Blue Monday
Volkert van der G. is met proefverlof geweest. Ten eerste vraag ik me af waarom sommige media hem nog altijd Van der Gee noemen. De minkukel is al lang en breed veroordeeld, dus mogen we het beestje gewoon bij zijn naam noemen, in plaats van zijn artiestennaam. Van der Graaf heeft Center Parcs de gesloten inrichting zelfs alweer vaarwel gezegd en is gevorderd tot het stadium van proefverlof. Vooralsnog is het verlofadres van vogelvrije Volkert angstvallig geheimgehouden, maar zou het toeval zijn dat er vijf zeldzame leeuwaapjes zijn gestolen uit de Apelheul?
Ik zal niet verkondigen dat Volkert best een aimabel heerschap is (ik heb net mijn onderduikadres verlaten), maar dat hij met verlof mag is natuurlijk terecht. Oké, dat hele re-integratiegedoe is wat mij betreft aan herziening toe, maar zolang gedetineerden er recht op hebben, geldt dat ook voor moordenaars van toekomstige premiers. Of was Pim Fortuyn meer waard dan een willekeurig ander slachtoffer?
Normaal gesproken zou ik nog 427 woorden aan de kwestie wijden om mijn argument kracht bij te zetten, maar op zo’n geweldige dag als deze heb ik er de kracht simpelweg niet voor. Ik kijk naar buiten en zie een schitterend egaal grijs wolkendek, dat het welwillende zonlicht schijnbaar achteloos verborgen houdt. Een schilderachtige miezerregen strijkt neer over het prachtige diepgroene gras. Vanwege het schaarse daglicht zie ik mij genoodzaakt de verlichting boven de indrukwekkende eettafel te ontsteken. Majestueuze grijze exemplaren die jarenlang stoïcijns hun plicht deden in een Belgische steenfabriek. Natuurlijk zijn chimpansees die een nootje met behulp van een kei proberen te kraken enorm aandoenlijk, maar die elektriciteit hebben ‘wij’ toch maar mooi geflikt. Op momenten als deze ben ik trots om een Homo sapiens sapiens te zijn. Er gaan zo veel ingenieuze ideeën vooraf aan een simpele spaarlamp.
Drie huismussen verkiezen de droogte van de veranda boven het op de pergola geserveerde driegangenmenu van vetbollen, pinda’s en zonnebloempitten. Het geeft mij de gelegenheid om deze wonderen der natuur van nabij te aanschouwen. Het tafereel vervult me met blijheid. Alexander Klöpping mag dan een klöppende roede krijgen van Silicon Valley, maar Google zal in geen duizend jaar iets kunnen fabriceren met een kwart van het vernuft van een huismus.
De waterkoker begint te rommelen; het sein voor mijn schatten van katten om een veilig heenkomen te zoeken, bij voorkeur op een plek die er niet voor bedoeld is. De witte kater lonkt nadrukkelijk naar de speelgoedkast, maar doet eerst nog even de vissenkom aan om zijn dorst te lessen. Wat zijn het toch een magnifieke beestjes denk ik, vlak voordat de Earl Grey thee het genot van deze bijzonder fraaie dag tot een hoogtepunt stuwt. Het leven is een voorrecht.
Mijn dochter is vandaag vier jaar geworden. Elke dag is ze mooier dan de vorige. Ik kan me geen leven meer zonder haar voorstellen. Ze is de beste remedie tegen de beruchte Blue Monday. Zelfs beroerde columns krijgen de schijn van publicatiewaardig proza.
