Hard werken aan goede voornemens
"Wat doe jij? Of nee, wat doe jij níet?", vraagt Dotan mij. "Goede vraag", en ik denk een moment na. Ik weet precíes waar hij naartoe wil. Het zijn mijn dromen waar hij nieuwsgierig naar is. En of ik ze achternaga.
De huiskamer zit vol. Een man (m/v) of dertig zit op de grond, op de bank en op stoelen. In de hoek van de kamer zitten Dotan en Mark. Er staan twee gitaren. Ze geven een huiskamerconcert. Hun laatste. Hierna speelt Dotan alleen nog in uitverkochte zalen als Paradiso, Tivoli en de Oosterpoort. Maar vandaag speelt hij op nog geen halve meter afstand van mij. Zijn woorden en muziek gaan dwars door mijn zeven huidlagen heen en raken mij in mijn kern.
Wat doe jij? Wie ben ik eigenlijk? Als mensen je vragen: "Vertel eens wie je bent?", antwoord jij dan ook vaak met wat voor werk je doet? En is dat dan wie je bent? Of… Ben je juist meer wat je zou wíllen doen? En als je dat niet doet, wat houdt je nu dan tegen?
"Een boek schrijven", antwoord ik op de vraag van Dotan. Meteen realiseer ik mij dat ik hier echt mee aan de slag wil. Niet morgen. Nee, vandaag. Mijn droom achterna. "Dat boek is eigenlijk slechts onderdeel van die droom", voeg ik eraan toe. Dotan luistert en knikt.
Waarom zít ik hier in deze woonkamer tussen al die vreemde mensen? Hoe kom ik hier terecht? Welke keuzes heb ik gemaakt die zorgen dat ik hier zit te luisteren naar een jongen die zijn grote droom is achterna gegaan? Dat heb ik te danken aan mijzelf. Aan mijn goede voornemens. Doen waar mijn hart ligt. Meer mooie mensen ontmoeten. En mijzelf af en toe een schop onder mijn kont geven om dat te bereiken. Deze voornemens heb ik ergens in augustus genomen. In augustus? Ja, In augustus. Dat lees je goed. Het hoeft geen Nieuwjaar te zijn om goede voornemens te hebben. Goede voornemens kun je elke dag opstellen.
Afgelopen maanden héb ik een aantal van die mooie mensen ontmoet. Omdat ik erop uit ga. Niet wacht tot er mooie mensen op míjn pad komen, maar ook zelf het pad van die mensen opzoek. Een halfjaar geleden besloot ik de stoute schoenen aan te trekken en naar evenementen te gaan waar ik nagenoeg niemand kende. Zo heb ik Janne uitgezwaaid, waar ik Natasja ben tegengekomen, de dame die me uitgenodigd heeft voor dit prachtige concert. Ik ben naar Stand-up Inspiration geweest, waar ik de man achter de 'Green Marble' ben tegengekomen, met wie ik afgelopen week nog eens gesproken heb, samen ideeën heb uitgewisseld en nieuwe inspiratie heb opgedaan. Ik heb een workshop 'Radical Honesty' gevolgd, waar ik mezélf ben tegengekomen en nieuwe inzichten heb gekregen over eerlijkheid.
En nu zit ik hier, voor de boekenkast, naast Dotan. Met hem te praten over hoe het nummer 'Illusions' mij diep geraakt heeft. Over verwachtingen en teleurstellingen. Over kansen en dat je die af kunt dwingen. Over het volgen van je hart en je dromen achternagaan.
"Het is hard werken", zegt Dotan. Ik luister en knik. Dit schrijvende, vraag ik mij af of ik 'hard' nu niet beter met een 't' had willen schrijven.
