van reclame en commercie moet ik niets hebben. Ik heb er een grafhekel aan. Altijd maar dat nep-blije gezeurkous over troep die ik helemaal niet wil hebben. Bah. Op de commerciële televisie zie je ook hoezeer de programma's zijn doordrenkt met commercie. Ik haat het. Behalve dan natuurlijk op zondagochtend, wanneer Campinglife op televisie komt. Dan zet ik zonder problemen alle principes even overboord. Het geluid moet harder en iedereen in huis wordt geacht stil te zijn en gezellig op de bank te komen zitten.
Vroeger deden Jessica en Sander het met elkaar, Campinglife presenteren. Sander is een held. Hij is de enige die oersaaie tenten, vouwwagens, campers en caravans kan aanprijzen op een manier waar ze bij menig marketingbureau nog iets van kunnen leren. Jessica reed rondjes op een prachtige Batavus fiets waarvan ze dan alle voordelen zat op te noemen. Dat waren er nogal wat. Heerlijk, ik kreeg altijd meteen zin om er op te rijden.
Opeens was Jessica verdwenen en werd Campinglife gepresenteerd door twee heren. Het was nog steeds een leuk programma, maar de uitstekende kwaliteiten van Jessica werden wel heel erg gemist. Dat moeten de makers ook begrepen hebben, want het duurde niet lang voordat Gigi in beeld kwam. Nu doet Sander het alweer een tijdje met Gigi. Dat gaat prima. Gigi heeft een vrolijke uitstraling waarmee ze werkelijk iedereen weet te betoveren. En ze is zo leuk met de kindjes.
Aan het principe van Campinglife verandert niet veel. Sander en Gigi trekken door Europa en doen verschillende campings aan. In iedere aflevering komen twee gezinnetjes voor, die we beter leren kennen en die allerlei typische vakantieactiviteiten ondernemen. Een oud stadscentrum verkennen, paragliden of lekker zwemmen.
Niet zelden wordt de dag op de camping afgesloten met het gezamenlijk bereiden van een heerlijke maaltijd, gebaseerd op lokale producten. Uiteraard mag een flesje wijn daarbij niet ontbreken. Plop! De geur van heerlijk eten trekt de kinderen uit het zwembad terug naar de caravan. Daar komen ze kletsnat aan en voor ze aanschuiven worden ze even afgedroogd. Op de handdoek prijkt het logo van Vacansoleil, het is uiteraard net iets te lang in beeld. Prachtige televisie.
Iedere zondagmorgen vergeten we héél eventjes dat we de dag erna weer naar school en kantoor moeten. Een paar minuten dromen we weg en wanen we onszelf op de camping, waar we heerlijk eten, zwemmen en genieten van de zon. Totdat de droom ineens ruw wordt verstoord. Eigen huis en tuin begint. Pff, ik kijk naar buiten, vanuit mijn eigen huis, mijn eigen tuin in. Het is bewolkt, regenachtig en ik besef me dat deze kantoorslaaf morgen weer gegeseld gaat worden. En ik erger me ineens weer aan het getetter op televisie. Bah, wat een idioterie, al dat commerciële gekakel. Snel uitzetten. Tot volgende week.
